*Όλοι μιλάν για καθαριότητα, για αποκομιδή των σκουπιδιών, για προσλήψεις στις υπηρεσίες καθαριότητας που καλύπτουν πάγιες ανάγκες και για μια πόλη ευπρεπισμένη, φιλική και «απελευθερωμένη» από τα βάρη της υπερβολικής πληροφόρησης.

Δυστυχώς όμως όλες οι εκάστοτε δημοτικές αρχές περιορίζονται στα συνήθη και στα απολύτως αναγκαία, προσπαθώντας να κάνουν έργο (όποιο κι αν είναι αυτό), χωρίς να «σπάσουν αυγά). Δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν, δεν θέλουν να απογοητεύσουν, να θέλουν να συγκρουστούν. Ένα από τα παραδείγματα αυτού του είδους της τακτικής, που θέλουμε όλους να τους ευχαριστήσουμε και να μην πειράξουμε κανέναν είναι και στο θέμα της καθαρής πόλης.

Κάθε φορά ψηφίζεται ο κανονισμός καθαριότητας του δήμου, ο οποίος όμως μένει μια τυπική απόφαση, χωρίς να βρίσκει εφαρμογή και στην τελική, ουσία ύπαρξης. Όταν ο δήμος ή η όποια αρμόδια υπηρεσία, δεν χρησιμοποιεί τα «όπλα» της για να υλοποιήσει μια βασική υποχρέωση έναντι των πολιτών, που δεν είναι άλλη από το να είναι η πόλη καθαρή και προσεγμένη, τότε από ποιον θα πρέπει να περιμένουμε.

Έχουμε συνηθίσει στην ασκήμια και στο βάρος της αφισορρύπανσης, σε κάθε σημείο και σε κάθε γωνιά της πόλης. Και θα σταθούμε σ' ένα μικρό αλλά απαίσιο δείγμα ασυδοσίας και αδιαφορίας των πάντων, τόσο των ιδιοκτητών, όσο και της δημοτικής αρχής και της αρμόδιας υπηρεσίας: Δεν ενοχλεί κανέναν η εικόνα των εισόδων των δύο εμβληματικών κτηρίων, των χαρακτηρισμένων ως παραδοσιακών, του Κρυστάλ και του Πανελλήνιου;. Τα πάντα όλα είναι κολλημένα στα τζάμια και στις ξύλινες πόρτες τους. Ποια τα πρόστιμα που κόπηκαν τόσο στην ιδιοκτήτρια τράπεζα, όσο και στους καλλιτεχνικούς ομίλους και θιάσους και συλλόγους και πολιτικά κόμματα που με ελαφριά τη καρδία, ρυπαίνουν και γυρίζουν προκλητικά την πλάτη; Και αν κόπηκαν πότε εισπράχθηκαν;

Σε ποια άλλα νησιά, είναι ανεκτή αυτή η εικόνα; Ποιος τολμά να αλλοιώσει και να μειώσει την αίγλη κτηριακών μνημείων, χώρων και ιδιοκτησιών;

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»