Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Η μεγάλη στροφή στην ζωή κάποιου γίνεται είτε επειδή εξαντλήθηκαν τα όρια υπομονής είτε επειδή τα δεδομένα δεν οδηγούν σε κάποιας μορφής διέξοδο από τα προβλήματα που συνεχίζονται αναφανδόν.

Στην Ελλάδα που ο προβληματισμός για την κοινωνική εξέλιξη παραμένει σταθερός και οι εξελίξεις στο κοινωνικό πεδίο δεν παραπέμπουν σε κάποια σαρωτική αλλαγή, πολλοί είναι οι πολίτες που αποφασίζουν είτε να μεταναστεύσουν, είτε να αλλάξουν πόλη, είτε να δραστηριοποιηθούν σε άλλους επαγγελματικούς τομείς που θα τους αποφέρουν περισσότερα χρήματα και -όπως νομίζουν- την ευχέρεια να ανταπεξέλθουν αποτελεσματικά στις υφιστάμενες δυσκολίες.

Το δυστύχημα είναι ότι συχνά μεταναστεύουν τα πιο γόνιμα μυαλά και μάλιστα όλα εκείνα που έχουν να προσφέρουν στον τόπο, αλλά επειδή ακριβώς η νοοτροπία του φτηνού reality πουλά και έχει πέραση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, δεν υπάρχει άλλος διαθέσιμος χώρος για όλους εκείνους που έχουν να προσφέρουν στον πολιτισμό, τις τέχνες και γενικότερα στην διαμόρφωση μιας σεβαστής κουλτούρας.

Αποτέλεσμα να φεύγει ο κόσμος και πίσω να μην γυρνά. Η δε μετανάστευση να συνοδεύεται συχνά από μεγάλες επιτυχίες σε άλλες χώρες. Έτσι γινόταν πάντα στην Ελλάδα, έτσι γίνεται και πάλι. Και σκέφτονται ακόμη οι πολιτικάντηδες τι φταίει και η χώρα εξακολουθεί να παραμένει πίσω. Η περίφημη αυτή στροφή σώζει κάποιους, αλλά βυθίζει τον τόπο σε μία μόνιμη μιζέρια. Γιατί αυτοί που μένουν πίσω είτε δεν μπορούν είτε δεν θέλουν να αλλάξουν τα δεδομένα.  

Το πρόβλημα λοιπόν, παραμένει ως έχει. Η διαχρονικότητά του είναι συνυφασμένη με την παντελή έλλειψη οραμάτων, τον ανύπαρκτο σεβασμό στον άλλο, στην αδιαφορία για το περιβάλλον και έναν ωχμωραδερφισμό που στηλιτεύει κάθε ατομική θυσία προς την κατεύθυνση της κοινωνικής αλλαγής.

Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της σε βάθος χρόνου, προσφέροντας μηδαμινές ευκαιρίες για όλους αυτούς που επιθυμούν το διαφορετικό σε αυτή την κοινωνία.

Το ότι οι Έλληνες κάνουν σημαντικές προόδους στο εξωτερικό σχετίζεται με το ότι τους δίνονται ή τους προσφέρονται ευκαιρίες αλλά και με το γεγονός ότι εκεί δεν χρειάζεται να κάνουν καμία απότομη στροφή, και αυτό παρά το γεγονός ότι πουθενά δεν υπάρχει πραγματική Δημοκρατία, ούτε κάποιος επίγειος παράδεισος.  

Με λίγα λόγια, παντού χρειάζεται να παλέψει κανείς με αστάθμητους παράγοντες για να μπορέσει να απαλλαγεί από το άγχος που τον διακατέχει, είτε ζει σε τούτη την χώρα είτε κάπου αλλού.

Αν χρειάζεται πάντως να γίνει μία μεγάλη, απότομη στροφή στην Ελλάδα, για όλους αυτούς που έχουν να προσφέρουν αλλά δεν τους επιτρέπεται κατά κάποιον τρόπο να το κάνουν, είναι πάντως για το καλό τους και λύση δεν είναι πάντα η μετανάστευση ή η αλλαγή περιβάλλοντος, επαγγελματικού ή φυσικού. Η στροφή αυτή γίνεται από μέσα προς τα έξω, καταβάλλεται μία ύστατη προσπάθεια να διατηρηθεί κανείς αλώβητος από όλες αυτές τις ανομολόγητες καταστάσεις που αφορούν την ίδια του την ζωή. 

Υπάρχει πάντα ο χρόνος για τη στροφή αυτή, για τη νέα πορεία που θα προσδώσει πόντους και ελπίδες για μία πάνω απ' όλα ομαλή διαβίωση. Όπως είπα, η αρχή γίνεται από το μέσα μας. Στη συνέχεια, ομαλοποιούνται τα εσωτερικά πάθη και δρομολογείται η νέα πορεία που ίσως επιφέρει και την καταλυτική αλλαγή. 

Χρειάζεται, με λίγα λόγια, κάποτε να παρθούν οι μεγάλες αποφάσεις, να γίνει η μεγάλη στροφή. Και ποιος ξέρει, ίσως κάποτε να ανοίξει ο δρόμος για μια πραγματικά διαφορετική κοινωνία στον τόπο, μια κοινωνία που θα σέβεται τον άνθρωπο και αυτός με την σειρά του τον διπλανό του.

Στην Ελλάδα χρειάζεται να καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια για την αλλαγή των δεδομένων. Και δυστυχώς, πάντα οι πολίτες που έχουν ποιότητα, θα πρέπει να είναι οπλισμένοι με μεγάλη υπομονή. Γιατί σε αυτούς πέφτει το μεγαλύτερο βάρος για την αλλαγή αυτή. Και αυτό αν δεν έχουν στο μεταξύ μεταναστεύσει μετά από μία σημαντική και κομβική απόφαση αλλαγής τόπου διαμονής.