Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Οι δοκιμασίες για τους ανθρώπους είναι πολλές στην διάρκεια της ζωής, η παραπομπή, όμως, σε άλλες εποχές που τα βοηθητικά μέσα ήταν πενιχρά, συντείνει στην ανακούφιση και στην συνειδητοποίηση ότι στην σημερινή εποχή υπάρχουν πολλοί λόγοι για να επιμένει κανείς να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής.

Το γεγονός και μόνο ότι σπάνια πλέον συναντάς σκληροτράχηλους ανθρώπους, με ορατά τα σημάδια των βασάνων και της ταλαιπωρίας από τους πολέμους και την στέρηση, το γεγονός ότι οι ηλικιωμένοι μιας σκληρότατης από κάθε άποψη πολεμικής και μεταπολεμικής εποχής μετρούν μήνες ή λίγα χρόνια για να φύγουν οριστικά από τη ζωή με μια απογοήτευση και θλίψη για όλα αυτά που έζησαν, αυτό από μόνο του θα πρέπει να μας οπλίζει με θάρρος και πάνω απ' όλα ισχυρή πεποίθηση ότι οι σημερινές τουλάχιστον εποχές δεν μαστίζονται από πείνα, εξαθλίωση και μαζικό αφανισμό.

Μιλώ βέβαια πάντα για την Ευρώπη και την χώρα μας, εξαιρώντας φυσικά την Ουκρανία, όπου εκεί τα πράγματα εξελίσσονται με τον πλέον τραγικό τρόπο μετά την ρωσική εισβολή. Πράγματι, ενώ στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο και λίγο πριν ένας Χίτλερ και ένας Στάλιν -μηδέ των «Συμμάχων» εξαιρουμένων- βύθισαν στο σκοτάδι και το θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους, σήμερα ένας και μόνο δικτάτορας μαζί με τους δορυφόρους του σε Βόρειο Κορέα, Κίνα και Ιράν απειλούν ολόκληρο τον κόσμο στο όνομα αφενός του ρωσικού μεγαλοϊδεατισμού, συνεπικουρούμενου από τον πανκινεζισμό ή μερικούς ακόμη πρεσβευτές αυταρχικών και καταπιεστικών καθεστώτων.

Η φτώχεια και η δυστυχία έχουν μεταφερθεί αλλού, στην Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Ευρώπη, στο Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, της Αφρικής βέβαια συμπεριλαμβανομένης, εκεί που η δυστυχία και η πείνα δεν σταμάτησαν ποτέ. Κάποιοι ισχυρίζονται πως για να έχουμε εμείς στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ σχετική ευημερία, πρέπει να πεθαίνουν εκατομμύρια άνθρωποι από ασιτία. Δεν ξέρω, όμως, αν στις σημερινές εποχές είναι μόνο αυτή η αιτία.  Θέλω να πω δηλαδή, πως οι λαοί πλέον με την τεχνολογία και επικοινωνούν πιο άμεσα και μπορούν καλύτερα να οργανώνονται μαζικά. Δεν υπάρχει, όμως, αυτή η αντίδραση και αμφισβήτηση των τυραννικών καθεστώτων, τα πλείστα αυτών δομημένα βάσει του θρησκευτικού φανατισμού.

Αν εξαιρέσει κανείς τον ιρανικό λαό που αγωνίζεται για τις ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα, δεν βλέπω κάπου αλλού αυτό να γίνεται με πάθος και επιμονή. Όμως σε κάθε περίπτωση, οι άνθρωποι που έρχονται ως πρόσφυγες από τις προαναφερόμενες περιοχές του πλανήτη, φαντάζουν ως οι μετανάστες την δεκαετία του '50, όταν καραβιές Ελλήνων έφευγαν για ΗΠΑ και Ευρώπη προκειμένου να βρουν την ελευθερία τους.

Πόσο εκτιμά, όμως, ο μέσος Έλληνας το γεγονός ότι τουλάχιστον δεν είναι ρακένδυτος και φυγάς; Πόσο αντιλαμβανόμαστε πως το άγχος, η έννοια και η ανησυχία μας είναι πως θα εξασφαλίσουμε το νέο iphone ή το παιδί μας πώς θα πάρει το πολυπόθητο «χαρτί», όταν εκατομμύρια άνθρωποι δεν τολμούν να μιλήσουν στη Ρωσία, την Βόρειο Κορέα, την Κίνα, το Αφγανιστάν ή συνολικά την Αφρική, όπου δεν υπάρχουν ούτε καν τα στοιχειώδη εμβόλια για τα μικρά παιδιά;

Οι τραγικές εικόνες από την πείνα, την στέρηση και την άμεση απειλή του θανάτου κάνουν τον γύρο του κόσμου εδώ και δεκαετίες. Το δυστύχημα είναι ότι πλέον δεν συγκινούν τον δυτικό κόσμο. Τουναντίον αντί να μας θωρακίσουν με επιμονή, ώστε να προσπαθήσουμε συλλογικά για μια διαφορετική κοινωνία, μας μαντρώνουν στις εστίες και τα κονάκια μας με μόνη έγνοια αν θα αυξηθεί ο μισθός μας. Όχι ότι αυτό δεν είναι σωστό, αλλά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης οι διαφορές είναι πλέον ορατές.

Ας μην μεμψιμοιρούμε λοιπόν, ούτε βέβαια και να εκπλησσόμαστε από υποθέσεις διαφθοράς στην Ευρώπη, όπως η τελευταία με την ανάμιξη της Ελληνίδας αντιπροέδρου του ευρωκοινοβουλίου. Αυτά που είναι αυτονόητα στα κράτη και τις περιοχές του πλανήτη που προανέφερα, δηλαδή η διαφθορά, ο χρηματισμός και τα λοιπά, όταν στην Ρωσία, για παράδειγμα δεν κινείται τίποτε αν δεν συνδέεται με την Μαφία, το εμπόριο όπλων ακόμη και ραδιενεργού υλικού, τον χρηματισμό και την εξαγορά προσώπων και συνειδήσεων, όταν κράτη που στηρίζονται από Κίνα και Ρωσία θεωρούνται από τα πλέον διεφθαρμένα και αυταρχικά, όπως γινόταν παλιότερα και φυσικά εξακολουθεί να γίνεται από τις ΗΠΑ, όταν συνάπτονται συμφωνίες για προμήθεια πρώτων υλών στην Ρωσία και την Κίνα από καθεστώτα που εκτελούν με συνοπτικές διαδικασίες τους πολιτικούς αντιπάλους και τους αντιφρονούντες, η υπόθεση διαφθοράς των Βρυξελλών φαντάζει μάλλον πταίσμα.

Ας μη βιάζονται λοιπόν, όλοι οι ξαφνικά «ευαισθητοποιημένοι» με θέματα διαφθοράς και ας δουν καλύτερα τι γίνεται συνολικά στον πλανήτη. Μετά από την σύντομη αυτή ματιά, θα διαπιστώσουν ότι οργίζονται μόνο κατ' εξαίρεση και επιλεκτικά. Κανείς δεν αμελεί τα διαμειβόμενα στις Βρυξέλλες.  Ας πάψουν, όμως, οι ακροδεξιοί και οι κάθε λογής «εύθικτοι» να ωρύονται στα κοινωνικά δίκτυα για το υποτιθέμενο κατάντημα της Ευρώπης, ένα αφήγημα που κατευθύνεται αποκλειστικά και μόνο από την ακροδεξιά, με τις ευλογίες της «μαμάς Ρωσίας» που έλεγαν και οι σταλινικοί.

Στην Ευρώπη σαφώς των ανισοτήτων και διαφορών γίνονται πολλά καλά πράγματα που πρέπει να γίνονται γνωστά. Οι δε καταπονημένοι ηλικιωμένοι του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου αν μιλήσετε μαζί τους θα έχουν να σας πουν πολλά για αυτά που έζησαν τότε. Μια εποχή πολέμων, δυστυχίας και φτώχειας, που νοσταλγούν οι νέοι δικτάτορες της Μόσχας, του Πεκίνου και όλων των άλλων δορυφόρων τους. Να έχετε το νου σας γιατί οι καιροί είναι πονηροί.