Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Μερικές φορές χρειάζεται κανείς να επιστρατεύσει όλες του τις δυνάμεις για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που του παρουσιάζονται καθημερινά. Κάποιες φορές, από την άλλη, επιβάλλεται να συγκρατηθεί για να μην ξεσπάσει τον θυμό και την στενοχώρια του για όλα αυτά τα θλιβερά περιστατικά που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Μετά και την σκανδαλώδη υπόθεση με την Εύα Καϊλή που έχει συνταράξει ολόκληρη την Ευρώπη, μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ο καθένας με την πρώτη ματιά από τα εξελισσόμενα γεγονότα ότι υπάρχει προφανώς κύκλωμα συμφερόντων που λειτουργεί στο ευρωκοινοβούλιο που αμείβει αδρά συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία επηρεάζουν τις ευρωπαϊκές αποφάσεις. Και ενώ όλοι λίγο πολύ διαμηνύουν πως ενίοτε κάτι έχει πάρει το αυτί τους, ενώ όλοι οι εμπλεκόμενοι σπεύδουν να αποσείσουν τις ευθύνες τους για τις στενές σχέσεις με την Ε. Καϊλή, στη χώρα μας έχει ξεσπάσει ένα απέραντο κουτσομπολιό γύρω από τα πεπραγμένα.

Πολλοί διερωτώνται για τα γρήγορα αντανακλαστικά της Βελγικής δικαιοσύνης γύρω από την αποκάλυψη και εξιχνίαση της υπόθεσης, άλλοι δεν θέλουν καν να ξέρουν πού θα βρισκόταν η Ε. Καϊλή αν η υπόθεση εξελισσόταν στην Ελλάδα.

Το θέμα, όμως, δεν είναι εκεί. Πολύ περισσότερο έχει να κάνει με τις δραστηριότητες Ελλήνων και Ιταλών στο ευρωκοινοβούλιο, στο αν δηλαδή έχουν πάρει το επάγγελμά τους στα σοβαρά αλλά και στο πού μπορεί να φτάσει η απληστία ενός ανθρώπου που ούτως ή άλλως αμείβεται αδρά. Και όλα αυτά φυσικά αν αποδειχθεί πως η ιστορία είναι αληθινή και δεν κρύβεται κάποιου είδους «στήσιμο».  

Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που στην κυριολεξία δεν έχουν να φάνε και ζαλίζονται από τα τόσα πολλά χρήματα. Υπάρχουν εκατομμύρια άστεγοι σε όλο τον κόσμο και άλλα τόσα εκατομμύρια μικρά παιδιά που παραμένουν ανεμβολίαστα και εκτεθειμένα στις λοιμώξεις και τις ασθένειες. Η απάντηση δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται να υπάρξει, καθώς για όλα αυτά ασχολούνται κάποιες ενεργές μεγάλες ΜΚΟ, φαρμακευτικοί οργανισμοί παράλληλα με τις δωρεές «ξεπλύματος» από αγαθοεργίες επωνύμων.

Η σοβαρότατη υπόθεση γύρω από την Εύα Καϊλή δείχνει πως ακόμη ο κόσμος σε μεγάλο βαθμό κυνηγά το χρήμα, και μάλιστα με αθέμιτους τρόπους, παρά το γεγονός ότι οι  ευρωπαϊκές κυβερνήσεις διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους πως κάνουν το κάθε τι για να καταπολεμήσουν τη διαφθορά. 

Βέβαια, αυτή η διαφθορά είναι κατά πολύ μικρότερη συγκριτικά με άλλα μέρη του κόσμου, όπου στην κυριολεξία δεν προχωρά κανείς βήμα αν δεν χρηματίσει. Χώρες με τεράστια διαφθορά όπως Ρωσία και χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, απέχουν παρασάγγας από την επικρατούσα κατάσταση στην Ευρώπη. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η υπόθεση αυτή δεν πρέπει να ληφθεί στα σοβαρά. Ούτε ευρωπαϊκή συνοχή μπορεί να υπάρξει αν συμβαίνουν επανειλημμένως τέτοιες υποθέσεις.

Ζούμε σε εποχές εύκολου και αβίαστου κέρδους. Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πως από την μια στιγμή στην άλλη μπορούν να γίνουν από φτωχοί πλούσιοι, από ανώνυμοι - επώνυμοι, από άσημοι πολυσυζητημένα πρόσωπα. Η ίδια η μορφή της ζωής κάνει τον καθένα να μοιάζει με κυνηγό κεφαλών, με κινούμενη άμμο για τον άλλον που θα επιχειρήσει να του φράξει τον δρόμο προς το εύκολο κέρδος.

Και το πιο εξοργιστικό απ' όλα είναι ότι κάποιοι παρουσιάζονται προς τα έξω και ως πολέμιοι της διαφθοράς ή υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στην περίπτωσή μας συνέβη και αυτό.

Απομένει λοιπόν να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι το αν υπάρχει στην πραγματικότητα σκάνδαλο μεγαλύτερων διαστάσεων που για να μην αποκαλυφθεί, θυσιάζονται κάποιοι για να γλιτώσουν πολύ περισσότεροι σε ανώτερες βαθμίδες. Δεν παίζουμε με τις πιθανότητες, ούτε κάνουμε απλά εικασίες. Συμβαίνει αυτό καθημερινά εκεί που λαμβάνουν χώρα υποθέσεις διαφθοράς και χρηματισμού. Γιατί ισχύει ο εξής απαράβατος κανόνας: ας κοπεί το κεφάλι του μικρού ψαριού για να γλιτώσει το μεγάλο. Στην λογική ότι πάντα το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.