Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)
O προφανέστατα σημερινός «άξονας του κακού», οι χώρες δηλαδή της BRIGS με τα δικτατορικά καθεστώτα και τις κυβερνήσεις που συνεχίζουν να παραβιάζουν αφειδώς στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, παραμένουν για πολλούς στην Ευρώπη και ειδικά για την άκρα δεξιά αλλά και την αριστερά στο απυρόβλητο και συχνά πριμοδοτούνται από τα κομμουνιστικά κόμματα, όπως συμβαίνει με την περίπτωση της Βόρειας Κορέας αλλά και της Ρωσίας.
Οι παραβιάσεις δεν είναι απλά συστηματικές, κάτι που θα τις απάλλασσε από τις όποιες βαριές κατηγορίες, αλλά εντείνονται και επεκτείνονται σε όλα τα επίπεδα της πολιτικοκοινωνικής ζωής.
Οι εκτελέσεις, οι «εξαφανίσεις» και οι πολυετείς φυλακίσεις αφορούν όχι μόνο αντιφρονούντες αλλά και πολιτικούς αντιπάλους των καθεστώτων αυτών, κάτι που ζήσαμε πρόσφατα στη Ρωσία με την προφανή εξόντωση Ναβάλνι, και τις αμέτρητες συλλήψεις πολιτών που διαμαρτύρονταν για την ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία, αλλά και στην Κίνα με την παρατεταμένη φυλάκιση ανθρώπων που σχετίζονται με πολιτικές απόψεις, οι οποίες δημοσιοποιήθηκαν διαδικτυακά, αλλά και διαφωνούντες με το σκληρό κινέζικο κομμουνιστικό καθεστώς.
Οι χώρες αυτές έχουν ήδη συνασπιστεί και συνεργαστεί σε πολλά επίπεδα. Το Ιράν και η Βόρειος Κορέα, για παράδειγμα, με την Ρωσία σε στρατιωτικό επίπεδο, η Κίνα με τη Ρωσία και το Ιράν με οργανώσεις όπως η Χεσμπολάχ και η Χαμάς, οργανώσεις που τυγχάνουν όλως περιέργως αλλά όχι ακατανόητα της έμμεσης ή άμεσης υποστήριξης ή ανοχής της ευρωπαϊκής και διεθνούς αριστεράς.
Το Ιράν είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση που η αριστερά «προσέχει πώς θα συμπεριφερθεί» γιατί εκεί τα πράγματα «ξεφεύγουν» σε ότι αφορά τις ατομικές ελευθερίες και καθώς το σύνθημα «free Palestine» δίνει και παίρνει παρασύροντας ή συμπεριλαμβάνοντας στην συνθηματολογία και τις τρομοκρατικές οργανώσεις Χαμάς και Χεσμπολάχ, τα πράγματα περιπλέκονται και υιοθετείται η βολική «αποστασιοποίηση» σε σημείο ανοχής, όπως συμβαίνει με την περίπτωση της Ρωσίας και της Κίνας.
Πολιτικές είναι αυτές και οι πολιτικάντηδες κάθε απόχρωσης γνωρίζουν καλά την δουλειά τους. Εν προκειμένω λοιπόν, στο Ιράν, συμβαίνουν φοβερά πράγματα. Και δεν χρειάζεται ούτε το φόβητρο της Δύσης που καλλιεργείται προπαγανδιστικά από άκρα δεξιά και αριστερά για να δικαιολογηθούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ούτε κάποιες ενδελεχείς έρευνες, καθώς οι ίδιοι οι Ιρανοί απεχθάνονται το καθεστώς τους και το έχουν αποδείξει ρητώς.
Τα τελευταία στοιχεία για το εν λόγω θεοκρατικό και δικτατορικό καθεστώς είναι σαφή: Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, τουλάχιστον 901 άνθρωποι εκτελέστηκαν πέρυσι. Μόνο μέσα σε μία εβδομάδα, τον Δεκέμβριο, εκτελέστηκαν 40 θανατικές καταδίκες, δήλωσε ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, Φόλκερ Τουρκ.
Είναι «βαθιά ανησυχητικό» το γεγονός ότι ο αριθμός των εκτελέσεων στο Ιράν αυξάνεται από χρόνο σε χρόνο. «Είναι καιρός το Ιράν να ανακόψει το διαρκώς αυξανόμενο κύμα εκτελέσεων», αξίωσε ο Αυστριακός επίτροπος.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, οι περισσότερες εκτελέσεις το 2024 πραγματοποιήθηκαν για αδικήματα που αφορούσαν ναρκωτικά. Ωστόσο, θανατικές καταδίκες εκτελέστηκαν επίσης εναντίον αντιφρονούντων και ανθρώπων «που είχαν σχέση με τις διαδηλώσεις του 2022». Τότε, ο θάνατος της κουρδικής καταγωγής Mahsa Amini, η οποία πέθανε υπό την κράτηση της ομάδας ηθών, προκάλεσε μαζικές διαμαρτυρίες στη χώρα, αλλά και σε όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, αυξήθηκε επίσης ο αριθμός των γυναικών που εκτελέστηκαν πέρυσι. Η μη κυβερνητική οργάνωση Iran Human Rights (IHR), που εδρεύει στη Νορβηγία, δήλωσε ότι τουλάχιστον 31 γυναίκες εκτελέστηκαν πέρυσι στο Ιράν.
«Είμαστε σε κάθε περίπτωση αντίθετοι με τη θανατική ποινή», δήλωσε ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ Türk, «Είναι ασύμβατη με το θεμελιώδες δικαίωμα στη ζωή και ενέχει τον απαράδεκτο κίνδυνο να εκτελεστούν αθώοι άνθρωποι». Κάλεσε τις ιρανικές αρχές να σταματήσουν όλες τις περαιτέρω εκτελέσεις και να καταργήσουν μακροπρόθεσμα τη θανατική ποινή.
Η ιρανική νομοθεσία τιμωρεί με τη θανατική ποινή αδικήματα όπως ο φόνος, η διακίνηση ναρκωτικών, ο βιασμός και η σεξουαλική κακοποίηση.
Η λεγόμενη «Ισλαμική Δημοκρατία» πραγματοποιεί κάθε χρόνο περισσότερες εκτελέσεις από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο - με πιθανή εξαίρεση την Κίνα, όπου οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων λένε πως δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία.
Οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατηγορούν την ιρανική ηγεσία υπό τον πνευματικό ηγέτη Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ ότι χρησιμοποιεί τη θανατική ποινή για να εκφοβίσει τον πληθυσμό, ιδίως μετά τις μαζικές διαδηλώσεις του 2022.   
Είναι σαφές βέβαια το νόημα του εκφοβισμού. Όπως είναι και προφανές ότι με τον τρόπο αυτό καταστέλλονται οι διαμαρτυρίες και διατηρείται αναλλοίωτη η κρατική τρομοκρατία.
Είπαμε όμως: Οι φωνές από την Ευρώπη και ειδικά από τον δήθεν προοδευτικό κόσμο εκδηλώνονται επιλεκτικά.
Αν δηλαδή δεν υπήρχε το «κακό» Ισραήλ -που σαφέστατα η κυβέρνησή του είναι ακροδεξιά και διαπράττει σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων- δεν πρόκειται να υπήρχαν τα «Free Palestine», θα είχαν υιοθετηθεί δηλαδή άλλα συνθήματα αλλά όχι αυτό.
Και φυσικά κανείς σε αυτή την περίπτωση δεν μιλά για τους  ισραηλινούς ακτιβιστές που πάσχιζαν για την ειρήνη μεταξύ Ισραηλινού και Παλαιστινιακού λαού και οι οποίοι εκτελέστηκαν στην Γάζα με συνοπτικές διαδικασίες από την τρομοκρατική Χαμάς.
Αλλά οι πρακτικές αυτές είναι γνωστές και οι διάφοροι καλλιτέχνες ή οι πολιτικοί με την μαντίλα που φιγουράρουν και αυτοδιαφημίζονται δεόντως δεν θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.
Στο Ιράν, όμως, υπάρχει προσοχή στον χειρισμό αλλά και περισσή πονηριά από την συστημική αριστερά. Δεν υπάρχει, όμως και η καταδίκη του καθεστώτος ως προς τα πυρηνικά και την ενίσχυση της Ρωσίας με drones.
Γιατί γεωπολιτικά η θέση αλλάζει, καθώς υπάρχει το βολικό στον προοδευτικό κόσμο φόβητρο της Δύσης και των ΗΠΑ.
Βολικό γιατί με τον τρόπο αυτό ξεκαθαρίζουν μια και καλή με την υιοθέτηση ή μη των φωνών και συνθημάτων για τα διαπραττόμενα εγκλήματα των προαναφερθέντων δικτατορικών καθεστώτων. Η μέγιστη δηλαδή υποκρισία, με το να υιοθετούνται τα γνωστά τσιτάτα και να αποσιωπούνται οι γενοκτονίες.