Μέση & Άπω Ανατολή: Το επικίνδυνο ανακάτεμα της τράπουλας

Στη Μέση και Άπω Ανατολή παίζονται πολλά παιχνίδια κάτω από το τραπέζι σε ότι αφορά τις σφαίρες επιρροής και την κατανομή των εδαφών και περιοχών πάσης φύσεως και μορφής εκμετάλλευσης και όχι μόνο από πλευράς εγκαθίδρυσης συγκεκριμένων κυβερνήσεων που θα διάκεινται φιλικά στην τάδε ή δείνα υπερδύναμη.
Γεγονός είναι ότι αυτή η τεράστια περιοχή, που ξεκινά από τη Μεσόγειο, εκτείνεται στο Ιράν και το Ιράκ και καταλήγει στην Κίνα, αποτελεί μήλον της έριδος που αφορά την εμπλοκή πολλών χωρών σε στρατιωτικές συνεργασίες αλλά και κάθε είδους διενέξεις.
Οι σφαίρες επιρροής μετατοπίζονται και τα εμπλεκόμενα κράτη πολλαπλασιάζονται. Αν δε αναλογιστεί κανείς και τον συνασπισμό των αυταρχικών κρατών, την γνωστή πια συμμαχία «BRICS» (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Ν. Αφρική) μια συμμαχία αναδυόμενων οικονομιών ως αντίποδας στη Δύση, τα πράγματα επιδεινώνονται δραματικά.
Οι αλχημείες όμως, σε επίπεδο κρατών της Μέσης και Άπω Ανατολής συνεχίζονται, την ίδια στιγμή που όπως όλα δείχνουν, η Ρωσία παραμένει στο παιχνίδι στην Συρία με την νέα κυβέρνηση παρά την εκκένωση των στρατιωτικών  βάσεων.
Οι νέες ανακατατάξεις σχετίζονται και επιταχύνονται και με την περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ Κίνας και Ιράν.
Σύμφωνα πάντως, με τους υπουργούς Εξωτερικών των δύο αυτών χωρών, η Μέση Ανατολή δεν πρέπει να αποτελεί «πεδίο μάχης για τις μεγάλες δυνάμεις».
Ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Αμπάς Αρακτσί και ο Κινέζος ομόλογός του Γουάνγκ Γι συμφώνησαν ότι «η Μέση Ανατολή ανήκει στους λαούς της Μέσης Ανατολής και δεν είναι πεδίο μάχης για τις μεγάλες δυνάμεις και δεν πρέπει να γίνει θύμα γεωπολιτικού ανταγωνισμού και συγκρούσεων μεταξύ χωρών εκτός της περιοχής», ανακοίνωσε το υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας το Σάββατο.
Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει «να σέβεται την κυριαρχία, την ασφάλεια, τη σταθερότητα, την ενότητα και την εδαφική ακεραιότητα των χωρών της Μέσης Ανατολής», προστίθεται στην ανακοίνωση. Οι δύο χώρες επανέλαβαν την έκκλησή τους για κατάπαυση του πυρός στη Λωρίδα της Γάζας, την ορθή εφαρμογή της κατάπαυσης του πυρός στο Λίβανο και την «προώθηση της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, της συμφιλίωσης και των ανθρωπιστικών διαδικασιών στη Συρία».
Ο Αρακτσί ταξίδεψε στην Κίνα για πρώτη φορά μετά τον διορισμό του ως υπουργός Εξωτερικών του Ιράν. Η Λαϊκή Δημοκρατία και το Ιράν ήταν υποστηρικτές του ανατραπέντος Σύρου ηγέτη Μπασάρ αλ Άσαντ. Ο νέος ηγέτης στη Συρία, Αχμέντ αλ-Σαράα, είναι σθεναρός αντίπαλος της Τεχεράνης.
Είναι όμως, έτσι τα πράγματα; Ποιοι λαοί δεν θα κηδεμονευτούν από την επήρεια της BRICS; Οι παίκτες της ευρύτερης περιοχής θα παραμείνουν αδρανείς; Όχι βέβαια.
Συζήτηση για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα
Το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα αποτέλεσε επίσης θέμα συζήτησης μεταξύ των δύο πολιτικών του Ιράν και της Κίνας. Αρκετές κυβερνήσεις, όπως αυτές του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ, κατηγορούν την Τεχεράνη ότι το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα βρίσκεται καθ' οδόν προς την  παρασκευή και παραγωγή όπλων.
Οι εντάσεις σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν είχαν ενταθεί μετά την αποχώρηση του τότε και μελλοντικού προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ από την πυρηνική συμφωνία της Βιέννης. Αυτή προέβλεπε την ελάφρυνση των κυρώσεων με αντάλλαγμα περιορισμούς στο ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.
Η Κίνα έχει υπογράψει τη συμφωνία. Ο Γουάνγκ φέρεται να είπε στον Αράκτσι το Σάββατο ότι το Πεκίνο «υποστηρίζει σθεναρά» την ιρανική πλευρά στη «διασφάλιση των νόμιμων δικαιωμάτων και συμφερόντων της».
Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος του Ιράν και σημαντικός αγοραστής ιρανικού πετρελαίου, το οποίο υπόκειται σε κυρώσεις.
Ερωτήματα προς απάντηση
Φαίνεται καθαρά ποιοι είναι οι νέοι συσχετισμοί που διαμορφώνονται αλλά και οι συμμαχίες.
Τι θα γίνει λοιπόν τώρα με την νέα κυβέρνηση του Τραμπ, ο οποίος έχει σπεύσει να δηλώσει ότι θα λήξει μέσα στον Ιανουάριο τον επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας; Και αν όχι, ποια θα είναι και εκεί η μελλοντική στάση των ΗΠΑ;
Πώς θα επιχειρήσουν οι Αμερικανοί να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στην Μεσόγειο αλλά και να επεκτείνουν τα συμφέροντά τους στην Μέση και Άπω Ανατολή;
Τα ερωτήματα ανακύπτουν το ένα μετά το άλλο. Σε κάθε περίπτωση όμως, η BRICS δεν είναι μόνο ο αντίποδας της Δύσης αλλά και η νέα παγκόσμια απειλή για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες.
Ο κόσμος έχει ήδη αλλάξει προς το χειρότερο. Ο επιθετικός πόλεμος της Ρωσίας δεν σταματά και όλες οι ανακατατάξεις στην Συρία μετά των πτώση του δικτατορικού καθεστώτος Άσαντ δεν καταδεικνύουν απαραίτητα και αλλαγή της νοοτροπίας και κατάργηση του αυταρχισμού στην τεράστια αυτή περιοχή του πλανήτη.
Δεν προϊδεάζω για νέες δικτατορίες και διεύρυνση της BRICS, που είναι πολύ πιθανή.
Λέω απλά πως η μέση και Άπω Ανατολή είναι πλέον το επίκεντρο του ενδιαφέροντος, αναλόγως βέβαια της επιθετικής στρατηγικής της Ρωσίας, τις προθέσεις της για πρόκληση κλυδωνισμών στην Ευρώπη και σε συνδυασμό με τον άξονα Κίνα – Ιράν – Βόρειο Κορέα που ήδη ενισχύουν τον Πούτιν.
Με λίγα λόγια, το ανακάτεμα της τράπουλας εμπεριέχει πολλές χώρες και η δημοκρατία είναι σε κίνδυνο. Ας έχουμε το νου μας γιατί οι εξελίξεις τρέχουν από την μια στιγμή στην άλλη.