Θλίβεσαι βλέποντας το κεντρικό και το πιο μεγάλο πάρκο της πόλης μας να βρίσκεται σ'αυτή την κατάντια.
Το πάρκο της Αγίας Ειρήνης που άλλοτε έσφυζε από ζωή και παιδικές φωνές, παίζοντας πάνω στα όργανα και διασκεδάζοντας στο μηχανικά αλογάκια που κινούνταν πέρα- δώθε και ενίοτε στα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, τώρα είναι ένας χώρος εγκατάλειψης. Πάει το άγαλμα «το κορίτσι με το ρόδο», πάει και το περίτεχνο σιδερένιο προστατευτικό κάγκελο, πάει το γκαζόν που αντικαταστάθηκε σε διάφορα σημεία με γαρμπίλι, πάει το συντριβάνι, πάνε και τα όργανα. Το μόνο που έμεινε είναι το γεμάτο τρύπες και τμήματα που λείπουν δάπεδο στην παιδική χαρά που υπήρχε κάποτε για μικρότερης ηλικίας παιδιά. Ακόμα και η βρύση που υπήρχε εκεί και μάζευε τα γυφτόπουλα σαν το μέλι τις μέλισσες, ξηλώθηκε και αυτή. Ολημερίς το χτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν. Πόσες φορές έχουν γίνει επεμβάσεις σε αυτό; Πόσες τροποποιήσεις, πόσες αλλαγές, πόσα χρήματα δαπανήθηκαν και τελικά ακόμα ακατάλληλο προς χρήση.
Τελικά η λύση βρίσκεται στην αστυνόμευση όχι μόνο αυτού αλλά και όλων των πάρκων, στην περιφρούρησή τους και στην απαγόρευση χρήσης τους τις βραδινές ώρες.

*Μπορεί να είναι αποδεκατισμένη η ιατρική μονάδα του ΕΟΠΠΥ, στην πλατεία Μαρτύρων, μπορεί να μην έχει τις ειδικότητες που απαιτούνται ή τα απαραίτητα μηχανήματα, όμως οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό είναι όλο ευγένεια, όλες τις ώρες λειτουργίας του μέχρι αργά το βράδυ.. Αντιμετωπίζουν τον ασθενή με λεπτότητα και του παρέχουν την απαραίτητη ιατρική φροντίδα. Άνθρωποι νέοι, όρεξη για δουλειά στελεχώνουν την ιατρική αυτή μονάδα. Τα κλινοσκεπάσματα των κλινών εξέτασης είναι κάτι παραπάνω από καθαρά, όπως και όλοι οι χώροι.
Μια εικόνα αξιέπαινη, που χαίρεσαι για την ύπαρξή της και για τον τρόπο λειτουργίας της