Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Φιλοσοφούμε τη ζωή για να συλλάβουμε τα άγνωστα νοήματα, σκάβουμε βαθιά και αναζητούμε σύνθετες έννοιες, που θα μας οδηγήσουν σταδιακά σε αυτό το τόσο μακρινό όσο και φιλικό Όλον, που μέσα του κρύβονται και φωλιάζουν όλα τα μυστικά της ζωής.

Δεν παραιτούμαστε ποτέ από αυτή την προσπάθεια για τον λόγο του ότι τα μυστικά αυτά μας βοηθούν να αναπνέουμε μέχρι το τέλος, μέχρι την στερνή στιγμή και την τελευταία επιθυμία. Δεν ενδίδουμε στην πεπιεσμένη αναστολή των σκέψεων, σε όλη αυτή την επίπλαστη συνθετότητα μιας προφανέστατα υπεραπλουστευμένης ζωής.

Τα συνθήματα του σήμερα είναι γνωστά, το ίδιο όπως και η καθοδήγηση προς τις νέες κοινωνικές επιταγές. Οι άνθρωποι ακολουθούν στην πλειοψηφία τους πιστά τις εντολές και διεκπεραιώνουν έναν μονότονο όσο και άτονο βίο, που αποκλείει το σημαντικό μήνυμα του να συνευρίσκεται κανείς με τον διπλανό του και όχι μόνο στις κρίσιμες στιγμές, αλλά και στις μεγάλες σκέψεις.

Δεν διαμαρτυρόμαστε για την υποβάθμιση της Παιδείας και του Πολιτισμού εξάλλου οι μεγαλύτερες αλήθειες έχουν πάψει να λέγονται εδώ και πολλά συναπτά έτη και βρίσκονται μάλλον καταχωνιασμένες κάπου στο βάθος του χρόνου.

Δεν απορούμε ούτε εκπλησσόμαστε που πια δεν υπάρχουν ούτε Νοβάλις, ούτε Κάφκα, ούτε Λωτρεαμόν, Μπωντλαίρ και Προύστ. Εξάλλου, το εγχειρίδιο και ο οδηγός είναι όχι η σκοτεινή αλλά η αδόκιμη σκέψη, με την έννοια του να μην σκάβουμε βαθιά και να αναζητούμε τις έννοιες που θα μας οδηγήσουν σταδιακά σε κάποιο φως, αυτό που επιδιώκει ο άνθρωπος από την γέννησή του και αυτό που βλέπει την πρώτη φορά που ανοίγει τα μάτια του.

Αυτό το φως που δεν γνωρίζει κανείς αν είναι θεϊκό, που ανάγεται στις υψηλότερες σκεπτικές βαθμίδες, αυτό το φωτεινό άνοιγμα που αποκαλύπτει μεγάλα μυστικά που αλλάζουν άρδην την καθημερινότητα του κάθε ανθρώπου, αυτή η ψυχική αγαλλίαση είναι που επιδιώκεται με το δυνητικό ακόνισμα του μυαλού, που προϋποθέτει καθαρότητα και αληθινή αποδοχή των αλλεπάλληλων εννοιών ως προανάκρουσμα φραστικών ή μη περίπλοκων νοημάτων.

Αναζήτηση, λοιπόν και διείσδυση σε άλλους κόσμους που δεν μπορούν να κατονομαστούν και να προσδιοριστούν.

Η σκεπτική δυνατότητα αναδιατάσσει τον ειρμό των λέξεων που άλλοτε εκφράζουν επακριβώς τις έννοιες και άλλοτε αναστέλλουν την φραστική ακρίβεια σε σχέση με το πρωταρχικό νόημα και σημασία.

Είναι αυτό που ενίοτε κατορθώνουν οι λέξεις με το να αντανακλούν το βάρος της υποθετικής σκέψης, και άλλοτε αδυνατούν να την περιγράψουν, όπως ένα όνειρο που κάποιες φορές δεν δύναται να περιγραφεί με απλά λόγια.

Δεν παύουμε να απεμπολούμε την σκέψη, σύμφωνα με τις κοινωνικές επιταγές της εποχής, δεν καταθέτουμε τα εναπομείναντα όπλα των γόνιμων ιδεών χάριν μιας ασύδοτης επιφανειακότητας και επιζητούμενης εικονικότητας σε όλα τα επίπεδα της ζωής τουναντίον διατηρούμε την σταθερότητα και την πίστη στις δυνατότητες της σκέψης που αναδεικνύει το φωτεινό παράθυρο της ζωής.

Οι άνθρωποι έχουν μάθει να υποτάσσονται σε κελεύσματα και όχι κανόνες, σε αυστηρές οδηγίες αγνώστου ταυτότητας και όχι νόμους.

Η σκέψη είναι το πιο σημαντικό αγαθό και ο πλούτος σε τούτη τη ζωή. Μόνο που αυτή η σκέψη κακοποιείται από τους πρεσβευτές της μη σκέψης, αυτούς που προσφέρουν μια άνετη αλλά όχι ισορροπημένη ζωή.

Μας λένε να αναπαυόμαστε στις δάφνες της ανυποληψίας, να μοιράζουμε υποσχέσεις ίδιες σε ποσότητα με τις λέξεις του εκφραστικού λόγου, τόσες πολλές που να υπάρχει η μόνιμη δικαιολογία πως δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος για να ικανοποιηθούν.

Δεν υπάρχει, όμως, περιορισμός στην σκέψη, δεν μπορεί να παρεμποδιστεί ο νους να παρασκευάσει και να φιλοτεχνήσει ιδεατές έννοιες, ενεργοποιώντας παράλληλα την φαντασία στην κατεύθυνση του φαινομενικά αδύνατου, αλλά στην πραγματικότητα προσεγγίσιμου, απτού και εφικτού.

Για όλους αυτούς τους λόγους και για άλλους, επιβάλλεται να βρισκόμαστε σε εγρήγορση, καθώς οι εντολές αξιώνουν την τάχιστη απάντηση.

Κοινώς, όπως ακριβώς αναμασώνται τα τσιτάτα μιας υποτιθέμενα άδολης εποχής και στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, έτσι και στην σκέψη απαιτείται πεδίο ενόρασης και διάνοιξης του φαντασιακού.

Αν δεν επιδιωχθεί η προσέγγιση του σκεπτικού λαβυρίνθου, αν αφεθούν οι πολύπλοκες έννοιες στην εικονική τους συνθετότητα, αν δεν διασπαστεί ο σκεπτικός γόρδιος δεσμός, δεν θα απελευθερωθούν ξανά τα μεγάλα νοήματα που έχουν ξεχαστεί.

Με τη μη νοηματική απελευθέρωση θα συντελεστεί και η μόνιμη καθήλωση του νου. Και με την καθήλωση, η υποδούλωση σε επιφανειακές σημασίες χωρίς το πάθος και την αντίληψη του βάθους.

Μια ζωή σε μόνιμη ακινησία και χωρίς την αίσθηση της δημιουργίας, όταν λαμβάνει χώρα η επίτευξη της κατανόησης των μεγάλων νοημάτων της ζωής.