Του Γιώργου Μαρκατάτου

Αν προβεί κανείς σε ανασκόπηση των κονδυλίων που έχουν χορηγηθεί με αποφάσεις της ΕΕ κάθε φόρουμ (στις συνόδους αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, στα κάθε λογής συμβούλια και στις εκτελεστικές αποφάσεις), θα φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη, τα οποία από κάπου πρέπει να προέλθουν.

Δεν γνωρίζω, ούτε έχω διαβάσει να εξειδικεύονται τα κάθε είδους κονδύλια και να αναλαμβάνονται εκ μέρους κρατών μελών που μάλιστα διαδραματίζουν, λόγω του όγκου και της θέσης τους. Αυτό σημαίνει ότι οι σχετικές δαπάνες προέρχονται από τον κεντρικό κορβανά, δηλαδή τον κοινοτικό προϋπολογισμό.

Όμως, με τη συνυπευθυνότητα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, ο επταετής προϋπολογισμός έχει πλήρως κατανεμηθεί σε δράσεις και προγράμματα που δεν αφορούν τη ρωσο-ουκρανική διένεξη και άρα, η χορήγηση πόρων που ανήκουν σε αυτές τις δράσεις και προγράμματα δηλώνουν ότι ισοδυναμούν με ισόποση μείωση των πόρων αυτών.

Βασικός βραχνάς για τους επιτελείς που πρέπει να βρίσκουν και να εξοικονομούν πόρους από τις δράσεις που έχουν ήδη προαποφασιστεί σε πολλούς τομείς, όπως ο γεωργικός τομέας. Ειδικά για τον τομέα αυτόν έχουμε ήδη δημοσιεύσει σειρά σημειωμάτων που αφορούν τη μη ικανή συνθήκη να εκπληρωθούν οι επισιτιστικές ανάγκες, όχι μόνο του ευρύτερου πληθυσμού της ΕΕ, αλλά και δεκάδων άλλων χωρών, από χώρες με υστέρηση στην ανάπτυξη, μέχρι χώρες που άντεχαν να πληρώσουν για να προμηθευτούν, αλλά τους τσακίζει ένας αυξανόμενος πληθωρισμός.

Το επισιτιστικό πρόβλημα, το πρόβλημα του εμπορίου λιπασμάτων και πρώτων υλών, και όλα τα συναφή θέματα, τα έχουν ποδοπατήσει οι κυβερνώντες στις 27 χώρες. Τα προβλήματα που αρχίζουν να φαίνονται στις γύρω χώρες από την Ουκρανία με την τεράστια προμήθεια σιτηρών και άλλων δημητριακών ουκρανικής προέλευσης, με αποτέλεσμα να λιμνάζουν εθνικές παραγωγές χωρών της ΕΕ, ως μη όφειλαν με βάση τις αρχές της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής.

Δεν είναι όμως, μόνο ο αγροτικός τομέας που πληρώνει τα σπασμένα των άσκεφτων επιλογών της συλλογικής ηγεσίας της ΕΕ. Είναι ίσως ο πλέον ευαίσθητος, διότι, όπως έχουμε καταγγείλει σε προηγούμενα σημειώματά μας το τελευταίο δίμηνο, παρατηρείται σταδιακή και κρυφή επανεθνικοποίηση της ΚΓΠ. Περικοπές κονδυλίων αντικαθίστανται μερικώς ή ακεραίως από εθνικά κονδύλια και κανείς δεν καταλαβαίνει ότι το έγκλημα αυτό θα πληρωθεί αύριο-μεθαύριο πολλαπλά!

Αλλά υπάρχουν πολλά σημεία που εμφανίζουν επιδείνωση των οικονομικών εξελίξεων των χωρών της ΕΕ, από μείωση ή παντελή εξάλειψη εμπορικών σχέσεων, όπως είναι οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων, ή άλλες σχέσεις εξειδικευμένες όπως οι δικοί μας γουναράδες της Καστοριάς.

Ας επανέλθουμε, όμως, στο αρχικό ζητούμενο: Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σχετικά με την Ουκρανία, στο σημείο 7 τονίζεται ότι «Η Ευρωπαϊκή Ένωση τάσσεται πλήρως και αταλάντευτα στο πλευρό της Ουκρανίας και θα συνεχίσει να παρέχει ισχυρή πολιτική, οικονομική, στρατιωτική, χρηματοδοτική και ανθρωπιστική στήριξη στην Ουκρανία και τον λαό της για όσο χρειαστεί».

Στο σημείο 8 διαβάζουμε ότι «Η Ευρωπαϊκή Ένωση διατηρεί τη δέσμευσή της να στηρίξει την αποκατάσταση, την ανάκαμψη και την ανασυγκρότηση της Ουκρανίας», και στο σημείο 9 ότι «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επικροτεί τη δέσμευση και τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της Ουκρανίας και υπογραμμίζει τη σημασία της διαδικασίας προσχώρησης της Ουκρανίας στην ΕΕ, σύμφωνα με τα προηγούμενα συμπεράσματά του, κυρίως τα συμπεράσματα της 23ης-24ης Ιουνίου 2022».

Με αυτά τα δεδομένα είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε, όπως αναφέρεται και στο κείμενο των συμπερασμάτων ότι από την έναρξη του πολέμου της Ρωσίας, η ΕΕ και τα κράτη μέλη της έχουν διαθέσει περίπου 67 δισ. στην Ουκρανία και τον λαό της. 

Είναι κατανοητό, ότι τα χρήματα αυτά υπερβαίνουν το 1/3 του φετινού προϋπολογισμού, έστω και αν οι περικοπές που γίνονται και θα εξακολουθήσουν να γίνονται αφορούν και το φετινό και τους επερχόμενους προϋπολογισμούς!

Το βασικό συμπέρασμα που εξάγεται αβίαστα από την ανωτέρω ανάλυση αφορά στο ότι τα κράτη μέλη με ασθενέστερους προϋπολογισμούς καλούνται να σηκώσουν το βάρος της κοινής επιλογής των ηγετών της ΕΕ. Μιας επιλογής που δεν προηγήθηκε καμιάς μελέτης ή έρευνας περί του πρακτέου, που δεν καταβλήθηκε καμιά προσπάθεια ανάσχεσης της Ρωσίας με κοινά αποδεκτούς όρους και σήμερα ψάχνονται όλοι τους να βρουν πού θα σταματήσει το κακό!

Σημειώνουμε, όμως, ότι το βάρος έπρεπε να έχει επιμερισθεί με κατά κάποιο τρόπο, δικαίως, και όχι μόνο να στηριχτεί σε περικοπές. Ο άξονας Παρίσι-Βερολίνο που ηγείται της προσπάθειας ας έπαιρνε και τα ρίσκα της χρηματοδότησης. Εμείς και άλλες χώρες σαν την Ελλάδα, απλά έχουν συρθεί ως πρόβατα επί σφαγή στην όλη αυτή ρωσο-ουκρανική διένεξη, ενώ έπρεπε να διατρανώσουν ότι το βάρος όφειλαν να το επιμερίσουν. Διότι πρέπει να το σημειώσω επιτέλους, δε θεωρώ ότι οι χώρες με ισχυρό προϋπολογισμό θα ήταν τόσο δυνατές αν δεν ωφελούνταν από τη σύμπραξη με τους πλέον αδύναμους προϋπολογισμούς της ΕΕ. Πληρώνουμε και παίρνουμε αυτό που μας ανήκει. Κανείς δε μας έχει δώσει ούτε ένα ευρώ που δεν μας ανήκε, το ίδιο γίνεται με όλη την ΕΕ και είναι καιρός οι κυβερνήτες που εκπροσωπούν τη χώρα μας να το διατρανώνουν στα φόρα που συμμετέχουν. Οι εκλογές είναι κοντά και η δύναμη επανέρχεται στα χέρια του λαού.