Κάθε χρόνο τέτοια εποχή έχουμε προβλήματα και δυσκολίες στη συγκοινωνία του νησιού μας με την υπόλοιπη Ελλάδα. Δεν επαρκούν τα δρομολόγια πλοίων και των αεροπλάνων, οι τιμές των εισιτηρίων είναι υψηλές και ο χρόνος που κάνουν κάποια πλοία ώστε να φτάσουν στον προορισμό τους, υπερβολικός. Μόλις την περασμένη εβδομάδα δρομολογήθηκε και δεύτερο πλοίο για τη Θεσσαλονίκη. Ένα λιμάνι που εξυπηρετεί την σύνδεση του νησιού με την βόρειο Ελλάδα. Και αυτό για λίγες εβδομάδες.

Αν η συγκοινωνία ήταν τακτικότερη, αλλά κυρίως τα δρομολόγια γινόταν σε λιγότερο χρόνο και με φθηνότερα εισιτήρια θα νοιώθαμε κοντύτερα στη στεριανή Ελλάδα. Οι Λέσβιοι της Αττικής κι οι φίλοι του νησιού θα το επισκεπτόταν συχνότερα.

Τις προάλλες πραγματοποιήθηκε συνάντηση φορέων της Λέσβου και αντιπροσώπων εταιρείας, η οποία έχει την πρόθεση να αρχίσει δρομολόγια με υδροπλάνα. Το θέμα δεν είναι νέο, συζητιέται εδώ και χρόνια. Για την ιστορία, να γνωρίσουμε ότι δρομολόγια με υδροπλάνα γινόταν απ' τις αρχές του 1930, από την ιταλική εταιρεία Aerospreso. Τότε υπήρχε δρομολόγιο με υδροπλάνο στη γραμμή Αθήνα – Μυτιλήνη – Κωνσταντινούπολη. Η προσθαλάσσωση γινόταν στα Λουτρά. Όταν φυσούσε νοτιάς ή στο λιμάνι της Μυτιλήνης όταν φυσούσε βοριάς. Στις 17 Μαΐου 1930 ο Τέρπανδρος Αναστασιάδης δημοσιεύει το χρονογράφημα “Το προάστειον των Λουτρών”, θέλοντας να δείξει πόσο σύντομα γίνεται το ταξίδι.

Στις 10 Ιουνίου, όμως, συνέβη ένα δυστύχημα. Το υδροπλάνο το προερχόμενο από την Κωνσταντινούπολη, στις 1.15΄ το μεσημέρι πήρε φωτιά, λίγο έξω από το λιμάνι. Είχε παραλάβει τους ταχυδρομικούς σάκους του Ταχυδρομείου Μυτιλήνης, έναν επιβάτη και λίγο πριν αποθαλασσωθεί πήρα φωτιά από αυτανάφλεξη και κάηκε ολόκληρο. Οι επιβάτες και το πλήρωμα έπεσαν στη θάλασσα, απ' όπου βγήκαν στη στεριά, χωρίς τραυματισμούς. Όλοι μεταφέρθηκαν στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια, όπου τους δόθηκαν ρούχα παπούτσια και ...αναψυκτικά. Ανάμεσα στους επιβάτες ήταν και ο Γάλλος συγγραφέας και δημοσιογράφος Πωλ Ζεραλντύ, μας πληροφορεί το ανυπόγραφο ρεπορτάζ του «Δημοκράτη» της 11ης Ιουνίου.

Το δημοσίευμα συνοδεύεται με σκίτσο του Μίλτη Παρασκευαΐδη, συνεργάτη του «Δημοκράτη».

Αριστείδης Καλάργαλης

 

Το προάστειον των Λουτρών

 

Του Τέρπανδρου Αναστασιάδη

 

-Αυτήν την στιγμήν έρχομαι από το ηλιόλουστον Φάληρον και σου φέρνω τους χαιρετισμούς της Αττικής. Έρχομαι από τα Λουτρά.

-Το απετόλμησες λοιπόν και μπήκες στο υδροπλάνον;

-Εγώ; Κάθε άλλο. Εγώ επήγα απλώς στα Λουτρά. Τους χαιρετισμούς της Αττικής σου τους φέρνω ενδιάμεσα, δηλαδή μέσον του Μητροπολίτου και του Δημάρχου που κατέφθασαν ασθμαίνοντες εξ Αθηνών.

-Ασθμαίνοντες;

-Φυσικά. Όταν ένας άνθρωπος φθάνει από την Αθήνα, στα Λουτρά μέσα σε μιάμιση ώρα δεν πιστεύω να φρονείς πως θα έρχεται με το πάσο του!

Αλλά, δεν υπάρχει λόγος να μη σου φέρω κι εγώ επίσης τους χαιρετισμούς της Αττικής, χωρίς ενδιάμεσα μέσα.

Aπ' εδώ στα Λουτρά είναι δυο ή τρεις τσιγαριές δρόμος το πολύ.

Κι από τα Λουτρά πάλιν στας Αθήνας, ο δρόμος δεν είναι περισσότερος από τρεις τσιγαριές.

Λοιπόν, από αποστάσεις τόσον κοντινές, παίρνει και δίνει κανείς ευκόλως χαιρετίσματα.

Άλλοτε είναι αλήθεια ότι μας εχώριζε από την Αθήνα ένα ατελείωτον πέλαγος.

Αλλά, τώρα; Πέλαγος δεν υπάρχει πλέον. 

Εκείνος που πηγαίνει στα Λουτρά, αντικρίζει λίγο παρακάτω την Αθήνα. Τρεις τσιγαριές δρόμος, τίποτε περισσότερον!

Το υδροπλάνον όταν κατέφθασε από τας Αθήνας, έσταζεν ακόμη από τα νερά του Φαλήρου. Δεν είχε προφθάσει να στεγνώσει ξέρεις. Τι εποχή και αυτή η δική μας! Πηγαίνομεν με πείσμα να εξευτελίσωμεν το χάος.

Ο Πανάγαθος δεν είχεν υπ' όψιν του ότι ο άνθρωπος θα έφθανε κάποτε εις την σημερινήν του πρόοδον.

Αλλέως, θα ηύξανε τας διαστάσεις του απείρου.

Εν πάση περιπτώσει έρχομαι απ' τα Λουτρά, που είναι το ίδιο, σαν να έρχομαι απ' την Αθήνα.

Μιάμισης ώρας δρόμος, είναι απόστασις σε παρακαλώ, για να γίνεται κουβέντα;

Από το σπίτι μου, βλέπω κατάντικρυ ακριβώς στο βουνό, τον Προφήτη Ηλία.

Διά να φθάσω όμως εκεί, θα χρειάζομαι βέβαια δυο ώρες.

Ώστε η κορφή αυτή του αντικρινού βουνού, είναι μακρύτερα απ' την Αθήνα.

H Αθήνα! Μα αυτή παιδί μου είναι δυο τρεις μήνες τώρα που κατήντησε προάστειον των Λουτρών.

Ο Πρόεδρος μάλιστα των Λουτρών, ο κ. Χατζέλης σκέπτεται νομίζω να ζητήσει την προσάρτησίν της εις την Κοινότητά του, όπως περίπου κάμει ο Παπάδος ή ο Σκόπελος, διά το Πέραμα!

Έχει δίκαιον ο άνθρωπος. Τρεις τσιγαριές δρόμος είναι. Γρηγορότερα πας απ' τα Λουτρά στην Αθήνα, παρά απ' τον Παπάδο στο Πέραμα...

-Και ο Σεβασμιότατος; Τι λέγει ο Σεβασμιότατος για το ταξίδι αυτό;

-Ο Σεβασμιότατος; Α! Είναι κατενθουσιασμένος και διά το ταξίδι, αλλά και διότι έγινε αφορμή να καταπέσει κάποια δεισιδαιμονία του Ελληνικού λαού την οποίαν φαίνεται ότι συνεμερίζετο και ο κ. Δήμαρχος.

-Διότι τον τελευταίον αυτόν τον άκουσα να λέγει:

-Αφού είχαμε ράσο μέσα και δεν επάθαμεν τίποτα, ουδείς φόβος εις το εξής.

Παραμύθια είναι κι όσα λεν για τους παπάδες!...