Το τελευταίο διεθνές ανέκδοτο, το εκστόμισε ο Ερντογάν: «Είμαστε και εμείς κράτος δικαίου». Ο εστί μεθερμηνευόμενον «αν δεν γίνετε και εσείς κράτος δικαίου μην περιμένετε να κάνω τίποτε για τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς». Και βεβαίως, κατά την δική του αντίληψη, εμείς θα γίνουμε «κράτος δικαίου», σαν τα μούτρα του καθεστώτος Ερντογάν, μόνον όταν ο Τσίπρας κάνει το χατίρι του «σουλτάνου» να του παραδώσει τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς.

Τόσο κράτος δικαίου είναι η Τουρκία ώστε, όπως υπενθυμίζει στον Ερντογάν, με προχθεσινές δηλώσεις του, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπένζαμιν Νετανιάχου, «έχει εισβάλει στην Κύπρο και τώρα σφάζει αμάχους στην Αφρίν».

Τόσο κράτος δικαίου είναι η Τουρκία ώστε εισβάλει με πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών της στο έδαφος άλλης χώρας, για να απαγάγει εκείνους που έχει βάλει ως στόχο του το καθεστώς της Άγκυρας. Παλιότερα τον Οτσαλάν στην Κένυα και τώρα έξι χαρακτηρισμένους ως «γκιουλενιστές» στο Κόσσοβο. Με πλήρη περιφρόνηση και της κυριαρχίας άλλων κρατών και όλων των κανόνων διεθνούς δικαίου.

Τόσο κράτος δικαίου είναι η Τουρκία του Ερντογάν, ώστε ο ίδιος, περιφρονώντας όλες τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ουνέσκο, που χαρακτηρίζουν την Αγιά Σοφιά της Κωνσταντινούπολης ως ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του χριστιανικού πολιτισμού, μνημείο «παγκόσμιας κληρονομιάς», εκείνος την επισκέπτεται ως ...τζαμί. Περιφρονώντας ακόμη και την απόφαση του Κεμάλ Ατατούρκ που την χαρακτήρισε ως μουσείο.

Τώρα ο Ερντογάν περιβάλλεται και με στολή παραλλαγής, ως «στρατηλάτης», συναγωνιζόμενος σε μεταμφιέσεις τον δικό μας επεισοδιακό υπουργό Αμύνης Πάνο Καμμένο. Για να μας στείλει το μήνυμα ότι είναι έτοιμος για πόλεμο. Όπου βεβαίως, πριν από τον «τρίτο παγκόσμιο πόλεμο» που προβλέπει ο ίδιος ότι είναι ...στα σκαριά, το μάτι του γυαλίζει, όπως και τα μάτια των Μπαχτσελί και Κιλιντσάρογλου, για τα νησιά, που τάχα τους έχει «κλέψει» η Ελλάδα.

Παρακολουθώντας τις αντιδράσεις της ελληνικής κυβέρνησης, εύχομαι απλώς να είμαστε όσο γίνεται πιο φειδωλοί στα λόγια, αφήνοντας τον Ερντογάν να εκτίθεται διεθνώς, και να στρέψουμε την προσοχή μας στα έργα. Στο πώς θα είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε πρόκληση. Από «επίσημη» επιθετικότητα έως καλοστημένη προβοκάτσια. Οργανώνοντας καλύτερα την άμυνά μας. Πρωτίστως με κανένα πιο υπεύθυνο υπουργό. Αλλά και υψώνοντας ένα αρραγές εθνικό μέτωπο ενότητας, χωρίς την οποία θα είμαστε πάντοτε ευάλωτοι.

 Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas