Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Φαίνεται πως υπάρχουν ανοιχτοί λογαριασμοί μεταξύ των ανθρώπων, οι οποίοι υποβόσκουν εδώ και πολύ καιρό και που η πανδημία πρόσφερε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να βγουν στην επιφάνεια, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα κομφούζιο σε αυτές ακριβώς τις ανθρώπινες σχέσεις λόγω του ότι ο καθένας κατηγορεί τον άλλο για το αν τηρεί ή όχι τα μέτρα, αν σέβεται ή όχι τον διπλανό του και γενικότερα αν ο σεβασμός στην ζωή του άλλου λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν.

Οι λογαριασμοί αυτοί λοιπόν, παραμένουν ανοιχτοί σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας, σε κάθε ευκαιρία που εκδηλώνεται η θέληση για επικοινωνία, αλλά η επικοινωνία αυτή έχει προ πολλού χαθεί. Η πανδημία του κορωνοϊού ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα, μία αφορμή για να διαφανεί το πόσο μακριά είναι μεταξύ τους οι άνθρωποι και πόση προσπάθεια θα πρέπει να καταβληθεί εφεξής για να καλυφθεί το χαμένο έδαφος.

Στην κυριολεξία, χρειάζονται πολλά χρόνια για να ανακτηθεί το έδαφος αυτό, να έρθουν κοντά οι άνθρωποι μεταξύ τους, να πάψουν να μεμψιμοιρούν, αλλά πάνω απ' όλα να εχθρεύονται ο ένας τον άλλο. Ο χρόνος, όμως, που είχε ήδη χαθεί από την απο-ιδεολογικοποίηση των ανθρώπων δεν ξέρω με ποιο τρόπο μπορεί να καλυφθεί. Θα χρειαστούν προφανώς σαρωτικές αλλαγές στις ατομικές προτιμήσεις και κοσμοϊστορικά γεγονότα που θα επανακαθορίσουν τις συνισταμένες, συντομεύοντας τρόπον τινά τις ήδη υφιστάμενες αποστάσεις.

Τι προσφέρει η πανδημία; Πέρα από την εκατόμβη νεκρών που πλέον έχει γίνει συνήθεια στο καθημερινό απογραφικό δελτίο του ΕΟΔΥ, πέρα από τις αναλύσεις και στατιστικές για την διάρκεια ή και την λήξη της πανδημίας, προσφέρεται η μοναδική ευκαιρία να δουν τα πράγματα διαφορετικά πλέον οι άνθρωποι και όχι απλώς να κατηγορούν αλλήλους για το ποιος ευθύνεται περισσότερο. Οι άνθρωποι πρέπει να έλθουν πιο κοντά και ας έχουν απομακρυνθεί πέρα από το ιδεολογικό χάσμα και ρεαλιστικά, πρέπει να αναζητήσουν νέους τρόπους να μοιραστούν τις αγωνίες και τους προβληματισμούς τους.

Η ευκαιρία αυτή υπάρχει θα το επαναλάβω αν και οι συνθήκες δεν είναι οι καλύτερες δυνατές. Με την πανδημία, όμως, λαμβάνονται μέτρα και δη σκληρά για πολλούς. Και δεν είναι το θέμα ποιοι μεταδίδουν το ιό περισσότερο, παρά το ότι κάποιοι άνθρωποι περιθωριοποιούνται. Αυτό από μόνο του είναι σοβαρό και δηλώσεις του τύπου «να μη σώσουν και κάνουν το εμβόλιο» είναι άθλιες και προσβλητικές.

Ναι, πρέπει να εμβολιαστεί ο κόσμος. Πρέπει να δημιουργηθεί το τείχος ανοσίας, να επανέλθει κάποιας μορφής κανονικότητα σε μία ζωή που έχει απολέσει προ πολλού την αυθεντικότητά της. Αυτό, όμως, δεν θα γίνει με καταστολή και εκφοβισμό. Σε τελική ανάλυση, επαφίεται στον καθένα ατομικά να προστατεύσει τον εαυτό του. Το ποιος είναι και αν υγειονομική «βόμβα», ας το ψάξουν οι φανατικοί των δύο πλευρών. Το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο μεταξύ τους, οι δε κυβερνήσεις προσπαθούν με εκβιασμούς να επιβάλλουν μέτρα και αποφάσεις.

Λέτε να νοιάστηκαν ξαφνικά για την υγεία μας; Λέτε να θέλουν να διορθώσουν το ευρισκόμενο σε τραγική κατάσταση σύστημα Υγείας; Όχι ασφαλώς.

Δεν ξέρω και ούτε με ενδιαφέρει να μάθω ποιος ή ποιοι κρύβονται πίσω από τα εμβόλια. Ούτε και έχει πρώτη θέση στις προτιμήσεις μου το να διακτινίσω την σκέψη μου για τις προθέσεις αυτών που λαμβάνουν τις αποφάσεις. Ισχυρίζομαι μόνο ότι ζούμε μία από τις πιο καθοριστικές στιγμές των τελευταίων δεκαετιών, όταν μία υγειονομική ωρολογιακή βόμβα τινάζει στον αέρα τα ως τώρα ισχύοντα δεδομένα που αφορούν την ανθρωπιά, την σύνεση και πάνω απ' όλα τη λογική.

Ζούμε περιόδους της ιστορίας που θα μείνουν αξέχαστες στις τρέχουσες γενεές, περίοδοι που θα καθορίσουν το μέλλον των επόμενων γενεών. Γιατί η πανδημία είναι ένα υγειονομικό θέμα με σοβαρές όμως, οικονομικές προεκτάσεις. Και πάνω απ' όλα μία κατάσταση που δοκιμάζει σοβαρά τις ανθρώπινες σχέσεις που αναδεικνύουν αυτούς τους ανοιχτούς λογαριασμούς που προανέφερα.