Άντε τώρα, μέσα σε αυτό τον χαλασμό, εσωτερικώς με την κυβέρνηση να τα έχει κάνει μούσκεμα στη διαπραγμάτευση για τη ρύθμιση του χρέους, και εξωτερικώς με την έξαρση της τρομοκρατίας και τα παίγνια στρατηγικής στον ευρύτερο Περσικό Κόλπο, να μιλήσεις για ...χαρτοσακούλες και πλαστικές τοιαύτες. Και όμως. Για μια χώρα που ζει από την φυσική ομορφιά, του θαλασσίου κυρίως περιβάλλοντός της, με τα εκατοντάδες νησιά και τις ακτογραμμές της να απειλούνται από την ρύπανση των πλαστικών, το θέμα θα έπρεπε να είναι μέσα στις πρώτες προτεραιότητες της πολιτικής μας ηγεσίας. Κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Αλλά, αυτοί ...αγρόν ηγόραζον.

Αφορμή για το σημερινό σημείωμα, το γεγονός ότι τέσσερις αλυσίδες καταστημάτων διατροφής, ξεκινούν μια εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού, με στόχο τον περιορισμό της αλόγιστης κατανάλωσης σε πλαστικές σακούλες που καταγράφεται στη χώρα μας για τις οποίες αξίζει να θυμόμαστε όσα είχε γράψει ο άλλοτε διευθυντής ερευνών του Δημόκριτου: «Η πλαστική σακούλα, σύμβολο της κοινωνίας του περιττού, παράγεται σε ένα δευτερόλεπτο, χρησιμοποιείται για είκοσι λεπτά και ρυπαίνει το περιβάλλον για περισσότερο από 300 χρόνια».

Την εκστρατεία ενημέρωσης αναλαμβάνουν τέσσερις εμπορικές επιχειρήσεις. Δηλαδή η ιδιωτική πρωτοβουλία. Και, όμως το κράτος έχει την ευθύνη για την προστασία του περιβάλλοντος από αυτή την πληγή. Έχει μάλιστα αναλάβει δεσμεύσεις απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η σχετική οδηγία της οποίας ορίζει ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να λάβουν μέτρα που εξασφαλίζουν ότι το ετήσιο επίπεδο κατανάλωσης δεν θα υπερβαίνει τις 90 λεπτές πλαστικές σακούλες μεταφοράς κατά κεφαλήν το αργότερο στις 31 Δεκεμβρίου 2019 και τις 40 το αργότερο στις 31 Δεκεμβρίου 2025. Προκειμένου να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, θα πρέπει η κατανάλωση στην Ελλάδα να μειωθεί κατά 80% ως το 2019 και 90% ως το 2025.

Αλλά κανείς δεν ασχολείται με αυτά. Ούτε σκέπτονται καν ότι εκτός από την περιβαλλοντική διάσταση, η υπόθεση αυτή συνδέεται και με την ανεργία. Πόσες επιπλέον θέσεις εργασίας  θα κερδίζαμε αν ξαναζωντάνευαν οι χαρτοποιίες, που τις δολοφονήσαμε, στην Πάτρα, τη Θεσσαλία, τη Θράκη, την Αττική, αν ξαναβάζαμε στη ζωή μας τις χαρτοσακούλες. Αν περιορίζαμε γενικώς την χρήση του πλαστικού «μιας χρήσεως», κυρίως στις συσκευασίες.

 Θα ασχοληθούν μόνον όταν πέσει το πρώτο πρόστιμο από τις Βρυξέλλες.

                                                   Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

www.massavetas.gr