Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Υπάρχουν στιγμές όπου δεν αρκούν μόνο οι ευχές για ευτυχία, αγάπη, υγεία και δημιουργία, που λένε, αλλά επιβάλλεται να περάσει κανείς και στην πράξη για όλα αυτά, με λίγα λόγια πως οι κοινωνίες πρέπει να αλλάξουν αν όχι θεμελιακά, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, ώστε να μπορεί να πει κανείς με ασφάλεια, πως λαμβάνει χώρα κάποια πραγματική αλλαγή.

Ετούτες οι στιγμές είναι πράγματι ιερές, γιατί δεν συμβαίνουν πάντα για πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά πάνω απ΄όλα επειδή ως είθισται, δεν υπάρχει γενικότερα διάθεση για αλλαγή, καθώς το βόλεμα πίσω από την ασφάλεια της ρουτίνας λειτουργεί ανασταλτικά.

Οι γιορτινές ημέρες εντούτοις λειτουργούν πυροσβεστικά και κυρίως δίνουν την δυνατότητα αλλά πάνω απ΄όλα τον απαραίτητο χρόνο στους πολίτες να απελευθερώσουν την δύναμη εκείνη, που φυλάσσεται επί μακρό χρονικό διάστημα εντός τους.

 Όσο και να μην το πιστεύουμε, είτε θρησκευόμενοι είμαστε είτε άθεοι, αυτές τις μέρες συμβαίνει κάτι διαφορετικό και σε κάθε περίπτωση ξεχωριστό σε επίπεδο ανθρωπίνων σχέσεων, μιας και οι πολίτες αλλά και οι ουρανοί αγάλλονται, σύμφωνα με το ενωτικό μότο των ημερών, που αναδύει έντονη οσμή επικοινωνίας και ευμενούς διάθεσης.

Θα μπορούσε βέβαια να πει κάποιος και να διερωτηθεί, γιατί άραγε να μην μπορούν οι πολίτες να επικοινωνήσουν μεταξύ τους αφού συνήθως  μεσολαβούν οι μέγιστες δυσκολίες από αυτή ακριβώς την απουσία επικοινωνίας ή απλά τη μετατροπή της σε στείρα συναλλαγή, μια έννοια που προσδίδει διαφορετικό τόνο στην όλη διαδικασία. Η απορία όμως αυτή, δεν απαντάται σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς χρειάζεται να μεσολαβήσουν συζητήσεις και διάλογοι επί παντός επιστητού για να υπάρξει η στοιχειώδης εννοιολογική προσέγγιση.

Οι πολίτες τις μέρες αυτές νοιώθουν πως πρέπει να μοιραστούν πράγματα, πως είναι περίπου χρέος τους να ανταλλάξουν μεταξύ τους εμπειρίες που παραπέμπουν θεωρητικά σε αδελφική σχέση κατά το θρησκευόμενο ρητό, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια εθιμοτυπική ανταλλαγή συναισθημάτων και ευχών. Ακόμη και έτσι όμως, καλό είναι να υπάρχουν αυτές οι παύσεις του στρες και του ανταγωνισμού, που σε κάθε περίπτωση δεν προσφέρει απολύτως τίποτε, πέρα από τη διαιώνιση της νοσηρότητας και του μισανθρωπισμού.

Κάποτε οι άνθρωποι θα πρέπει να δουν πραγματικά τι τους λείπει, τι είναι αυτό που θα χρειάζονταν για να επαναφέρουν την κανονικότητα στις μεταξύ τους σχέσεις, να δημιουργήσουν τις συνθήκες εκείνες όπου θα μπορεί να πει κανείς πως ζει με αξιοπρέπεια και σε φιλική σχέση με τον διπλανό του, μια ανάγκη πηγαία που συνήθως λησμονείται σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς.

Υπάρχουν άραγε περιθώρια στο να σκεφθούν οι άνθρωποι τι πραγματικά τους λείπει; Θα μπορούσε ο καθένας και η καθεμιά να κάνει τον δέοντα απολογισμό ζωής, απομακρυνόμενος από τις συνθήκες εκείνες που αναδύουν εχθρότητα και ανταγωνισμό, αλλά κυρίως νοσηρότητα;

Τα Χριστούγεννα και γενικότερα το εορταστικό κλίμα των ημερών αποτελούν ένα δείγμα για το τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος σε τούτες τις στιγμές, όπου έστω και αναγκαστικά, επιδίδεται σε ανταλλαγή ευχών. Αυτές σίγουρα δεν αρκούν και ούτε μπορούν να καλύψουν τα όποια δυσαναπλήρωτα κενά. Μπορούν όμως να λειτουργήσουν ως εφαλτήριο για την εκκόλαψη νέων δημιουργικών επαφών, σχέσεων που τουλάχιστον θα λειτουργήσουν έστω και στιγμιαία ως προανάκρουσμα μιας νέας εποχής.

Αυτό περίπου το ζητάνε όλοι. Δηλαδή να μπορούν να είναι σε θέση να ανταλλάξουν όχι μόνο ευχές, αλλά να προχωρήσουν σε ουσιώδη επαφή με τον διπλανό τους. Σε τελική ανάλυση, κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στην πρόκληση της συμπόρευσης και της αμοιβαίας κατανόησης. Θα έλεγα μάλιστα ότι πέρα από τις όποιες ευχές, αυτό περίπου είναι το νόημα της ζωής. Να μπορεί δηλαδή μέσα στο υπάρχον χάος, να ανοίξει ένα παράθυρο επικοινωνίας που με τον καιρό καλλιεργούμενη σιγά σιγά σε όλα τα επίπεδα της ζωής, να αλλάξει την καταστροφική ρουτίνα.

Με τον τρόπο αυτό, μπορούν σταδιακά να αλλάξουν και οι κοινωνικές σχέσεις και κατ΄επέκταση η κοινωνία στο σύνολό της, αδρανοποιώντας λίγο λίγο την υφιστάμενη νοσηρότητα. Κι αυτό επιβάλλεται να είναι το πνεύμα των ημερών κάθε φορά που διανύουμε εορταστική περίοδο έστω και με τον τρόπο που αυτή λανσάρεται κάθε φορά. Γιατί πάντα η ουσία των πραγμάτων μπορεί να διαφανεί και να αναδειχθεί ακόμη και μέσα σε χείριστες συνθήκες.

Γιατί ακόμη και οι τυπικές ευχές, κρύβουν ένα κρυφό πόθο που με την πρώτη ευκαιρία εκδηλώνεται στην πράξη. Η στιγμή αυτή της εκδήλωσης είναι και παραμένει ιερή.