*Ορισμένα γεγονότα σε βάζουν σε σκέψεις και ιδιαίτερη ανησυχία. Προσπαθείς να τα ερμηνεύσεις και να δεις πέρα απ' αυτά , αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο.

Χθες πριν ακόμα η πόλη ξυπνήσει, γύρω στις 7,30 το πρωί στο κέντρο της πόλης, κάποιος έκλεψε ένα δίκυκλο μοτοποδήλατο που ήταν σταθμευμένο, έξω από καφετέρια, που λειτουργούσε και εκτελούσε ήδη παραγγελίες και διανομές στους  πελάτες της. Ο διανομέας όταν βγήκε για να συνεχίσει την δουλειά του, δεν υπήρχε μηχανάκι.

Οι κάμερες όμως των γύρω καταστημάτων, κατέγραψαν τις κινήσεις του ύποπτου. Βλέποντας το όμως δεν μπορούσαν να καταλάβουν και πολλά γιατί τους έπεφτε στο  μάτι πολύ μικροκαμωμένος. Τις μεσημβρινές ώρες, εμφανίστηκε ένας ενήλικας με ένα παιδί και παρέδωσαν το δίτροχο στον ιδιοκτήτη του, παραδεχόμενοι ότι ο μικρός είχε φύγει από σπίτι, με το ποδήλατο, πήρε το μηχανάκι και έφυγε....!!!

Δράστης ένας 12χρονος που ούτε καν τα πόδια του έφταναν στο οδόστρωμα όταν ανέβαινε στο μοτοποδήλατο. Στην όψη, ένα παιδί που ποτέ δεν θα μπορούσες να φανταστείς ότι θα έκανε κάτι τέτοιο. Δεν ήταν παιδί αθιγγάνων -που η σκέψη πολλών θα μπορούσε να πάει προς αυτή την κατεύθυνση-, καθώς μόνο αυτά τα παιδιά αυτής της ηλικίας κυκλοφορούν χωρίς την εποπτεία κανενός, όλες τις ώρες του 24ωρου-

Και αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να φεύγει το παιδί 12 μόλις ετών, παιδί δημοτικού, από το σπίτι  και να μην ξέρεις πού πηγαίνει, τι κάνει; Χωρίς καμιά εποπτεία, χωρίς έλεγχο. Και χωρίς τιμωρία. Χωρίς κανενός είδους ποινή, έτσι ώστε να κατανοήσει ότι υπάρχουν όρια, που όταν τα παραβιάζεις και τα ξεπερνάς, θα πληρώνεις το ανάλογο τίμημα. Και η τιμωρία είναι προτιμότερο να δίνεται από το οικείο περιβάλλον παρά από τους άνδρες της ΟΠΚΕ και την κάθε εισαγγελική αρχή. Γιατί τότε είναι πιο οδυνηρή, αν και όλα εξαρτώνται από τον χαρακτήρα.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»