Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Οι δυσκολίες της ζωής πότε φαντάζουν ανυπέρβλητες και πότε εν μέρει τουλάχιστον επιλύσιμες, αν ως βασικό κριτήριο τίθεται το χρήμα και γενικότερα η οικονομική άνεση. Είναι, όμως, έτσι; Τα εμπόδια που προβάλλονται στην καθημερινότητα, εμπόδια που ξεκινούν από το πώς και με ποιο τρόπο θα πληρώσει κανείς το ρεύμα, το τηλέφωνο, το ενοίκιο, τα δάνεια και τις άλλες λοιπές υποχρεώσεις  που δεν έχουν τελειωμό, όλα αυτά πολλαπλασιάζονται σήμερα ως απαύγασμα των επιθετικών  πολέμων και εισβολών από υφιστάμενες δικτατορίες όπως αυτή της Ρωσίας- των ανεξέλεγκτων και πολυεπίπεδων προκλήσεων κατά των πολιτών από τις εξουσίες σε παγκόσμιο επίπεδο -ας μην ξεχνάν οι υποτιθέμενοι αριστεροί που κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τι καταλόγισε στην Βενεζουέλα ο ΟΗΕ και τι κτηνωδίες σε βάρος των λαών τους διαπράττουν η Βόρειος Κορέα και η Κίνα αλλά και της εξακολουθητικής επίθεσης στα λαϊκά εισοδήματα από τις φιλελεύθερες ολιγαρχίες της Δύσης.

Νομίζουν πάντως, πολλοί, πως όλα μπορούν να αλλάξουν αν με κάποιο τρόπο βγαίνει μαύρο χρήμα, αν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις προαναφερόμενες οικονομικές υποχρεώσεις, και όλα αυτά αφενός χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν το γεγονός ότι οι ψυχολογικές προεκτάσεις από την ενεργειακή κρίση είναι ανεξέλεγκτες και τεράστιες, αλλά και το γεγονός ότι για φέτος τουλάχιστον λόγω της τιμής του ρεύματος, τα τζάκια θα πάρουν φωτιά. Ήδη το κόστος της προμήθειας ξύλων έχει εκτοξευθεί. Όσο χρήμα λοιπόν και να βγαίνει, είναι τόσες πολλές οι υποχρεώσεις, που δεν πρόκειται να φτάσει. Και όλα αυτά, επαναλαμβάνω, απόρροια της πολιτικής των ολοκληρωτικών καθεστώτων και δικτατοριών που κερδοσκοπούν από την γενικευμένη ένδεια. Έτσι απλά.

Μπορεί, όμως, ο κόσμος να εμποδίσει την μετατροπή της Ευρώπης σε φτωχή ήπειρο, επειδή έτσι θέλησαν τα ακροδεξιά καθεστώτα και οι δικτατορίες του νέου αντι-δυτικού σχηματισμού; Μπορεί, για παράδειγμα, το δικτατορικό καθεστώς της Ρωσίας να κανονίζει ποιες χώρες χρειάζονται βοήθεια και ενεργό συμμετοχή στον ΟΗΕ και ποιες όχι;

Να σημειωθεί εδώ για να ξέρουμε πού βαδίζουμε- ότι σε προσχέδιο απόφασης του ΟΗΕ, που κατατέθηκε από την Ουκρανία και συνυπέγραψαν περισσότερες από 50 χώρες, μνημονευόταν η «αδυναμία αυτοπρόσωπης συμμετοχής της εξαιτίας της εξελισσόμενης ρωσικής επίθεσης».

Η απόφαση εγκρίθηκε με 101 ψήφους υπέρ, 7 κατά και 19 αποχές, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας. Το καταψήφισαν η Ρωσία, η Λευκορωσία, η Κούβα, η Νικαράγουα, η Βόρεια Κορέα, η Συρία και η Ερυθραία.

Είναι φανερό τι γίνεται και με ποιους έχουμε να κάνουμε μετά τους παλληκαρισμούς και τις φιλοφρονήσεις του άλλου δικτάτορα  Ερντογάν με τον γνωστό και μη εξαιρετέο Πούτιν. Και ποια είναι η λύση σε όλα αυτά; Μήπως η καταφυγή στο Δυτικό μπλοκ;

Δεν μιλά κανείς για κάτι τέτοιο. Όμως, η ελπίδα θα έρθει από τους λαούς της Δύσης -εκεί όπου υπάρχει έστω και προσχηματική δημοκρατία σε καμία περίπτωση, όμως, από τους δυστυχισμένους λαούς και ενίοτε υποταγμένους λαούς στα προαναφερόμενα δικτατορικά καθεστώτα υπό το φόβο και τον τρόμο που σκορπούν τα καθεστώτα αυτά του επονομαζόμενου νέου μπλοκ.

Η ενεργειακή κρίση που έχει ήδη επιφέρει τεράστια ζημιά στην Ευρώπη, που μόνη της έβγαλε τα μάτια της όταν στήριζε το δικτατορικό καθεστώς της Μόσχας, η ανασφάλεια από την εισβολή σε βάρος ενός ανεξάρτητου κράτους, όπως η Ουκρανία και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια με το φυσικό αέριο, απειλούν την σταθερότητα.

Οι φιλελεύθερες ολιγαρχίες της Δύσης, το πρότυπο του καλοπληρωμένου στελέχους των πολυεθνικών δεν αποτελεί ούτε καν κάποια εικονική απάντηση των δυτικών ολιγαρχικών καθεστώτων στις δικτατορίες και τα αυταρχικά καθεστώτα. Και ο λόγος είναι ότι οι πολίτες δεν ενστερνίζονται την εικόνα αυτή και έχουν μπουχτίσει από την υποτιθέμενη δημοκρατία στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και αλλού. Οι πολίτες με αυτή την ενεργειακή κρίση μπορούν να θέσουν επί τάπητος πολλά ζητήματα που δεν αφορούν μόνο την ακρίβεια και την καταστολή αλλά και την βιωσιμότητα των κοινωνιών αυτών, στις οποίες όποιος δεν είναι σε καλή οικονομική κατάσταση, λιμοκτονεί.  

Οι πολίτες θα πρέπει να παραδειγματιστούν από τα κατά τόπους δικτατορικά καθεστώτα, να εμποδίσουν την λογοκρισία και να εκδημοκρατίσουν τις υφιστάμενες ολιγαρχίες, για να μην φτάσουμε στο επίπεδο της Ρωσίας, της Κίνας ή της Βορείου Κορέας.

Με λίγα λόγια, η κρίση αυτή που προκαλείται ανοιχτά από το δικτατορικό καθεστώς της Ρωσίας, που παρά τους ενδοιασμούς στηρίζεται από το αντιδημοκρατικό και σκοτεινό κινέζικο καθεστώς, αυτή η απειλή πρέπει να εκλείψει από την εγρήγορση και τους αγώνες των ευρωπαίων. Οι Ουκρανοί πολίτες δείχνουν ήδη το δρόμο.