Μοιάζει με σύμπτωση της μοίρας ή επιστροφή στην αφετηρία της διαδρομής, για το μακρύ τέλος που κοντοζύγωνε... Η τελευταία έκθεση του Παύλου Σάμιου, ζωγράφου και καθηγητή στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (Εργαστήριο παραδοσιακής ζωγραφικής fresco-βυζαντινές εικόνες-χειρόγραφα), πραγματοποιήθηκε πριν λίγους μήνες, μέσα στην πανδημία, στην Γκαλερί Σκουφά τον Σεπτέμβριο του 2020. Η ιδέα της έκθεσης με τον τίτλο «Καφέ ο Παράδεισος», άρχισε από την ανάγκη του καλλιτέχνη «να ξαναπιάσει τα πινέλα του». Ένα θέμα που αγαπούσε πάντα από τότε, στο μακρινό 1977 στην πρώτη του έκθεση στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη, η οποία περιείχε καφενεία με γυμνά, τα οποία ενστικτωδώς τοποθετούσε στους πίνακες των καφενείων που είχε συναντήσει στη Μυτιλήνη και την Αγιάσο.

Το γυμνό στα καφενεία που ζωγράφιζε ο 29χρονος τότε ζωγράφος, ήταν μία καλλιτεχνική επιλογή που δημιουργούσε μία περισσότερο σουρεαλιστική εικόνα, ενώ έμπνευσή του ήταν τα καφενεία που πήγαινε με τον Γιάννη Τσαρούχη, τον Αλέκο Φασιανό και τον Μάνο Χατζιδάκι, στην Αθήνα. Ειδικότερα από τον Γιάννη Τσαρούχη εμπνεύστηκε κι από τον πίνακα που απεικονίζει το "Καφενείο Νέον" στην Ομόνοια.

Στη Λέσβο, επέστρεψε καλλιτεχνικά το 2004 και συμμετείχε στην ομαδική έκθεση "Ο Κόσμος της Ελιάς" που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Θεοφίλου, σε επιμέλεια Όλγας Μεντζαφού-Πολύζου και Αθηνάς Σχινά. Πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του τριήμερου αφιερώματος που διοργανώθηκε από την αστική, κοινωφελής μη κερδοσκοπική εταιρεία «Ανέμη» σε συνεργασία με τη Νομαρχία και το Δήμο Μυτιλήνης. H έκθεση περιλάμβανε έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και χαρακτικής όπου πρωταγωνιστούσε η ελιά με τη συμβολική, αλληγορική και μεταφορική της διάσταση. Παράλληλα, υπήρχε και έκθεση φωτογραφίας του συντοπίτη μας Δημήτρη Ταλιάνη.

Ο Παύλος Σάμιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948.

Από μικρός ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και το σχέδιο βοηθώντας τον πατέρα του στο εργαστήριο παπουτσιών.

Αγάπησε τη θρησκευτική ζωγραφική που τον κέρδισε από πολύ νωρίς και εργάστηκε στο εργαστήρι Αγιογραφίας του Διονύση Καρούσου μέχρι τα δεκαοκτώ του. Παράλληλα, παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στο Εργαστήρι του Πάνου Σαραφιανού και πέρασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.

Δάσκαλοί του ήταν ο Νίκος Νικολάου στο Προκαταρκτικό και ο Γιάννης Μόραλης στο Εργαστήριο Ζωγραφικής. Ο Νίκος Νικολάου είχε σαν αρχή το σχέδιο και την παράδοση της Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης και ο Γιάννης Μόραλης εισήγαγε τους σπουδαστές του στη σύγχρονη τέχνη. Σπουδαίοι δάσκαλοι που τους οφείλει πολλά, όπως επίσης και στο Γιάννη Τσαρούχη. Είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει στο Παρίσι και να μάθει τόσα πολλά για την ελληνική παράδοση, μέσα από τα μάτια ενός μοναδικού ζωγράφου που στα πρώτα του έργα τον επηρέασε πολύ.

Την ίδια εποχή ήταν στη μοναδική παρέα του «Μαγεμένου Αυλού», όπου ο Μάνος Χατζιδάκις, μάγος του λόγου και γνώστης της ανάγκης των νέων, τους έμαθε να σκέπτονται χωρίς όρια.

Από το 1978 έως το 1992 έζησε και εργάστηκε στο Παρίσι.

Από το 2000 ήταν καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (Εργαστήριο παραδοσιακής ζωγραφικής fresco-βυζαντινές εικόνες-χειρόγραφα). Έχει ζωγραφίσει με την τεχνική του fresco πολλές μικρές εκκλησίες.

Πραγματοποίησε 70 ατομικές εκθέσεις και έλαβε μέρος σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Ξανθάκου. Από τον πρώτο του γάμο απέκτησε δύο κόρες την Πανδώρα και την Αφαία, οι οποίες ζουν στο Παρίσι.

Νεκτάριος Βακάλης