Πένθος χθες στο Πλωμάρι καθώς οι κάτοικοι αποχαιρέτησαν έναν από τους πιο άξιους καραβομαραγκούς όχι μόνο του νησιού, αλλά και του Αιγαίου.

Το έργο του σημαντικό, καθώς ήταν άξιος συνεχιστής της ναυτικής και ναυπηγικής μας παράδοσης, που δυστυχώς χάνεται, αφού δεν έχει συνεχιστές. Στην τέχνη του συνυπήρχαν το μεράκι και η απέραντη αγάπη. Ο  Δούκας Γιαμουγιάννης διατηρούσε το οικογενειακό παραδοσιακό ναυπηγείο στο Πλωμάρι, με ιστορία που ξεπερνά τα 80 χρόνια,

Ένας από τους μεγαλύτερους τεχνίτες της ξυλοναυπηγικής, με ταλέντο και απαράμιλλη αγάπη για κάθε ένα από τα δημιουργήματά του. Εκατοντάδες ξύλινα σκαριά, κοσμήματα πέρασαν από τα χέρια του και αποτέλεσαν υπόδειγμα τέχνης και τεχνικής.

Οι ντόπιοι και οι σύλλογοι του χωριού, στηριζόταν πάνω του, όσον αφορά στην διατήρηση της ξυλοναυπηγικής, ως πηγή έμπνευσης στους νέους, αλλά και ως δάσκαλος σε σχολή που θα μπορούσε να είχε γίνει, μεταλαμπαδεύοντας τις γνώσεις, την εμπειρία και την φλόγα για τα ξύλινα σκαριά που σκίζουν τις θάλασσες και χαρίζουν συγκινήσεις σε όσους τα έχουν, παρά την οδηγία που εξέδωσε η Ε.Ε. το 1991, στην προσπάθεια μείωσης της υπεραλίευσης, και συγκεκριμένα την Κ.Ο. 1198/2006  για την απόσυρση των καϊκιών και την κατάθεση της άδειας αλίευσης και, η οποία τροποποιείται το 2014 και οδηγεί στην πλήρη καταστροφή τους.

Έτσι από το 1991 έως σήμερα καταστράφηκαν 20χιλ. περίπου αλιευτικών σκαφών, εκ των οποίων το 90 95 %  ήταν ξύλινα χειροποίητα καΐκια της Ελληνικής ξυλοναυπηγικής τέχνης, που κατασκευάστηκαν στα Ελληνικά παραδοσιακά ναυπηγεία (καρνάγια).

Δυστυχώς, η μοίρα αλλιώς τα έφερε και ο 55 Δούκας Γιαμουγιάννης έφυγε γρήγορα από την ζωή, αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό.