Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Όσο και αν προσπαθεί κανείς να καταλάβει ποια πορεία έχει επιλέξει ο κόσμος, δεν θα μπορέσει να το αντιληφθεί εάν δεν αφουγκραστεί πρωτίστως τις υφιστάμενες ανάγκες. Αυτές αφορούν πολλά επίπεδα της ζωής και κυρίως δεν μιλάμε για ανάγκες αλλά και για κενά στη γνώση, την επίγνωση των βιωμένων καταστάσεων και την προοπτική του μελλοντικού κόσμου.

Θαρρείς πως υπάρχει μια τετελεσμένη αντίληψη για τη ζωή, θεωρώντας πως με την μονοδιάστατη αντίληψη επιτυγχάνονται σίγουρες επιτυχίες σε όλα τα υπεραπλουστευμένα σκεπτικά επίπεδα, οι ίδιες οι ανάγκες έχουν μεταλλαχθεί και στην κυριολεξία μεταμορφωθεί από την ρητή απώλεια ιδεών και πάνω απ' όλα την ελλιπέστατη επίγνωση για τα γνωστικά  περάσματα που δεν υπάρχουν και συνήθως ακολουθούνται από ένα τέλος της προσπάθειας με συνοπτικές διαδικασίες.

Έλυσαν άραγε, όλοι τα προβλήματα σε τούτη τη ζωή; Εξασφάλισαν τις βεβαιότητες για έναν κανονιστικό κόσμο που συνοδεύουν την εκάστοτε ατομική πορεία και όλο αυτό αποκαλείται κανονικότητα και φυσιολογική πόρευση; Ποιες είναι οι λύσεις που έχουν βρει από τότε που προβληματίζονταν για τη ζωή; Τι άλλαξε και σώπασαν όλοι παρά το γεγονός ότι φωνασκούν με το παραμικρό και κυρίως όταν τους παρακινεί η κάθε δημοσιοποίηση στα απλοποιημένα social media;

Κατόρθωσαν τελικά να βάλουν τις περίφημες λύσεις στο τσεπάκι και να βρουν τους δρόμους εκείνους για να πορεύεται κανείς με ασφάλεια στη ζωή;

Τα ερωτήματα πληθαίνουν όσο προσπαθεί κανείς να ερωτοτροπήσει με τους βιωματικούς Γόρδιους Δεσμούς που κάποιοι τους βλέπουν από την βατή τους πλευρά και χωρίς ενδοιασμούς δεν μπαίνουν καν στην διαδικασία να τους λύσουν.

Πρόκειται για διαχρονικά ερωτήματα και εκεί που κάποιος ισχυρίζεται πως έχει βρει τις απαντήσεις, την επόμενη στιγμή ξεπηδούν καινούργια, καταρρίπτοντας τις όποιες βεβαιότητες. Είναι λοιπόν, αυτός ο πραγματικός κόσμος που τακτοποίησε οριστικά αλλά βεβιασμένα τις υποθέσεις του ή απλά καλύπτονται με προχειρότητα τα κενά προκειμένου να ωραιοποιείται τίνι τρόπω η καθημερινότητα;

Είναι εξασφαλισμένη η διαβίωση ή μόνον βολεύεται ο κόσμος σε κατεστημένες συμβάσεις και συμφωνίες με τον εμμονικό κανονιστικό διάβολο; Πόση αξία έχουν αυτές οι συμφωνίες και η συνολική υποχώρηση με ταυτόχρονη απάρνηση της έρευνας σε όλα τα επίπεδα της ζωής, που σαν τέτοια περιπλέκει καθημερινά τους συμπεριφοριστικούς γρίφους;

Κάποτε μίλησαν ευθέως για τον νέο γενναίο κόσμο βουτηγμένο στην παρακμή, εξάντλησαν το ρεπερτόριό τους φωνάζοντας για έναν κόσμο χαμένο στα τηλεοπτικά παραισθησιογόνα, οι εικόνες με τον κόσμο να στήνεται έξω από τα εμπορικά μαγαζιά χαζεύοντας την τηλεοπτική επικράτεια, έκαναν το γύρο του κόσμου.

Κάποτε η λεκτική καταγγελία και η αμφισβήτηση γνώριζε μεγαλεία μέσα από την φιλοσοφία, την τέχνη, τη λογοτεχνία και την ποίηση. Σήμερα όλα αυτά θεωρούνται βεβαιότητες και έχουν ενσωματωθεί με τον έναν ή το άλλον τρόπο στο σύστημα της κατεστημένης λογοδοσίας που βαφτίζει το διαφορετικό ως γενικόλογη κατάσταση, αποσιωπώντας πως στην πραγματικότητα οι στοχαστές και ποιητές ήταν εκείνοι που ξεγύμνωσαν την φτήνια και την επιπεδότητα του κόσμου.

Αυτό γίνεται και σήμερα με την διαφορά ότι λόγω του διαδικτυακού βομβαρδισμού δεν απομένει κάποιο ήσυχο λημέρι για να ανακαλύψει κανείς τους τωρινούς πνευματικούς θησαυρούς. 

Δεν υπάρχει καμία σιγουριά ή βεβαιότητα σε τούτο τον κόσμο. Και δεν ομιλώ για την σωματική φθορά και τον επικείμενο θάνατο που θα πάρει μαζί του τις φωνές και τα επιφωνήματα. Μιλώ για όλες εκείνες τις  βεβαιότητες που συναπαρτίζουν την αθρόα ένταξη σε τούτη την γενικευμένη λησμονιά και είναι οι ίδιοι οι ποιητές και στοχαστές που επωμίζονται ξανά το ίδιο βάρος της απογύμνωσης.

Η διαφορά είναι ότι σήμερα δεν ικανοποιείται κανείς από καμία απάντηση και τερματίζει την όλη διαδικασία, λες και η ζωή είναι μόνο τούτο και όχι εκείνο.

Όχι, δεν έχει βρει κανείς την παραμικρή βεβαιότητα, απλά βολεύεται πίσω από θρυμματισμένες αξίες που έχουν μεταμορφωθεί σε διαφημιστικές αποσαφηνιστικές οπερέτες, με την έννοια ότι με το να λέγονται όλα σε ένα λεπτό, οι λύσεις φαντάζουν δεδομένες. Σε ένα λεπτό, όμως, δεν αναλύεται μια ζωή ολόκληρη, αυτό το ξέρει και ο πλέον αμαθής.

Η ζωή δεν αποτελεί βεβαιότητα ούτε σύμβαση που έχει υπογραφεί μετά θνητών και Θεών όπως ισχυρίζονται οι θρησκείες, εξασφαλίζοντας εξαρχής τις βεβαιότητες. Η ζωή είναι το μόνο ανεξήγητο και ανεξιχνίαστο συμβάν στο σύμπαν, κυρίως η αιτία της ζωής και όσα την συναπαρτίζουν.

Δεν υπάρχει ούτε κάποιο προπατορικό αμάρτημα, ούτε, όμως και κάποια εξήγηση για το ανεξιχνίαστο βάθος της ύπαρξης. Και δεν υπάρχει και ζωή στην πραγματική της διάσταση όταν απαντηθεί βεβιασμένα ως άβατο στη θέα του να ψάχνει κανείς από το εδώ μέχρι το Επέκεινα.

Η πορεία του κόσμου είναι μάλλον άγνωστη όσο και δυσνόητη. Αρκεί να συμβιβαστεί κανείς με την αβεβαιότητα των εννοιών που συνθέτουν την μακρινή κατεύθυνση για την διερεύνηση και κατάκτηση του νοήματός της.