*Μεταξύ των μαγαζιών που έβαλαν λουκέτο γιατί δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις πιέσεις των μέτρων της πανδημίας, στην οικονομική πίεση, στην απώλεια πελατείας , στην αδυναμία πληρωμής και εξόφλησης του ενοικίου και όλων των τρεχουσών υποχρεώσεων, ήταν και το παραδοσιακό καφενείο «το Πανελλήνιον». Ένα τέτοιο εμβληματικό κτήριο που ομολογουμένως ο ενοικιαστής του τίμησε την ιστορία του και την παράδοσή του, που ήταν χώρος θαυμασμού πλέον δεν είναι διαθέσιμο στο κοινό.

Όμως το κτίσμα αυτό όπως και η όψη του «Κρυστάλ», από την πλευρά της αγορά  δεν δείχνουν να τυγχάνουν τον σεβασμό που θα έπρεπε, τόσο από  ορισμένους  που ασχημονούν  και γεμίζουν τις τζαμαρίες, τις ξύλινες πόρτες, τους πέτρινους τοίχους με δεκάδες διαφημιστικές αφίσες και διάφορα συνθήματα, όσο και από αρμόδιους, είτε εκείνους που αυτά τους ανήκουν ιδιοκτησιακά, είτε της όποιας υπηρεσίας έχει την εποπτεία για την διατήρηση των κτισμάτων ως παραδοσιακών , είτε της υπηρεσίας του δήμου, που θέλει να έχει την πόλη καθαρή και χωρίς το βάρος των συνθημάτων στους τοίχους των δημοσίων κτηρίων, των εκκλησιών, των αγαλμάτων, των διατηρητέων.

Αντί να πετά ο ένας το μπαλάκι της ευθύνης ο ένας στον άλλον, είναι καλύτερο ο φροντίζει ο καθένας για τον κοινό στόχο που να μην είναι άλλος από την προστασία της αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Ομολογουμένως η σημερινή όψη της εισόδου της κεντρικής αγοράς με αυτά τα δύο κτίρια στην κατάστασή τους, δεν είναι η πρέπουσα. 

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»