Μετά το  τεράστιο «έγκλημα» της καταστροφής χιλιάδων ψαροκάικων, από το 1991μέχρι σήμερα, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση με στόχο τη μείωση της υπεραλίευσης στις θάλασσες και την προστασία των αλιευτικών αποθεμάτων εξέδωσε οδηγία για την απόσυρση των καϊκιών και την κατάθεση της επαγγελματικής άδειας, το σκηνικό αλλάζει, και τώρα που κατάλαβαν ότι κινδυνεύουν με αφανισμό και τα ελάχιστα που έμειναν, θέλουν να τα επαναφέρουν μέσω της αναβίωσης της τέχνης του καραβομαραγκού, που και αυτή τείνει προς εξαφάνιση.

Έτσι τα υπουργεία Ναυτιλίας και Παιδείας σχεδιάζουν τη δημιουργία σχολής Καραβομαραγκών, όπως ανακοίνωσε, ο υπουργός Χρ. Στυλιανίδης σε εκδήλωση για την παρουσίαση του προγράμματος σπουδών της Εκπαιδευτικής δομής της Ξυλοναυπηγικής, στο Μουσείο Ναυπηγικών και Ναυτικών Τεχνών Αιγαίου

Η νέα εκπαιδευτική δομή ξυλοναυπηγικής, θα λειτουργήσει, από τη νέα εκπαιδευτική χρονιά, στο Μουσείο Ναυπηγικών και Ναυτικών Τεχνών Αιγαίου, στη Σάμο, με στόχο τη διαφύλαξη και ανάπτυξη μια τέχνης που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ελληνική ταυτότητα, τη βιώσιμη ανάπτυξή της και την επαγγελματική αποκατάσταση όσων ασχολούνται με αυτήν. Θα είναι διετούς διάρκειας και ακολουθείται από ένα έτος μαθητείας, σε καρνάγια και σε προσφορά εργασίας στο Μουσείο, ιδίως στη συντήρηση των σκαριών που εκτίθενται.

Πρόκειται για ένα πρόγραμμα του υπουργείου Πολιτισμού, ύψους 210.000 ευρώ, που επιχορηγείται από το 2021 με πόρους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και περιλαμβάνει την πιλοτική λειτουργία μιας πρότυπης και πιστοποιημένης εκπαιδευτικής δομής μαθητείας, την οργάνωση και τη λειτουργία της οποία θα αναλάβει το Κέντρο Δια Βίου Μάθησης (ΚΕΔΙΒΙΜ) του Παν/μίου Αιγαίου.

Το νησί μας και ιδιαίτερα το Πλωμάρι ήταν το χωριό της ναυπηγικής και του καραβομαραγκού. Μιας ξεχωριστής τέχνης που ανέδειξε μεγάλους τεχνίτες, που θα μπορούσε με βάση τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής και τη γνώση της ναυτοσύνης, να γίνει κέντρο μιας τέτοιας σχολής, για να υπάρχει συνέχεια.  

Η απόφαση της πολιτείας προ 5-6 περίπου ετών για περιορισμό του αλιευτικού στόλου, ο οποίος αριθμούσε 17.000 σκάφη, με επιδότηση της καταστροφής τους, οδήγησε στο δραστικό περιορισμό των καρνάγιων στη χώρα. Μια απόφαση που επέφερε μεγάλη ζημιά στο οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, ιδιαίτερα της νησιωτικής χώρας, καθώς επίσης και σημαντική απώλεια επιστημονικής γνώσης και ιστορικής μνήμης. Τα σκάφη αυτά θα μπορούσαν να συνεχίσουν να λειτουργούν είτε αλλάζοντας χρήση ή διατηρούμενα ως μουσειακά εκθέματα.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»