Του Δ. Παπαγιαννίδη

Η 28Η Οκτωβρίου είναι ημέρα μνήμης και τιμής για όλες τις Ελληνίδες και όλους του Έλληνες.

Είναι ημέρα υπερηφάνειας για το σθένος και τη δύναμη ψυχής που επέδειξε ο ελληνισμός. Είναι επέτειος απόδοσης της οφειλόμενης τιμής σε όλους όσοι όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στις δυνάμεις της βίας και του φασισμού.

Την 28η Οκτωβρίου του 1940 η Ελλάδα βροντοφώνησε:

«ΟΧΙ»! Δεν θα ποδοπατηθούν οι ιερές αρχές της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, της Αξιοπρέπειας.

«ΟΧΙ»! Δεν θα στερηθεί κανείς λαός το αναφαίρετο δικαίωμα που καλείται

"αυτοδιάθεση".

«ΟΧΙ»! Δεν θα γίνουν οι πολιτισμένοι λαοί σιωπηροί συνένοχοι βαρύτατης

προσβολής των Ιερών Συμβόλων του Χριστιανισμού και μαζί της Εθνικής τιμής των πρωτοπόρων της συμμαχικής νίκης.

«ΟΧΙ»! Την ηθική ανατροφή που έδωσε σ' όλους τους λαούς του κόσμου το αίμα της μεγάλης θυσίας, δεν θα την ανατρέψουν οι στενόκαρδοι υπολογισμοί χαμηλών παρασκηνιακών συμφερόντων.

Ως Έλληνας πολίτης, αλλά και ως άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στις Ένοπλες Δυνάμεις, αισθάνομαι την ανάγκη να πω ότι η επέτειος αυτή είναι για μένα κάτι πολύ περισσότερο από μια εθνική γιορτή.

Πιστεύω ότι στο αποφασιστικό «όχι» του ελληνικού λαού απέναντι στο πανίσχυρο στρατιωτικά επίδοξο κατακτητή της χώρας μας, αποτυπώνεται η ακλόνητη πίστη ενός λαού να τιμήσει την ιστορία και τις θυσίες των προγόνων του.

Μια ιστορία εκατοντάδων ετών, βαμμένη με αίμα και αγώνες για την κατάκτηση της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.

Αγώνες για διατήρηση της εθνικής συνείδησης και αξιοπρέπειας.

Αγώνες για να έχουμε το δικαίωμα να ζούμε ελεύθεροι.

Αγώνες για να διαθέτουμε τη δύναμη να αποφασίζουμε και να διαμορφώνουμε εμείς το μέλλον μας.

Και βέβαια, να διεκδικούμε ως έθνος ένα αναβαθμισμένο ρόλο σε ένα ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον, που διαρκώς αλλάζει.

Πιστεύω ότι η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου είναι ένα σημαντικό γεγονός και δεν πρέπει να εξαντλείται ο εορτασμός της μόνο σε ωραίες ομιλίες.

Η διατήρηση της εθνικής μνήμης για μικρούς σε μέγεθος λαούς σαν τον δικό μας πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα και πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για δυο λόγους.

Ο πρώτος λόγος είναι γιατί η ισχυρή εθνική μνήμη αποτελεί το βασικό μας όπλο, το ανάχωμα για να αποκρούσουμε με επιτυχία τον ιστορικό αναθεωρητισμό που προωθείται τα τελευταία χρόνια. Να αντιμετωπίσουμε την τάση για εθνομηδενισμό και αποδόμηση της εθνικής συνείδησης, ταυτότητας, ιστορίας που έχουν αναδειχτεί σε ύψιστα εργαλεία αποσταθεροποίησης και γεωπολιτικής αναδιάταξης των εθνών και κυρίως των ευρωπαϊκών.

Ο δεύτερος λόγος, είναι ότι οι λαοί που διατηρούν ζωντανή την εθνική μνήμη, είναι αυτοί που μπορούν να πρωταγωνιστούν στις διεθνείς εξελίξεις.

Γιατί η ιστορική γνώση και η ρεαλιστική καταγραφή και ανάλυση των ιστορικών στιγμών, αποτελούν για τα έθνη που τα διαθέτουν, ουσιαστικά εφόδια για τη χάραξη μιας επωφελούς στρατηγικής, που θα υπηρετεί μακροπρόθεσμα τα συμφέροντά τους και θα τα προστατεύει από άλλου είδους πλέον «επιθέσεις».

Οι ζωντανές αυτές ιστορικές μνήμες θα πρέπει να παραμείνουν ζωντανές με τη διδαχή της πραγματικής ιστορίας και όχι παραμορφωμένη, ανάλογα με τις ιδεοληψίες κάποιων δήθεν προοδευτικών.

Τα παραδείγματα της προσπάθειας αλλοίωσης της ιστορίας μας είναι πολλά. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που μια μεγάλη εθνική επανάσταση, απελευθερωτικοί αγώνες, η ξένη κατοχή και η αντίσταση στον κατακτητή έγιναν προσπάθεια να παραχαραχθούν ή να υποβαθμιστούν.

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει να επιχειρείται να ξαναγραφτεί η ιστορία με κυρίαρχο στοιχείο την υποβάθμιση των σημαντικών ιστορικών γεγονότων και την ανάδειξη δευτερευουσών πλευρών και προσωπικοτήτων.

Δεν είναι λίγες οι φορές που συγκρούονται οι ιστορικοί μύθοι και οι πολιτικές σκοπιμότητες με την ιστορική αλήθεια.

Και από αυτή τη σύγκρουση χαμένη έχει βγει η αλήθεια. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940, είναι ένα ιστορικό γεγονός γεμάτο πάθη, μίση, συγκρούσεις αλλά και μεγαλειώδεις στιγμές της ελληνικής ψυχής. Οι μάχες, άλλωστε και οι συγκρούσεις είναι πολλές φορές αλληλένδετες με το μεγαλείο.

Αν σβήσουμε τα πρώτα, σβήνουμε και το δεύτερο.

Και τότε δεν γράφουμε ιστορία.

Δημιουργούμε μια καρικατούρα πολιτικής ορθότητας που δεν βοηθά τις επόμενες γενεές ούτε να μάθουν την ιστορία, αλλά ούτε και να καταλάβουν τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους.

Με τον τρόπο αυτό καταργείται στην πράξη η εθνική συνείδηση.

Θέλουμε να ξαναγραφτεί η ιστορία μας στρογγυλεμένη;

Μας ωφελεί;

Ωφελεί τον τόπο;

Ωφελεί τους Έλληνες σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάν να μείνουν χωρίς ρίζες;

Όλα αυτά που τα τελευταία χρόνια ζήσαμε με αναφορές σε «συνωστισμούς» στη Σμύρνη και άλλα παρόμοια, πολύ φοβάμαι ότι δεν ήταν ανεξάρτητα αυτών που τώρα ζούμε.

Κάθε κράτος που σέβεται τον εαυτό του, αλλά θέλει να το σέβονται και οι άλλοι, κάθε κράτος που θέλει να διατηρήσει την ανεξαρτησία του ουσιαστικά αλλά και πολιτικά, διατηρεί την ιστορική του διαδρομή στο πέρασμα των αιώνων.

Ο τρόπος που διαχειριζόμαστε την ιστορική κληρονομιά μας καθορίζει και τον τρόπο που διαχειριζόμαστε το παρόν και το μέλλον μας.

Ο τρόπος που διαχειριζόμαστε το χθες καθορίζει και το πώς θα ανταποκριθούμε στις προκλήσεις και τις τρικυμίες του παρόντος και του μέλλοντος.

Γι' αυτό έχει ιδιαίτερη αξία ο εορτασμός και της επετείου απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης στις 26 Οκτωβρίου, αλλά και της 28ης Οκτωβρίου.

Γιατί έχει αποδειχθεί ότι οι λαοί που τιμούν την ιστορία τους, έχει αποδειχθεί ότι κερδίζουν το σεβασμό των υπολοίπων πρωταγωνιστών στη γεωπολιτική σκακιέρα.

Αντίθετα, οι λαοί που αναθεωρούν την ταυτότητά τους στο βωμό τού δήθεν προοδευτισμού, είναι καταδικασμένοι να εξαφανιστούν, αν όχι φυσικά, σίγουρα πολιτικά.

Σε μια από τις πιο δύσκολες γωνιές του πλανήτη, ένα σταυροδρόμι ηπείρων, λαών και πολιτισμών, σε μια περιοχή που ήδη έχει ξεκινήσει και στα επόμενα χρόνια θα ενταθεί το παιχνίδι του ενεργειακού τομέα, η Ελλάδα περνά μια από τις πιο δύσκολες συγκυρίες της.

Ποιες είναι οι φιλοδοξίες μας για τη χώρα μας; Ποιο ρόλο θέλουμε να έχουμε τα επόμενα χρόνια;

Πρώτα από όλα θέλουμε να μας σέβονται. Για να γίνει αυτό, όμως, θα πρέπει καταρχήν να σεβόμαστε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, δηλαδή τις ρίζες μας, την ιστορία μας.

Και ότι είμαστε αποφασισμένοι να χαράξουμε τη δική μας εθνική πολιτική, χωρίς επιβλέποντες, που θα μας διασφαλίσει ασφαλώς την παρουσία μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, αλλά με αξιοπρέπεια.

Για να στείλουμε ένα μήνυμα σε κάθε πλευρά που αμφισβητεί τα εθνικά μας συμφέροντα, ότι και θέλουμε αλλά και μπορούμε να αποτρέψουμε κάθε απειλή σε βάρος της πατρίδας μας.

Στις διεθνείς σχέσεις υπάρχει ένας βασικός κανόνας. Ό,τι δεν διαφυλάσσεται σε βάθος χρόνου αμφισβητείται.

Η αποτροπή λοιπόν, είναι μια έννοια ευρύτατη, που συμπεριλαμβάνει το σύνολο των πράξεων και των παραλείψεων ενός κράτους, ενός έθνους.

Οι πράξεις και οι παραλείψεις αυτές επηρεάζουν την εικόνα που οικοδομεί ο αντίπαλός μας για εμάς, άρα επηρεάζει τις προδιαθέσεις και τις όποιες αποφάσεις του απέναντί μας.

Γι' αυτό, η επέτειος έχει ειδικά αυτή τη χρονική συγκυρία μεγαλύτερη αξία από κάθε άλλη χρονιά.

Γιατί η κυριαρχία μας αμφισβητείται, όχι μόνο στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στον πυρήνα της ύπαρξής μας στο δικαίωμά μας να αποφασίζουμε εμείς για εμάς!!

Τιμώντας, λοιπόν, τη μεγαλειώδη αυτή επέτειο, στέλνουμε παντού το μήνυμα ότι οι Έλληνες είμαστε αποφασισμένοι να διασφαλίσουμε την κυριαρχία μας με όποιο τρόπο και αν απειλείται, ότι είμαστε αποφασισμένοι να προστατεύσουμε την ατομική μας αξιοπρέπεια αλλά και του έθνους μας.

Ότι έχουμε τη βούληση, αντλώντας διδάγματα από την ιστορία μας, να πάμε την Ελλάδα μπροστά.