Του Γιώργου Μαρκατάτου

Στο σημερινό μας σημείωμα, που αποτελεί φυσική συνέχεια του προηγούμενου σημειώματός μας, θα αναφερθούμε στις προσπάθειες μείωσης της οικόσιτης κτηνοτροφίας και μερικές άλλες ανατριχιαστικές πληροφορίες, όπως η ανθρώπινη χουμοποίηση (κομποστοποίηση) που αναφέρθηκε πριν λίγους μήνες από μια Γαλλίδα βουλευτή. Εκτός λοιπόν, της μη θεμελιωμένης  αιτίας διεύρυνσης της διατροφικής μας αλυσίδας, εντύπωση προκαλεί και η γνωστοποίηση της άποψης της Γαλλίδας βουλευτή. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, θα είχαμε καταπολέμηση της ρύπανσης που προκαλείται από την ταφή και την αποτέφρωση, καθώς και κατά της έλλειψης θέσεων στα νεκροταφεία.

Τι επιχειρείται να γίνει με βάση όσα αναφέρουμε και στο προηγούμενο και στο σημερινό μας σημείωμα: Ότι οι άνθρωποι θα τρέφονται στο μέλλον, με τροφές που είναι εξίσου ανθυγιεινές με τους γρύλους σε σκόνη, αναμεμειγμένες με ορισμένα καθημερινά παρασκευάσματα, όπως τα δημητριακά πρωινού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι γρύλοι ανοίγουν την πόρτα στην κατανάλωση ακόμη πιο αηδιαστικών εντόμων, ή ακόμα, και μεταποιημένων πρωτεϊνών από ανθρώπινα πτώματα. Η πρόταση της Γαλλίδας βουλευτή να νομιμοποιηθεί η μετατροπή ανθρώπινων πτωμάτων σε λίπασμα, βέβαια και δε σημαίνει ότι θα γίνει υποχρεωτική η βεβήλωση των λειψάνων των νεκρών (για την παραγωγή  λιπασμάτων), αλλά θα προταθεί να ψηφιστεί νόμος που θα δίνει «τη δυνατότητα σε όσους το επιθυμούν» να προχωρούν σε κομποστοποίηση νεκρών. Και γνωρίζουμε ότι η μετατόπιση πολιτισμού επιχειρείται πολλές φορές με σχετικές τεχνικές επικοινωνίας που χρησιμοποιούνται από την εποχή της πανδημίας. Στόχος να γίνει νόμιμη μια ενέργεια που σήμερα γίνεται σε εθελοντική βάση. Μετά έρχονται τα τεκμήρια που το νομιμοποιούν εντελώς και το κάνουν και υποχρεωτικό.

Δηλαδή, αυτό που ήταν ταμπού γίνεται νόμιμο σε πειραματική ή εθελοντική βάση. Και μετά, έρχεται ως αναγκαιότητα, ένα ασταμάτητο ποτάμι με τεκμηριωμένη την άποψη γιατί πρέπει να τρώμε άλευρα από γρύλους και σκουλήκια.

Και ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο μέρος, που αφορά την οικόσιτη κτηνοτροφία. Η κτηνοτροφία στη χώρα μας, όπως και σε όλη την ΕΕ, διέπεται από κανόνες. Κανείς δε θέλει να επηρεάσει αυτούς τους κανόνες, και τουλάχιστον καταβάλλονται προσπάθειες να ξεχάσουμε το φιάσκο διατροφής των τρελών αγελάδων. Δε θα επεκταθούμε εδώ. Όμως, στην οικόσιτη κτηνοτροφία, από την οποία έχουμε περάσει τουλάχιστον στα χωριά μας, τον τελευταίο αιώνα, είναι εύκολο να επηρεάσεις τα πράγματα.

Αναφέρουμε μερικές περιπτώσεις που τυχαίνει να έχουν προηγηθεί της θλιβερής κίνησης σήμερα, να υιοθετήσουμε νέα μοντέλα διατροφής, με άλευρα από σκουλήκια και έντομα.

Ο νόμος 4056 ΦΕΚ Β 52/12.3.2012 αφορά Ρυθμίσεις για την κτηνοτροφία και τις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις και άλλες διατάξεις.

Ο κανονισμός 2015/2283 από την πρώτη κιόλας «εκτίμησή» του αναφέρει ότι «Η ελεύθερη κυκλοφορία ασφαλών και υγιεινών τροφίμων είναι θεμελιώδης πτυχή της εσωτερικής αγοράς και συμβάλλει σημαντικά στην υγεία και την ευεξία των πολιτών και στη διαφύλαξη των κοινωνικών και οικονομικών τους συμφερόντων. Αποκλίνουσες εθνικές νομοθεσίες σχετικά με την αξιολόγηση της ασφάλειας και την έγκριση νέων τροφίμων μπορεί να παρεμποδίσουν την ελεύθερη κυκλοφορία των τροφίμων αυτών, προκαλώντας ανασφάλεια δικαίου και αθέμιτο ανταγωνισμό».

Αυτό σημαίνει ότι όλοι πρέπει να αποφασίζουμε ίδια τρόφιμα για τους πολίτες της ΕΕ. Ας δούμε, όμως, μερικές αποφάσεις οργάνων προς την κατεύθυνση μείωσης της οικόσιτης κτηνοτροφίας:

Στις 11/03/2023 δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα e-mesara.gr απόφαση με αριθμό πρωτοκόλλου 57673/22-02-2023, που αναρτήθηκε και στη διαύγεια στις 8/3/2023 με ΑΔΑ: ΩΜΕΚ7ΛΚ-ΗΤ9. Η Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης και Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Λασιθίου, εξέδωσε την απόφαση του Περιφερειάρχη Κρήτης «Καθορισμός οικόσιτων ζώων και πτηνών στις πόλεις και τα χωριά της Περιφερειακής Ενότητας Λασιθίου». Οι περιορισμοί που επιβάλει η νέα απόφαση ισοδυναμούν με εξαφάνιση της οικόσιτης κτηνοτροφίας.

Στις 8/7/2014 δημοσιεύθηκε στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ με αρ. πρωτοκόλλου 216202/24709 απόφαση με τίτλο «Καθορισός του αριθού οικόσιτων ζώων και πτηνών για την Π.Ε. Αιτωλ/νίας ταυτόσημο περιεχόμενο.

Στις 14/6/2013, όμοια απόφαση του Αντιπεριφερειάρχη Χανίων και στις 4/5/2012 όμοια απόφαση του Περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας.

Θεωρούμε ότι είναι περιττή η περαιτέρω αναφορά στο θέμα, διότι ενδεχομένως και άλλες τέτοιες αποφάσεις να έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι οι αρχές, εις επίρρωση διατάξεων της πολιτείας που θα βασίζονται σε διαπιστευμένες μελέτες και αποδεικτικά στοιχεία για λόγους υγείας, ή τουριστικής προώθησης, ή επιτέλους και άλλων περιπτώσεων, αποφάσισαν ότι αν λιγοστέψουν οι κότες και τα αμνοερίφια στα χωριά, θα έχουμε καλύτερη υγεία.

Και μάλιστα, παρά το ότι δεν αναφέρονται οι αιτίες που οδηγούν στη λήψη τέτοιων μέτρων, έναντι μιας κοινωνίας που επιβίωσε από παντοειδείς πολέμους και καταστροφές, είναι κάθετες αυτές οι αποφάσεις και υποχρεωτικώς εφαρμοστέες.

Και σήμερα ερχόμαστε και διαβάζουμε και ακούμε ότι οι γρύλοι, οι ακρίδες και τα σκουλήκια θα αποτελούν το καρύκευμα των πρωτεϊνών του μέλλοντος. Αν χρειαστεί θα επανέλθουμε στο ζοφερό αυτό θέμα. Πάντως, εύχομαι να μη ζήσουμε στιγμές κρυφού ορνιθώνα στα αγροτικά νοικοκυριά, μιας και δεν καταφέρνουμε να τους εξασφαλίσουμε τα προς το ζην...