*Στο νησί μας ήρθε ο πρώην Δήμαρχος Τρικάλων, Υπουργός σήμερα Ψηφιακής Διακυβέρνησης της χώρας Δημήτρης Παπαστεργίου ο πρώτος διδάξαν την ψηφιακή μετάβαση στην αυτοδιοίκηση, και απ' ότι φαίνεται «πούλησε» καλά το «προϊόν» του.

Το θέμα όμως είναι ότι δεν φάνηκε πέραν των καλών πρακτικών και των εφαρμογών της ψηφιακής μετάβασης, να συζητείται κάτι άλλο, πέραν μιας κουβέντας του ...ποδαριού, όπως λέει και ο λαός.

Το άγχος όλων μας το θέμα του Κτηματολογίου, που είναι μια πολυετής αιμορραγούσα και πυορροούσα πληγή, που δεν φαίνεται να κλείνει παρά τις όποιες επιφανειακές ή ενίοτε ακόμα και σε βάθος προσπάθειες για επιδιορθώσεις ή επανακτηματογραφήσεις.

Όλοι μας είμαστε μπλεγμένοι σε έναν κυκεώνα προβλημάτων, λαθών γραφειοκρατίας με δεκάδες έγγραφα, δικαιολογητικά, προσπάθειες επί προσπαθειών με τους θιγόμενους πολίτες- ιδιοκτήτες να βάζουν συνέχεια και όλο και πιο βαθειά το χέρι στην τσέπη, χωρίς αποτέλεσμα, που τελικά θα οδηγήσουν στην προβλεπόμενη απώλεια περιουσιών, και που στη συνέχεια η επανάκτηση τους θα απαιτεί νέο χάσιμο εργατοωρών, χρημάτων και κυρίως ψυχικής γαλήνης.

Δεν έχουμε χρόνο άλλο διαθέσιμο και τέτοιες ευκαιρίες όπως η χθεσινή, με τον αρμόδιο υπουργό μέσα στα χέρια μας, δεν θα πρέπει να χάνονται. Η διοργάνωση μιας ουσιαστικής συνάντησης, με επικεφαλής τον δήμαρχο, με μοναδικό θέμα το κτηματολόγιο της Λέσβου και η άσκηση πίεσης, θα έπρεπε να ήταν επιδίωξη  πρώτης προτεραιότητας. Ας μην ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο μέρος και των ιδιοκτησιών του δήμου μας είναι αδήλωτο.

Δυστυχώς θα βρεθούμε όλοι στο χείλος του γκρεμού, χωρίς να ευθύνεται κανένας από τους ιδιοκτήτες για τα λάθη των άλλων, με αποτέλεσμα στο τέλος να έχουμε μια ...έξυπνη πόλη με ιδιοκτήτες χωρίς ιδιοκτησίες.

*Στην παραλία της Επ. Σκάλας εκεί όπου υπάρχουν και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, που συγκεντρώνουν πλήθος κόσμου ντόπιων, αλλά και τουριστών και όπου διατηρεί επιχείρηση και ο αντιδήμαρχος τουρισμού και επιχειρηματικότητας, η εικόνα των οχετών που βρίσκονται πάνω στην ακτή και χύνουν τα ακάθαρτα ύδατα των παρακείμενων ιδιοκτησιών, με την όποια δυσάρεστη αναδύουσα οσμή, είναι η χειρότερη.

Μπορεί εμείς να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε και να κρύβουμε το θέμα κάτω από τα χαλίκια... όμως ας μην εθελοτυφλούμε ή μήπως έχουμε την εντύπωση ότι οι τουρίστες μας δεν βλέπουν, δεν αισθάνονται και στην τελική δεν σχολιάζουν;