*Κάποιος πρέπει να βάλει μια τάξη στο αλσύλιο στα Τσαμάκια, καθώς και στην ευρύτερη περιοχή του περιφερειακού του κάστρου πεζόδρομου πλέον αλλά κατ' ευφημισμό αφού αντί να χρησιμοποιείται ως δρόμος περιπάτου από το ένα τμήμα του και από το άλλο ως χώρος για τους ποδηλάτες, οι πολίτες κάθε ηλικίας, τον καταστρέφουν, απαξιώνουν την χρήση του, και εξακολουθούν να τον μεταχειρίζονται ως αυτοκινητόδρομο.!!!

Ας αφήσουμε δε και το θέμα του παρκαρίσματος. Όλοι είτε με δίτροχα ή με τετράτροχα, τα παρκάρουν όπου θέλουν, και αργά ή γρήγορα θα προκληθούν φθορές στο πλακόστρωτο. Η μεγάλη ντροπή όμως εντοπίζεται στο χώρο του μνημείου, όπου έχει στηθεί η επιτύμβια στήλη στη μνήμη των δολοφονηθέντων αγωνιστών από τους Γερμανούς στο τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου.

Και στο παρελθόν παρά τις προσπάθειες των  Φίλων Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας να περιποιηθούν το σημείο με τον δέοντα σεβασμό καταθέτοντας προτάσεις, δεν έγιναν δεκτές

Κάθε κίνησή μας αποδεικνύει την έλλειψη αρχών που τουλάχιστον επιβάλλουν να υποκλιθούμε σε εκείνους που θυσιάστηκαν. Αντιθέτως όλα τα μηχανάκια και τα αυτοκίνητα παρκάρουν μπροστά, πίσω, αριστερά, δεξιά (αν μπορούσαν και πάνω) στο μνημείο.

Ας πούμε ότι ουδείς ενδιαφέρεται για την επιτύμβια στήλη, και ότι μας διακατέχει άγνοια γεγονότων,  με παράλληλη έλλειψη διάθεσης γνώσης και μάθησης.

Ποια η αντίδραση όμως της αστυνομίας ή της Τροχαίας, που εκτελεί περιπολίες και βλέπει δεκάδες αυτοκίνητα να προσπαθούν να παρκάρουν, σφηνωμένα μέσα στο αλσύλλιο; Αυτό επιβάλλει η απόφαση των πυροσβεστικών υπηρεσιών, ενώ βρισκόμαστε εντός της αντιπυρικής ζώνης; Αυτά είναι τα μέτρα προστασίας των δασών και όχι μόνο; Αυτή είναι η περιβαλλοντική μας συνείδηση;  Και στην τελική είναι πεζόδρομος ή αυτοκινητόδρομος;

Στο συμπέρασμα που καταλήγουμε τελικά και το ερώτημα που προκύπτει είναι αυτονόητα: Σεβασμό στους νεκρούς δεν δείχνουμε, ούτε και στο περιβάλλον;

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»