-Η δράση ξεκίνησε με την έρευνα και την επίσκεψη σε ένα άγνωστο οικισμό, τη Λούβα ή Λουβιοχώρι στην ορεινή επαρχία Πλωμαρίου, κοντά στο Παλαιοχώρι.

-Πρόκειται για τη «Σπιναλόγκα» της Λέσβου,

-τον οικισμό όπου απομονώνονταν, άγνωστο από πότε, αλλά σίγουρα έως και τα μέσα του 20ου αιώνα οι πάσχοντες από τη νόσο του Χάνσεν,

-τη λέπρα ή λούβα στην τοπική Λεσβιακή διάλεκτο, απ' όπου και το όνομα του οικισμού.

-Οι Ανιχνευτές έφθασαν στον οικισμό περπατώντας από τον κεντρικό δρόμο ως εκεί που είχαν εντοπίσει και βρήκαν τα απομεινάρια της ανθρώπινης δυστυχισμένης παρουσίας, με επίκεντρο το πολύ παλιό εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη.

-Συνέλεξαν πληροφορίες από ανθρώπους που έχουν ιδιοκτησίες και δραστηριοποιούνται στην περιοχή.

-Οι Ανιχνευτές συναντήθηκαν με τον γεωγραφικό Αντιδήμαρχο Πλωμαρίου Μανώλη Αρμενάκα, με τον οποίο συζήτησαν τα προβλήματα της Επαρχίας και τις αναπτυξιακές του προοπτικές.

-Στην ποτοποιία «Βαρβαγιάννη» ενημερώθηκαν για τη διαδικασία παραγωγής του ούζου και για τη συμβολή της παραγωγής του στην τοπική οικονομία.

-Τέλος, οι Ανιχνευτές επισκέφθηκαν τον παραδοσιακό ταρσανά, τον τελευταίο στο Πλωμάρι και έναν από τους τελευταίους στο Αιγαίο και γνώρισαν το επάγγελμα του παραδοσιακού καραβομαραγκού.

-Συζήτησαν με τον καραβομαραγκό Δούκα Γιαμμουγιάννη για την τέχνη που ταυτίζεται με τη ναυτική ναυπηγική μας παράδοση

-και η οποία εν έτει 2018, έτος ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς, χάνεται με την ολέθρια μείωση των ξύλινων αλιευτικών σκαφών, των παραδοσιακών καρνάγιων, της τέχνης του καραβομαραγκού.

-Μέσω του ντοκιμαντέρ «Ξυλοναυπηγική και καραβομαραγκοί στο Πλωμάρι» που είδαν σε προβολή του πολιτιστικού σύλλογο Πλωμαρίου «το Πόλιον» ενημερώθηκαν για μια τέχνη, που, δυστυχώς, σταδιακά χάνεται και μαζί της όχι μόνο αυτά τα σκαριά, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος του ταρσανά με τους μαστόρους, τους βαφείς, καλαφάτες, ιστιοράφτες, αρμαδώρους, μηχανικούς, παραγιούς, τα εργαλεία, τη γλώσσα, τους στίχους, τα τραγούδια τους.