Οι αποστολές ολοκληρώνονται όταν οι σκοποί επιτευχθούν και οι στόχοι ολοκληρωθούν γιατί μόνο έτσι θεωρούν κάποιοι πως μπορούν να είναι ικανοποιημένοι από την δράση τους. Αυτό αφορά το κάθε τι, από συναλλαγές και κρατικές πολιτικές, μέχρι συναναστροφές και διαλόγους  μεταξύ των πολιτών, εικονικοί διάλογοι που διαμείβονται σε περίπου πολεμικές συνθήκες από τον ανταγωνισμό, την υπεροψία και που ουσιαστικά δεν είναι παρά μονόλογοι και μάλιστα χωρίς να αναμένεται κάποιου είδους γόνιμη απάντηση.
Οι στόχοι λοιπόν προέχουν, η εκπλήρωσή τους και η αποστολή να επιτευχθεί, να εξοντωθεί δηλαδή ο αντίπαλος και να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον η επικράτηση του ενός σε βάρος του άλλου.
Αυτή είναι η σημερινή ζωή, αυτά είναι τα δεδομένα της, ετούτοι όλοι ανασκαλεύουν το παρελθόν για να προσδιορίσουν το μέλλον, που σε κάθε περίπτωση δεν είναι για το καλό του συνόλου.
Όπως ακριβώς δηλαδή γινόταν στις πρώην ανατολικές χώρες, όπου οι κομματικοί και οι κομισάριοι είχαν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, ενώ ο λαός λιμοκτονούσε. Οι αντιφρονούντες σάπιζαν στις φυλακές και τα ψυχιατρεία, και για όλους αυτούς η ιστορία δεν έγραψε το παραμικρό ούτε τους μνημόνευσε ακόμη και μέχρι σήμερα.
Σε τούτη την ατμόσφαιρα λοιπόν, σε τούτο το πεδίο κλειστών ιδεών ή ιδεοληψιών όπου ουσιαστικά κυρίαρχος του παιχνιδιού είναι αυτός που μοιράζει αφειδώς ρόλους και αναθέτει αποστολές εξόντωσης των διαφορετικών φωνών, με στόχο την επικράτηση μιας και μόνο άποψης και την μονοπώληση της αλήθειας από θεσμικούς φορείς και κοινωφελή ιδρύματα χειραγώγησης του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης, σε τούτη την αναμέτρηση με νικητές και ηττημένους, ο λαός είναι σε μόνιμη βάση αποπροσανατολισμένος.
Οι πολίτες δηλαδή νομίζουν πως είναι οι ευνοημένοι, ενώ ουσιαστικά δεν είναι παρά οι χαμένοι στην όλη διαδικασία. Η παραπληροφόρηση, η συνωμοσιολογία, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει της μόδας, η αμφισβήτηση του ποδαριού για να αποκρυφτεί ο πραγματικός πρωταίτιος ετούτης εδώ της παρακμής, η αντίδραση για την αντίδραση που είναι ακίνδυνη λόγω του ότι καθοδηγείται από τα κέντρα εκείνα που αναθέτουν πυρετωδώς αποστολές, όλα αυτά συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι τα πάντα ελέγχονται και καθοδηγούνται.
Πού βρίσκεται η αλήθεια; Πόσο βαθιά πρέπει να σκάψει κανείς για να αποκαλύψει αφενός το μέγεθος της εξαπάτησης και αφετέρου τις κρυμμένες αλήθειες που δεν βγήκαν ποτέ στην επιφάνεια παρά ανακαλύφθηκαν μεμονωμένα από τους στοχαστές και τους ποιητές που ανέβηκαν πολλά σκαλιά και επίπεδα προκειμένου να δώσουν στον κόσμο την αίσθηση του αύριο;
Θα πρέπει λοιπόν, να αγνοηθούν οι εραστές της παγκοσμιοποιημένης παρακμής, θα πρέπει να απομυθοποιηθούν τα εικονικά κέρδη των απρόσωπων εχόντων και κατεχόντων για τον απλό λόγο ότι εκείνοι μόνο στην αύξηση της κερδοφορίας στοχεύουν, ρίχνοντας ενίοτε παντεσπάνι στα πλήθη που σαγηνεύονται από τον πλουτισμό και δεν σαλεύουν σαν οι εικόνες της μιζέριας τους αποστερούν το δικαίωμα στα κέρδη. Έχουν δηλαδή και αυτοί εκ προοιμίου αυτοπροσδιοριστεί ως κοινοί τζογαδόροι, περιμένοντας την καλή ζαριά στην ρουλέτα της ζωής.
Φθονούν, εν κατακλείδι, όσους έχουν λαμβάνειν, γιατί πολύ απλά θα ήθελαν να βρίσκονται στη θέση τους. Να γιατί τα κέντρα διαμοιρασμού εξουσίας δεν σταματούν να αναθέτουν αποστολές περίφραξης του ελεύθερου ζωτικού χώρου. Αυτός είναι ο λόγος του συνεχούς και αδιάκοπου αποπροσανατολισμού των μαζών, η κατασκευή εικονικών διαλόγων που παραπέμπουν σε μονόλογο, η ερωτοτροπία με την πνευματική ασέλγεια και τον σκεπτικό βιασμό.
Οι συναλλαγές των ανθρώπων έγιναν σκοτεινή διαδικασία, η ακατανοησία κανόνας και η εκμετάλλευση κάθε είδους προϋπόθεση για τον προσδοκώμενο μονόλογο.
Εν ολίγοις, πάντα οι στόχοι και οι σκοποί που σχετίζονται με την υπερκέραση της αντίθετης γνώμης συνομολογούν σε έναν κόσμο γεμάτο παθητικότητα και εξόχως νοσηρό, έναν κόσμο υποχείριο της ίδιας του της ελλιπούς αυτενέργειας, έναν κόσμο που ασθμαίνει υπό το βάρος μιας ιδεαλιστικής καταβαράθρωσης και ποιητικής απουσίας.
Γιατί σε τούτη τη ζωή, η διαμοίραση εξουσίας είναι αυτή που προέχει και όχι η ποιητικότητα που θα έπρεπε να συνοδεύει τον άνθρωπο από την αρχή μέχρι το τέλος. Οι σκοποί και οι στόχοι του άκρατου πλουτισμού και όχι η ποιότητα στα πιστεύω και τα γεγονότα που ούτως ή άλλως συμμετέχουν όλοι. Γεγονότα που αν ετύγχαναν διαφορετικής αντιμετώπισης και νοοτροπίας δεν θα είχαν την ισχύ που έχουν.