Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Τα κεφάλαια κλείνουν και οι υποθέσεις των ανθρώπων παίρνουν την πορεία τους μέσα σε τούτο το χαμό από ειδήσεις, φωνές, διαπληκτισμούς και μακρινές συζητήσεις που διασχίζουν τους ωκεανούς της ζωής. Η κάθε ημέρα που περνά, εξαφανίζει μαζί της, πλήθος από ιστορίες και εμπειρίες, τα βιώματα και οι εικόνες ενός κόσμου που αφήνει πάντα την τελευταία λέξη για το τέλος, ανθρώπων που πληρώνουν την διαχρονική απώλεια των αξιών και των χαμένων ευκαιριών.

Οι νουθεσίες πήραν και αυτές τον δρόμο τους, αμέσως μετά από τις συμβουλές για αλλαγή στάσης και θέσης επειδή τάχα τα χρόνια πέρασαν και αυτό που προέχει είναι η ασφαλής ζωή. Αλήθεια, τι θεωρούν ως ασφάλεια στη ζωή; Ποιες δικλείδες προσφέρουν σε έναν κόσμο που τα παρατάει με το παραμικρό;

Μάλλον επικαλούνται την ασφαλή συνήθεια. Με αυτή, όμως και μόνο, με την επίκληση περιορισμένων ικανοτήτων και δυνατοτήτων για μια πόρευση στο άγνωστο και μακριά από την ουσία των πραγμάτων, για την εξασφάλιση μιας ακόμη σίγουρης θέσης στην θέαση των ζωτικών αποβλήτων, όλοι θυσιάζουν τα πάντα ως γνήσιοι θεατές και κάτοχοι ψευδοεμπειριών.

Και όλα αυτά, για να μην χάσουν το θέαμα και να μην απωλέσουν μια σημαντική ευκαιρία στην παράσταση για μια ανούσια ζωή με αμέτρητες ασημαντότητες. Ναι, η ζωή δεν είναι αυτό που ζούμε καθημερινά, δεν εμπεριέχει μέσα της κάποιου είδους έκπληξη από τα προσφερόμενα γνωμικά και τις δοξασίες. Είναι η ζωή της καθαρής επιφάνειας, με κάποιους απλά να καταδύονται για να βρουν τα χαμένα μυστικά. Δεν φτάνει, όμως, η αυτοθυσία αυτών των κάποιων, μιας και η μάζα αναπαράγει ακριβώς τα ίδια και τα ίδια, τις ίδιες τελετές για το θάνατο και τις ίδιες και απαράλλακτες ψυχαγωγικές διεξόδους.

Σε τούτη την πορεία βέβαια, συμβαίνουν ενίοτε και απρόσμενα γεγονότα. Υπάρχουν άνθρωποι δηλαδή που ξοδεύουν και την ικμάδα των δυνάμεών τους για να αποκαλύψουν μεγάλες αλήθειες, που και αυτές, όμως, είναι μάλλον απόμακρες και δυσπρόσιτες.

Η ζωή που ζούμε απέχει μακράν από το νόημα που κομίζει από την γένεση και μετά. Δεν προλαβαίνει κανείς να χαρεί και να κλάψει, να γελάσει και να εξοργιστεί λόγω του συντόμου της όλης υπόθεσης, για το γεγονός ότι τα χρόνια περνούν ανούσια με τις ψευδεπίγραφες φιλίες και τις μαγικές, λέει, αλήθειες που στοχεύουν οι λαϊκές ρήσεις.

Δεν συντελείται λοιπόν, κάποια σημαντική πρόοδος ή εξέλιξη παρά αποσπασματικά οι άνθρωποι πιάνονται εκλιπαρώντας από το σωσίβιο της ικεσίας, λες και η λύπηση είναι αυτή που αποδεκατίζει την αδυναμία, ενώ μάλλον την ενισχύει.

Τα κεφάλαια κλείνουν όπως ακριβώς άνοιξαν και οι άνθρωποι αναζητούν την θέση τους για το αύριο, τον τρόπο αντιμετώπισης νέων οδυνηρών εμπειριών από την δεξαμενή της συνολικής απογοήτευσης. Η συνήθεια και η ρουτίνα ως προτεινόμενες διέξοδοι φαντάζουν ως πορεία πάνω σε μία τεθλασμένη γραμμή, ως λύση στο τσεπάκι και φάρμακο κατά της ψυχικής ανασκίρτησης.

Σε τούτες τις εποχές λοιπόν, οι παρελάσεις ιδεών δεν αποτελούν παρά αποδοκιμαστικά νεύματα των πιο έξυπνων και ευέλικτων κουμανταδόρων της, που μοιράζουν συμβουλές και νουθεσίες για όλους εκείνους που δεν αντέχουν άλλο την ψευδολογία. Το πικρό χαμόγελό τους είναι η μοναδική απάντηση σε αυτούς που τα ξέρουν όλα και βρίσκουν τις λύσεις «γιατί έτσι είθισται», λένε.

Ακολουθείς, λοιπόν και εσύ τα προτάγματά τους, που στην ουσία δεν αξίζουν το παραμικρό. Αφήνεις τα παράπονα και τις κλάψες σου για αργότερα και πορεύεσαι με βάση την συνήθεια ως το μόνο φάρμακο για την καθημερινότητα.

Κατά την διάρκεια, όμως, μιας ακόμη πορείας, θα υπάρξουν και πάλι σκόπελοι και εμπόδια. Ίσως βέβαια να είναι επιλύσιμα, ίσως βρεθεί κάποια στιγμή ο περιζήτητος μίτος της Αριάδνης. Η προσπάθεια, όμως, πρέπει να πολλαπλασιαστεί, για να κλείσουν μια και καλή τα κενά. Σε αντίθετη περίπτωση, θα εμφανιστούν και πάλι οι καλοθελητές. Αυτοί που πασχίζουν να σε πείσουν πως η ζωή είναι κατ' ουσίαν απλή, αν την δεις από την πλευρά της συνήθειας και της ρουτίνας.

Αυτό βέβαια ισχύει εν μέρει. Αυτό που δεν θα βρεθεί ποτέ, είναι πώς και με ποιο τρόπο θα αποκτηθεί η βαθιά σκέψη, που πάντα προκαλεί εναντίωση και απόρριψη του τωρινού τρόπου ζωής. Γιατί βάθος και επιφάνεια δεν πάνε μαζί.