Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Προσφέρουν γη και ύδωρ άμα πρόκειται για την ατομική τους άνοδο και την αναρρίχηση στα εξουσιαστικά πόστα. Ειρωνεύονται αλλήλους αν θέλουν να δώσουν το στίγμα τους λίγο πριν τις εκλογές και πάνω απ' όλα αυτοαποκαλούνται ως δημοκράτες μόνο αυτοί και το συνάφι τους.

Τα εν λόγω αφορούν την κριτική και ειρωνεία από τον Μπίστη και τους άλλους «αριστερούς» -με παρελθόν και μέλλον στον Σαββόπουλο για την δήλωσή του περί αυτοδυναμίας της ΝΔ, ενώ οι επιλογές των παλαιών του συντρόφων στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούνται «αγωνιστική πράξη».

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι όλοι τους περνούν και από λίγο από όλα τα κόμματα, όπως έκανε και ο κ. Μπίστης. Σε τελική ανάλυση όμως, γιατί να ενδιαφέρει τον πολύ κόσμο τι επιλέγουν οι επώνυμοι καλλιτέχνες, ηθοποιοί και συγγραφείς;

Γιατί πρέπει μία επιλογή να χαρακτηρίζεται δημοκρατική προοδευτική και μια άλλη οπισθοδρομική; Μήπως προοδευτική είναι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ που ερωτοτροπεί σε μόνιμη βάση με την εθνικιστική δεξιά ή τώρα με το οτιδήποτε άλλο - εκτός από σοσιαλιστικό κόμμα - ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ;

Η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση των τελευταίων χρόνων πέρα από τα μεγάλα ολισθήματα που διέπραξε ως παραδοσιακή δεξιά με το αντίστοιχο κοινό της, ενίοτε παρουσιάζεται ακόμη και ως κεντρώο κόμμα με «κρίσεις» και εξάρσεις νεοφιλελευθερισμού, αλλά εφαρμόζοντας ενίοτε από φιλελεύθερες έως αριστερές πολιτικές. Δεν υπάρχει και λειτουργεί ως την ξεκάθαρη παλαιά γνώριμη δεξιά, παρά την κλίση της προς την καταστολή, τον αυταρχισμό και τον συντηρητισμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, αλλά και το ΜΕΡΑ25, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστούν αριστερά κόμματα και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, που με το πρόσφατο «λαμπρό του παρελθόν» έδωσε καθαρά δείγματα γραφής, φιγουράροντας μάλλον ως ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας 80 και μη έχοντας βέβαια την παραμικρή σχέση με το πάλαι ποτέ ΚΚΕ εσωτερικού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας ιδεολογικός αχταρμάς και ουδείς από τα «αγωνιστικά» του στελέχη δεν δικαιούται να μιλά για αριστερή επιλογή. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει πλέον όχι να είναι η αριστερή λύση -δεν υφίσταται καν το «η αριστερά στην εξουσία»- ένα μύθευμα που προσπαθεί να παραπλανήσει τους καθαρά αριστερούς ψηφοφόρους.  

Το γεγονός ότι τα δήθεν «αριστερά κόμματα» και η φιλική ή παθητική στάση που κράτησαν στην βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας την Ουκρανία, σε αντιδιαστολή με την στάση της ΝΔ που ευθυγραμμίστηκε με την Ευρώπη και στάθηκε απέναντι στον δικτάτορα Πούτιν, θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά τους ψηφοφόρους.

Δεν λέω ότι το κυβερνών κόμμα πήρε θέση κατά της Ρωσίας από αλληλεγγύη και μόνο προς τον ουκρανικό λαό, αλλά πάραυτα για οποιονδήποτε λόγο και να το έκανε, στο θέμα αυτό αντέδρασε σωστά. Την ίδια στιγμή, τα υπόλοιπα κόμματα πλην του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ δείχνουν πως δεν θέλουν να απογαλακτιστούν από την μαμά - Ρωσία, μέχρι τον γραφικό συνταξιούχο «αριστερό» Λαφαζάνη που ερωτοτροπεί ανοιχτά με το ρωσικό βάρβαρο καθεστώς.

Κάποτε υπήρχε δεξιά, κέντρο και αριστερά, με τα αντίστοιχα κόμματα. Σήμερα κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πώς κινείται και σε ποια πλαίσια το κάθε κόμμα. Έτσι παρουσιάζεται το παράδοξο φαινόμενο, η δεξιά να δείχνει σε αρκετά θέματα πιο «αριστερή» και η «δοξασμένη» Αριστερά να υιοθετεί και να εφαρμόζει δεξιές πολιτικές.

Αυτά είναι τα ευτράπελα της τωρινής τρέχουσας προεκλογικής εκστρατείας. Ας μην βιάζονται λοιπόν κάποιοι «σύντροφοι» σαν τον Μπίστη και άλλους λοιπούς «αγωνιστές» να κατηγορήσουν τον Διονύση Σαββόπουλο για την επιλογή του στη Νέα Δημοκρατία. Ο λόγος είναι απλός: σήμερα που δεν υπάρχει αριστερά ως αντιπρόταση παρά ένας σοσιαλδημοκρατικός αχταρμάς με άρωμα εθνικισμού, πατριωτισμού και αυταρχισμού, η επιλογή Σαββόπουλου είναι λιγότερο ατυχής απ' ό,τι των άλλων «συντρόφων».

Οι «σύντροφοι» αυτοί είναι που αποθέωσαν τα σταλινικά καθεστώτα ή απλά κράτησαν μια επικριτική στάση στα 70 εκ. των θυμάτων από τις σταλινικές εκκαθαρίσεις. Οι «σύντροφοι» αυτοί είναι που συμμετείχαν στην συγκυβέρνηση με την δεξιά το '89 και με τον σύγχρονο εθνικόφρονα Πάνο Καμμένο το 2015. Για δε τους άλλους ορθόδοξους του ΚΚΕ και η παραμικρή αναφορά σε αυτούς είναι ανάξια λόγου.

Εν κατακλείδι, η επιλογή στην ΝΔ δεν είναι κάποιου είδους «οπισθοδρομική» επιλογή, είναι απλά συντηρητική όπως πάντα, καθώς η δεξιά με τις πρακτικές της είναι λίγο πολύ προβλέψιμη, παρά το γεγονός ότι ενίοτε έχει κάνει και κάποια βήματα τεχνητής προόδου.

Στα δικά μου μάτια βέβαια, δεν αποτελεί παρά μια ακόμη ατυχής επιλογή, καθώς διαιωνίζεται με τον τρόπο αυτό το σύστημα κυριαρχίας. Όμως, το παρατεταμένο ναυάγιο της Αριστεράς και το ξεπούλημα των όποιων ελάχιστων δημοκρατικών ιδεών της, θα ωθήσει πολλούς να ψηφίσουν την δεξιά από αντίδραση. Σε αυτούς φαίνεται πως συμπεριλαμβάνεται και ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Ας αφήσουν λοιπόν, τις ειρωνείες και τα «αγωνιστικά» καλέσματα τα αριστερά γκρουπούσκουλα, πολύ απλά γιατί η ιστορία τους έχει εκθέσει επανειλημμένως. Ιστορική μνήμη έχουμε και προς το παρόν η ιστορία καταγράφει τις κομματικές μεταγραφές που πολλοί «σύντροφοι» γνωρίζουν καλά.

Τις μεταγραφές όπως και την «αριστερή» τους κατάδυση στις κοινοτικές επιδοτήσεις, κονδύλια και προγράμματα που αφού χορτάσουν από αυτά, μετά ωρύονται για την κακή ΕΕ. Τεχνάσματα και υπερβάσεις με πλάνο και φόντο το σύνθημα «η Αριστερά στην εξουσία» και την εφαρμογή δεξιών πολιτικών.