-Μια κυρία μαυροφορεμένη που φαίνονται μόνο τα μάτια της,

-στέκει στη βεράντα κτίσματος στο δρόμο Μυτιλήνης Παναγιούδας.

-Όλα θυμίζουν μουσουλμανικές συνήθειες.

-Μόνο η άρτια χρήση του επίσης μοντέρνου και τελευταίας τεχνολογίας κινητού, αλλάζει το σκηνικό των εντυπώσεων.

-Η κυρία επί ώρα λαμβάνει φωτογραφίες απ' όλο το μήκος της ακτής και των απέναντι παραλιων.

-Μήπως για να τις κρατήσει ως ενθύμιο;

-Μήπως για να τις δείχνει και να διηγείται στους υπόλοιπους πώς και από πού ταξίδεψε και πού έφτασε;

-Μήπως πρέπει κάποιος να ενδιαφερθεί για το τι καταγράφεται, πού αποστέλλεται, σε ποιους και γιατί;

-Μήπως όλα δεν είναι τόσο αθώα και απλά;

-Δεν είναι τόσο δακρύβρεχτα και ψυχοπονιάρικα;

-Μήπως δε μας επιτρέπεται ούτε καν να υποψιαζόμαστε;

-Σε κάθε πολιτισμένη χώρα όταν εισέρχονται ξένοι, περνούν από έναν κάποιο τελωνιακό έλεγχο.

-Παλαιότερα, μάλιστα, γινόταν και έλεγχος εξόδου μετρητών συναλλάγματος, δεδομένου ότι υπήρχε περιορισμός.

-Και όλα αυτά σε ταξιδιώτες με διαβατήρια και ταυτότητες, που ήξεραν και ξέρουν από πού κρατά η σκούφια τους.

-Εδώ όλα είναι πέραν του δέοντος ελεύθερα.

-Η Ελλάδα προφανώς δεν είναι χώρα με νόμους.

-Δεν έχει σύνορα. Δεν έχει κατοίκους.

-Είναι «ο γήινος ακατοίκητος πλανήτης» που έπεσε στο Αιγαίο

-και όλοι εκεί βρίσκουν πρόσφορο έδαφος ν' απαιτήσουν, να «ορθώσουν» το ανάστημά τους, να επαναστατήσουν...

-Δώσε θάρρος στο χωριάτη να ανέβει στο κρεβάτι.

-Γιατί δε νομίζουμε ότι ανάλογη αντίδραση και συμπεριφορά είχαν οι αξιολύπητοι στη γειτονική Τουρκία, όπου πληρώνουν με αίμα, ιδρώτα, φόβο και χρήμα.

-Δεν θέλουμε να γίνουμε μιμητές τους σε καμία περίπτωση

-όμως, τουλάχιστον λίγη προσοχή δεν θα μας βλάψει.