Εκτός ορίων τα προβλήματα που προκαλούν τα αγριοκούνελα στην παραγωγή του πρωτογενούς τομέα στη Λήμνο.

Το πρόβλημα τα τελευταία 30 χρόνια διογκώνεται, χειροτερεύει, οι επιπτώσεις συνέπειες που καταγράφονται και είναι καταστροφικές, πολλαπλασιάζονται και το κυριότερο, είναι ένα πρόβλημα που δεν λύνεται. Το 1995 πρωτοεμφανίστηκε στο ΒΑ τμήμα του νησιού στην περιοχή του Μούδρου. Σήμερα, έχει επεκταθεί σε όλες τις δημοτικές κοινότητες και έχει φτάσει έως τη Μύρινα. Ο πληθυσμός τους είναι τεράστιος, ανεξέλεγκτος και οι συνέπειες της ύπαρξης των συμπαθέστατων κατά τα άλλα θηλαστικών, ορατές και ιδιαίτερα ανησυχητικές. Αρκεί να δούμε τα αδιάψευστα στοιχεία που αναφέρει ο θεματικός αντιπεριφερειάρχης Λήμνου με αρμοδιότητα τα αγροτικά θέματα, Άγγελος Βλάττας - Λαμπρινός:

«Το 2018-19 έσπερναν 150 χιλ. στρέμματα, τώρα 100 χιλιάδες, εκ των οποίων το 30% έχει υποστεί καταστροφή.

Από την περίοδο 1990-'95 έως σήμερα έχουν ερημοποιηθεί πολλές εκτάσεις της Λήμνου. Το πρόβλημα των αγριοκούνελων είναι ίσως το μεγαλύτερο και από την ακρίβεια, το κόστος παραγωγής και καλλιέργειας που αντιμετωπίζει ο πρωτογενής τομέας της Λήμνου.

Τα αγριοκούνελα αφήνουν πίσω τους καταστροφή που αγγίζει απώλειες στο εισόδημα 70%, ενώ η ακρίβεια απώλειες στο 30% του εισοδήματος των παραγωγών».

Όπως επισημαίνει, επί 10ετίες τώρα γίνεται προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος και περιορισμού του πληθυσμού τους. «Έγιναν μελέτες, αλλά δεν εφαρμόστηκαν. Στην αρχή επί 1ης Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Π. Βογιατζή, έγινε προσπάθεια με χρήση κουναβιών, τα οποία θα αγόραζαν οι αγρότες και θα τα χρησιμοποιούσαν στις καλλιέργειές τους, θεωρητικά με την παρουσία τους τα κουνέλια θα έβγαιναν από τις φωλιές τους και οι αγρότες θα τα παγίδευαν. Το μέτρο αποδείχθηκε ανέφικτο. Προχωρήσαμε στην χρήση ηχητικών συσκευών, που θα τοποθετούσαν στις τρύπες που οδηγούν στις φωλιές. Ο ήχος θα τα ανάγκαζε να εξέλθουν. Όχι μόνο δεν επετεύχθη ο στόχος, αλλά και οι χειριστές των συσκευών μετά από 3ωρη εργασία, παρουσίαζαν σημάδια ζάλης. Ακολούθως, προτάθηκε η περίφραξη, κάτι που είναι ανέφικτο, καθώς οι ιδιοκτησίες είναι 2-3 στρεμ. και προκλήθηκαν προβλήματα μεταξύ των όμορων ιδιοκτητών. Τοποθετήθηκαν δολώματα σε κλουβιά, αλλά ούτε αυτό αποδείχθηκε αποτελεσματικό μέτρο, αν σκεφτεί κανείς ότι σε δείγμα 40 δολωμάτων πιάστηκαν 2 3 κουνέλια. «Δυστυχώς τονίζει ο Απ. Βλάττας-Λαμπρινός- μέχρι στιγμής η διαχείριση δεν περιορίζει το πρόβλημα. Πρέπει να συσταθεί διαχειριστικός φορέας που να αντιμετωπίσει το θέμα με σοβαρότητα. Υπάρχουν νόμιμα σκευάσματα που περιέχουν φοσφίνες και χρησιμοποιούνται για απεντόμωση και για καταπολέμηση τρωκτικών και μπορούν να χρησιμοποιηθούν βάσει των ενδείξεων σε απόσταση 50 μ. από κατοικημένες περιοχές. Τοποθετείς το σκεύασμα, κλείνεις τις εισόδους και εξόδους και το ζώο ψοφά στη φωλιά του. Η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται στην καταπολέμηση των τρωκτικών, όπως έγινε στα καρπούζια της Λάρισας και όχι για θηλαστικό. Ουσιαστικά εκεί εντοπίζεται το σκεπτικό της εφαρμογής της, προς το παρόν τουλάχιστον.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»