Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Η μόρφωση και η πλατιά Παιδεία βοηθούν τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει οξείες δυσκολίες, ακόμη και όταν αυτές οδηγούν σε οριστικό αδιέξοδο. Το λέω αυτό διότι στην χώρα που ζούμε ο κόσμος έχει πάρει διαζύγιο με την μελέτη της ιστορίας του, με αποτέλεσμα να κοπούν οι ρίζες, αλλά πάνω απ' όλα ο σημερινός Έλληνας να φαντάζει ανιστόρητος σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι από καιρό ξένες μελέτες για τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό να γίνονται ακόμη πιο χρήσιμες.

Η ανιστορικότητα, αλλά και η αποφυγή της μελέτης από τον μέσο Έλληνα έχει πολλές αιτίες, με προεξάρχουσα την διδαχή από την επίσημη Πολιτεία και το ανύπαρκτο κράτος.

Αλλάζουν βέβαια, οι εποχές και γίνονται κάποια δειλά βήματα. Ωστόσο, η ουσία παραμένει: Ο Έλληνας είναι μακριά από την γνώση. Αποτέλεσμα αυτού είναι να αναλώνεται στα κοινωνικά δίκτυα με κάθε είδους σαχλότητα που παραπέμπει σε ευθεία επιδειξιομανία και κάθε είδους τάση υπεροχής.

Ο ανταγωνισμός στην Ελλάδα για το ποιος θα πει την καλύτερη σαχλαμάρα έχει αναχθεί σε πρώτο και βασικότερο προσόν, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι η ψυχαγωγία αναδύεται ως ένα από τα πιο βασικά προτερήματα της χώρας.

Εν προκειμένω, ποιο νησί είναι το πιο famous, ποια είναι τα καλύτερα gala και ποιες διασημότητες παρελαύνουν στις νησιώτικες πασαρέλες.

Το διαζύγιο με την γνώση και πάνω απ' όλα με την ιστορία, τείνει να λάβει τρομακτικές διαστάσεις, όπως ακριβώς οι καλοκαιρινές πυρκαγιές αποτεφρώνουν και τα τελευταία δάση, με τους πολίτες να τραβούν μέχρι και selfie με φόντο το πύρινο μέτωπο. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για μία υφιστάμενη παρακμή που δεν έχει προηγούμενο.

Κανένα κόμμα δεν μπήκε στον κόπο να μελετήσει τις αιτίες, καθώς δεν θέλησε ποτέ να το κάνει. Οι δε πιστοί των κομμάτων, στο ίδιο μήκος κύματος, αρνούνται να σκεφθούν με ποιο τρόπο τα κόμματά τους έφτασαν τη χώρα σε αυτό το τραγικό σημείο, ώστε να μην γνωρίζει σχεδόν κανείς τις καταβολές του πέραν από κάποιες διάσπαρτες σχολικές γνώσεις και αυτές με το σταγονόμετρο.

Η Ελλάδα του σήμερα είναι καταδικασμένη να ζει μέσα στον επιτηδευμένο χειριστικό διαφημιστικό οργασμό, ώστε οι πολίτες αυτό που κάνουν, είναι να αναπαράγουν την κάθε είδους φήμη και κουτσομπολιό χάριν μίας χορταστικής ψευδο-ενημέρωσης που υπηρετεί το σύστημα κυριαρχίας.

Η Παιδεία όμως -που είναι και το ζητούμενο- έχει προ πολλού χαθεί, αν υποθέσουμε ότι κάποτε υπήρχαν και κάποια ψήγματά της, αν θεωρήσουμε ότι κάποτε διακινούνταν νοερά σκεπτικές αξίες από ανθρώπους που έλεγαν τα πράγματα με το όνομά τους.

Την ίδια στιγμή πολλές παραδόσεις και με αυτό δεν υπονοείται κάτι γύρω από την ελληνική λεβεντιά ή τα χαρτονομίσματα που κόλλαγαν στο μέτωπο των οργανοπαιχτών στα πανηγύρια που στηρίζονταν σε μύθους, δοξασίες και θρύλους, αλλά πάραυτα έδιναν πνοή και ζωή στην καθημερινότητα, έχουν εκλείψει και αυτό έχει να κάνει περισσότερο με τις γενιές που χάνονται.

Παράδοση δεν σημαίνει βέβαια, να είμαστε δούλοι της, παρά να λειτουργεί ως γονιμοποιό σπέρμα για την πολιτιστική αναζωογόνηση.    

Η παράδοση αυτή έχει χαθεί και αιτία είναι και το διαφημιστικό καπέλωμα από τα ΜΜΕ, που φροντίζουν να αλλοιώσουν την κάθε γνησιότητα, και με τον τρόπο αυτό να επιδιώκεται ολοένα και περισσότερο κέρδος.

Ζητούμενο λοιπόν, είναι η παιδειακή ανασυγκρότηση σε μία κοινωνία που αδιαφορεί επιδεικτικά σε κάθε τι που αφορά την μόρφωση. Και είναι σε όλους γνωστό ότι με την μόρφωση αποκτώνται και άλλα σοφά χαρακτηριστικά, ευγένεια, απλότητα, ολιγάρκεια και αυτοσυγκράτηση.

Αυτά ακριβώς που λείπουν απελπιστικά, όταν η κάμερα στρέφεται στις ηλιοκαμένες παραλίες όπου λικνίζονται καλλίγραμμα κορμιά.

Εκεί που απουσιάζει η σκέψη και επικρατεί η δίψα για σωματική επίδειξη και σεξουαλική πείνα, με τεχνητή γυμναστική και γενικότερα άσκηση του σώματος που ουδεμία σχέση έχει με αυτή που προέτασσαν οι αρχαίοι Έλληνες.

Ελλάδα της υποκρισίας, χωρίς τρόπους και σεβασμό. Πάνω απ' όλα μία χρεωκοπημένη πνευματικά Ελλάδα.