Στην αδυναμία της Περιφερειακής Αρχής για την άσκηση της αρμοδιότητας που ο νομοθέτης ανέθεσε στον 2ο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης, που δεν είναι άλλος από τον αναπτυξιακό σχεδιασμό, αναφέρεται εκ νέου ο επικεφαλής της παράταξης του Περιφερειακού Συμβουλίου «Συμβόλαιο Ζωής με το Αιγαίο» Γ. Σπιλάνης.

Αναμένοντας την ετήσια δημόσια συνεδρίαση για τον απολογισμό δράσης του 2016, που θα έπρεπε ήδη να είχε γίνει στα τέλη Ιανουαρίου, καταθέτει τις απόψεις του για τον πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή τομέα και πώς αυτοί διαχειρίζονται από την Περιφερειακή Αρχή.  

«Μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει ο τρόπος που η περιφερειακή αυτοδιοίκηση χειρίζεται θέματα που έπρεπε να έχουν προ πολλού σημάνει «συναγερμό» όπως αυτό της δακοκτονίας, αφού έχει άμεση επίδραση στην ποιότητα ενός βασικού αγροτικού προϊόντος κυρίως για τη Λέσβο και δευτερευόντως για τη Σάμο, την Ικαρία και τη Χίο. Ενώ θα έπρεπε εδώ και καιρό να έχει αντιμετωπιστεί η πανθομολογούμενη «ακριβή» και «αναποτελεσματική» δακοκτονία όπως υλοποιείται εδώ και χρόνια, στο πλαίσιο μιας δυναμικής και επιθετικής ολοκληρωμένης στρατηγικής για το λάδι στη λογική «από το χωράφι στο ράφι», απλά «παρακολουθεί τις εξελίξεις και διαμαρτύρεται» με τις τιμές του λαδιού στο ναδίρ και τις παραγόμενες ποσότητες να κατρακυλούν από χρόνο σε χρόνο.

Τι κι αν η Χρ. Καλογήρου δήλωνε στην αρχή της θητείας της ότι δημιούργησε «Επιτροπή Αγροτικής Ανάπτυξης», επειδή δίνει ιδιαίτερη σημασία στον πρωτογενή τομέα; Πώς εκφράζεται αυτό; Με ποιες συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που θα αναστρέψουν την πορεία; Ποιες είναι οι συζητήσεις με τους εμπλεκόμενους φορείς και πού έχουν καταλήξει; Απολύτως τίποτα. Και οι παρεμβάσεις των περιφερειακών συμβούλων να κινούνται σε λογικές παρελθόντος, όταν «λεφτά υπήρχαν» για τη δημιουργία «στρατιών ημετέρων» μέσα από τη δακοκτονία. Τι κι αν η σημερινή πραγματικότητα είναι διαφορετική απ' ό,τι πριν μια δεκαετία με την εξάπλωση της βιολογικής παραγωγής και την εγκατάλειψη πολλών εκτάσεων ελαιώνων, παράλληλα με την ευρύτερη συνειδητοποίηση των αρνητικών συνεπειών από τη χρήση φυτοφαρμάκων στην ανθρώπινη υγεία εξελίξεις, γεγονότα που θα έπρεπε να είχαν οδηγήσει στον πλήρη ανασχεδιασμό του έργου αυτού κάτω από την ευθύνη της Περιφέρειας. 

Μέσα στην κατάσταση αυτή, η αλλαγή στη διαδικασία προμήθειας φαρμάκων στη δακοκτονία, έρχεται να δημιουργήσει θύελλες στα τελματωμένα νερά. Γιατί αυτή η αρμοδιότητα δεν μεταφέρθηκε από την αρχή ισχύος του νόμου; Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι, ότι αντί το Περιφερειακό Συμβούλιο να ασχολείται με θέματα ουσίας της αγροτικής ανάπτυξης και ειδικά της ελαιοκαλλιέργειας, η συζήτηση να εστιάζεται στο ποιος θα αγοράσει τα φάρμακα και αν προλαβαίνει, θέμα καθαρά διοικητικό. Άλλωστε και η προηγούμενη συζήτηση που αφορούσε στην ελαιοκαλλιέργεια, είχε να κάνει με το αν θα συναινέσουμε ή όχι στην παράνομη λειτουργία των ελαιοτριβείων «καταργώντας» τον νόμο και όχι το πώς θα βοηθήσουμε, ώστε το παραγόμενο προϊόν να είναι ποιοτικό και να δίνει ικανοποιητικά εισοδήματα σε όλη την αλυσίδα παραγωγής.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»