Η αναγκαιότητα για καθολική, υποχρεωτική ασφάλιση, για θεομηνίες, πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμοί κ.α. με κίνητρα, κυρίως φορολογικά, για ευάλωτα νοικοκυριά, επιχειρήσεις και καταλύματα, φαντάζει ολοένα και πιο επιτακτική.

Εξάλλου, οι καθυστερήσεις σε αποζημιώσεις προς αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν, οι ανωδομές και υποδομές είναι γεγονός και δημιουργούν περαιτέρω προβλήματα στους ιδιοκτήτες και στην οικονομία.

Σε σχετικό υπόμνημά του, ο Π. Αντωνίου προς τον Υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας Χρ. Στυλιανίδη, παρουσιάζει το σκεπτικό του:

«Θεομηνίες ή φυσικές καταστροφές, ακραία καιρικά φαινόμενα, δηλαδή πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμοί, χιόνι, παγετός, καταιγίδες, ανεμοστρόβιλοι, θύελλες, μπουρίνια, υδροστρόβιλοι κλπ, κυρίως λόγω της κλιματικής αλλαγής, εμφανίζονται συχνότερα και με ολοένα μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια, προκαλώντας διαρκώς  μεγαλύτερης κλίμακας καταστροφές και ζημιές αλλά και.... «ατυχήματα».

Ως χώρα, είμαστε από τις πιο σεισμογενείς στον πλανήτη, αρκετά εκτεθειμένη στις προαναφερθείσες θεομηνίες και το έχουμε, κατά καιρούς, πληρώσει πολύ ακριβά, με απώλειες ανθρώπινων ζωών, περιουσιών, «κατάρρευση» υποδομών κ.α.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, μόνο το ~15% των κατοικιών και μόλις το ~20% των επιχειρήσεων είναι σήμερα ασφαλισμένο.

Σε ότι αφορά, την ασφάλιση έναντι του σεισμού, τα ποσοστά είναι πολύ μικρά, μονοψήφια, σχεδόν άγνωστη (αυτή η ασφάλιση) στους περισσότερους.

Και όλα αυτά όταν, το μέσο κόστος ασφάλισης, μιας μέσης κατοικίας, έναντι των βασικών κινδύνων, συμπεριλαμβανομένης και της κάλυψης του σεισμού, δεν ξεπερνά τα ~200 ετησίως!, ή μιας Οικογενειακής/μικρής επιχείρησης τα ~300.

Στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει έμμεση υποχρεωτικότητα ασφάλισης, με παροχή κινήτρων, φορολογικών κ.α. ή και με συμμετοχή του Κράτους στο κόστος ασφάλισης με τη μορφή επιδότησης.

Ως σημαντικό φορολογικό κίνητρο, που θα προσελκύσει  νοικοκυριό ή επιχείρηση να ασφαλιστεί, προτείνεται να εκπίπτει του φορολογητέου εισοδήματός τους, δαπάνη πολλαπλάσια (π.χ. 2-3πλάσια) του κόστους του ασφαλίστρου. Για τους ευάλωτους προτείνεται η συμμετοχή της Πολιτείας στο κόστος του ασφαλίστρου (π.χ. σε ποσοστό τουλάχιστον ~ 50%).

Η ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΠΛΕΟΝΕΚΤΕΙ

Η καθολική, υποχρεωτική, μετά κινήτρων φορολογικών και άλλων, ασφάλιση έναντι φυσικών καταστροφών κλπ, πλεονεκτεί έναντι της μη καθολικής ασφάλισης, μεταξύ άλλων και στα παρακάτω:

* Εξασφαλίζεται η ακίνητη περιουσία όλων των πολιτών (νοικοκυριών και επιχειρήσεων) και ιδιαίτερα των πιο ευάλωτων, καθώς και η άμεση είσπραξη των αποζημιώσεων, στο σύνολο (και όχι μέρους) της ζημιάς.

* Απαλλάσσεται, μια για πάντα η Πολιτεία από το... «βραχνά» της καταβολής των αποζημιώσεων, επιδομάτων στήριξης υπέρ των πληγέντων κ.α.

* Εισρέουν έσοδα στα Δημόσια κ.α. Ταμεία, από τη φορολογία των ασφαλίστρων και από την κερδοφορία των ασφαλιστικών εταιρειών.

* Ασφαλίζονται όλοι και παντού και όχι μόνο «επικίνδυνες» περιουσίες ή νέα κτίρια, που βρίσκονται σε ζώνες υψηλής τρωτότητας.

* Αποφεύγονται τα χειρότερα, να αποφασίζουν δηλαδή οι Ασφαλιστικές Εταιρείες, μονομερώς, αυθαίρετα και επιλεκτικά να ασφαλίζουν μόνο ορισμένους κινδύνους, ή συγκεκριμένους προορισμούς/περιοχές της χώρας ή αποκλειστικά νέες ιδιοκτησίες, εξαιρώντας κάποιους κινδύνους (π.χ. σεισμού σε σεισμογενείς περιοχές ή πυρός σε περιοχές που γειτνιάζουν με δάση ή με πλούσια βλάστηση κλπ) ή αποκλείοντας από την ασφάλιση Ζώνες υψηλής τρωτότητας ή μη νέες και παλαιές ιδιοκτησίες κλπ.

* Ανακούφιση του Δημόσιου Προϋπολογισμού, από τον περιορισμό ή και τη μη καταβολή επιδομάτων υπέρ των πληγέντων, αποζημιώσεων κλπ».

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»