«Νυχτοπερπατήματα»

Της Λεϊλα Μοτλι

Εκδόσεις «Ψυχογιός»

Τιμή: 15,50 ευρώ

Η Κιάρα κι ο αδερφός της ο Μάρκους τα βγάζουν με το ζόρι πέρα σε ένα συγκρότημα διαμερισμάτων στο ανατολικό Όκλαντ, που, παρά την ονομασία του, Regal-Hi, μόνο «βασιλικό» δεν είναι. Και οι δύο έχουν παρατήσει το σχολείο, με την οικογένειά τους να 'χει διαλυθεί από τον θάνατο και τη φυλακή.
Ενώ όμως ο Μάρκους ονειρεύεται να γίνει σταρ της ραπ, η Κιάρα ψάχνει για δουλειά για να πληρώνει το νοίκι, που έχει υπερδιπλασιαστεί, και να προσφέρει φαγητό κι ασφάλεια σ' ένα εννιάχρονο γειτονόπουλο εγκαταλελειμμένο από τη μητέρα του. Μια νύχτα, ό,τι αρχίζει σαν παρεξήγηση μ' έναν ξένο, υπό την επήρεια του αλκοόλ, μετατρέπεται σε δουλειά που η Κιάρα ποτέ δε διανοήθηκε πως την ήθελε, αλλά τώρα τη χρειάζεται απελπισμένα: το νυχτερινό «πεζοδρόμιο». Κι ο κόσμος της καταρρέει κι άλλο, όταν το όνομά της βγαίνει στην επιφάνεια σε μια έρευνα, που αποκαλύπτει πως αυτή είναι ο βασικός μάρτυρας σ' ένα τεράστιο σκάνδαλο μέσα στην αστυνομία του Όκλαντ.
Γεμάτα ακατέργαστη ομορφιά κι ένταση που ηλεκτρίζει, και με μια ευαισθησία βαθιά συγκινητική, το ΝΥΧΤΟΠΕΡΠΑΤΗΜΑΤΑ σηματοδοτεί τη συγκλονιστική ανάδυση μιας φωνής που όμοιά της δεν έχουμε ακούσει ξανά

 

«Ο πόλεμος του λύκου»

Του Μπέρναρντ Κόρνγουελ

Εκδόσεις «Ψυχογιός»

Τιμή: 22,00 ευρώ

Ο Άρχοντας Ούτρεντ του Μπέμπανμπεργκ έχει ανακτήσει ξανά το οχυρό της οικογένειάς του, αλλά δεν έχει χρόνο να απολαύσει τη νίκη, καθώς τον απειλούν παλιοί και νέοι εχθροί. Ο παλιός εχθρός έρχεται από το Ουέσεξ, εκεί όπου αντίπαλα στρατόπεδα μάχονται για να αναδείξουν τον επόμενο βασιλιά. Όσο για τον νέο εχθρό, είναι ο Σκανδιναβός Σκελ, που φιλοδοξεί να στεφθεί βασιλιάς της Νορθουμβρίας και ηγείται ενός στρατού που σκορπά τον τρόμο: άνδρες που διψούν να κατακτήσουν γη και πολεμούν πιστεύοντας πως είναι λύκοι! Ο Ούτρεντ, θαυμαστός και περιζήτητος ως σύμμαχος, αλλά και αδίστακτος ως αντίπαλος, πρέπει να αποκρούσει έναν από τους πιο διαβόητους εχθρούς του, παλεύοντας την ίδια στιγμή να εξοντώσει ακόμα έναν...
Επί δεκαετίες στεκόταν στο σταυροδρόμι ανάμεσα στον παγανιστή και τον χριστιανό, ανάμεσα στον Σάξονα και τον Βίκινγκ, ανάμεσα στον παλιό κόσμο όπου γεννήθηκε και στον νέο κόσμο που χτίζεται γύρω του. Και όσο ο άνεμος της αλλαγής κερδίζει έδαφος, η πίεση που δέχεται ο Ούτρεντ μεγαλώνει. Μπορεί η ευφυία, η αφοσίωση και η ανδρεία να τον σώσουν; Θα καταφέρει ο θρυλικός πολεμιστής να γεφυρώσει ένα χάσμα ανάμεσα σε δυο κόσμους;

«Ο χρόνος των αντικειμένων»

Της Ελ. Βαρδουλάκη

Εκδόσεις «Κέδρος»

Τιμή: 9,50 ευρώ

Αναποδογύρισε την κλεψύδρα. Η άμμος άρχισε να κυλά...  Έκανε μια κίνηση στο σκάκι, μαύρος ίππος στο Α5, τακτοποίησε τα μήλα στη φρουτιέρα, γέμισε με νερό το βάζο και στόλισε τα λουλούδια, ίσιωσε τον πίνακα με τα ψάρια που κολυμπούσαν γιατί η θάλασσα έσταζε, σκούπισε τις σταγόνες από το ξύλινο πάτωμα και κοίταξε για λίγο τα μάτια της πήλινης Αφρικάνας που χαμογελούσε μ' ένα καφάσι στο κεφάλι.

«Τι όμορφα που είναι όλα», σκέφτηκε.

Χάιδεψε ύστερα το χνουδωτό μαξιλάρι σε σχήμα καρδιά και, καθώς η άμμος συνέχιζε να κυλά στην κλεψύδρα, έμεινε να αναλογίζεται πόσες φορές είχε δει όλα αυτά τα αντικείμενα.

Την πρώτη φορά, τη δεύτερη, την τελευταία φορά πριν από λίγο.

Κάθε φορά μια άλλη ιστορία, ένα άλλο συναίσθημα, ένας άλλος χρόνος.

Η άμμος στέρεψε.

Τέλειωσε το όνειρο της Σταχτοπούτας κι η άμαξα έγινε πάλι κολοκύθα.

 

«Ο κιρκάδιος κώδικας»

Του Panda Satchin Phd

Μετάφραση: Χατζηαντωνίου Δέσποινα

Εκδόσεις «Κέδρος»

Τιμή: 22,00 ευρώ

Συντονίσου με τον ρυθμό της φύσης.

Ο σωστός χρονισμός (timing) είναι το κλειδί για την ανανέωση του οργανισμού.

Ο δρ. Σάτσιν Πάντα, ένας από τους πρωτοπόρους ερευνητές στον αναδυόμενο τομέα του κιρκάδιου ρυθμού, έχει αλλάξει τη ζωή αναρίθμητων ανθρώπων βοηθώντας τους να ρυθμίσουν το φυσικό ρολόι του οργανισμού τους. Το βιβλίο του Ο κιρκάδιος κώδικας φέρνει επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε τη διατροφή, την άσκηση, την εργασία, τη μάθηση και την τεχνολογία. Αντί να μετράμε θερμίδες ή να περιορίζουμε τις διατροφικές επιλογές μας,  μαθαίνουμε ότι υπάρχει η κατάλληλη χρονική στιγμή για να τρώμε ώστε να καίμε θερμίδες κατά τη διάρκεια του ύπνου. Υπάρχει επίσης η κατάλληλη χρονική στιγμή για να γυμναζόμαστε, να εργαζόμαστε και να ξεκουραζόμαστε. Αυτό που χρειάζεται είναι να κατανοήσουμε τους φυσικούς ρυθμούς του σώματός μας και να ζούμε σε αρμονία με αυτούς.

Το πρόγραμμα του δόκτορα Πάντα μας δείχνει πώς μπορούμε να αποφύγουμε ή ακόμη και να αντιστρέψουμε χρόνιες ασθένειες όπως ο διαβήτης, τα καρδιαγγειακά νοσήματα και η άνοια, καθώς επίσης και πεπτικά ζητήματα όπως η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου. Η γνώση του κιρκάδιου ρυθμού του οργανισμού μπορεί να είναι το μυστικό για να επιβραδύνουμε τη διαδικασία της γήρανσης.

 

 

 = = = ====

 

 Γιάννη  Γρηγ. Σκαλόπουλου, Στο διάβα της ζωής...

Ποιήματα - Στοχασμοί Χρονογραφήματα

 

Παρουσίαση: Δημήτρης Πατίλας

 

Κουρνιαχτός από σύννεφα οι Μνήμες,

γερασμένα γελούμενα μάτια

που μέσα τους φώλιασαν

οι αμέτρητες ώρες της ταραγμένης μου ζωής,

καθώς απ' τα παραθύρια της ψυχής μου

σεργιάνιζαν ο ήλιος κι η βροχή.

 

Στάλα τη στάλα γιόμισεν η στέρνα του παιδεμού

λιγνόστηθες Ελπίδες, ανάλαφρες, λευκές, μαντατοφόρες.

Η Άνοιξη προβάλλει  λουλουδιαστή στον μέσα Ωραίο Κόσμο,  

σαν όνειρο λευκό στο περιγιάλι.

          ( Γιάννης Σκαλόπουλος, ΠΟΙΗΣΗ)

 

     Κυκλοφόρησε πρόσφατα το τρίτο βιβλίο (τα άλλα δυο «Σκέψεις» και «Ποίηση»), του συμπατριώτη  μας  ποιητή και χρονογράφου Γιάννη Σκαλόπουλου. Τα έξοδα της  έκδοσης του βιβλίου καλύφθηκαν με χορηγία του διευθυντή  των Χυτηρίων Αιγαίου ΑΕ, ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής Παναγιώτη  Σινιόρου. Έμπρακτη απόδειξη  του ενδιαφέροντός του να γίνουν γνωστοί  προοδευτικοί Λέσβιοι δημιουργοί στο χώρο των Γραμμάτων, των Τεχνών, του Λαϊκού Πολιτισμού και της Ιστορίας του τόπου. 

 Σημειώνει ο Παναγιώτης Σινιόρος: «Τα κείμενα του Γιάννη Σκαλόπουλου σε καιρούς χαλεπούς για τον κόσμο των αξιών  διαλαλούν τις αξίες και καλούν σε δικαιοσύνη, αδελφοσύνη, ελευθερία, πρόοδο. Είναι γραφτά που σε πείσμα ενός  θολού σήμερα προφητεύουν ένα αύριο  γεμάτο φως και ελπίδα. Και αυτό δεν είναι λίγο.»

       Τριάντα παλαιότερα και νεότερα ποιήματά του και εβδομήντα ένα χρονογραφήματα, στοχασμοί και αφηγήματα στεγάζονται στο καινούριο βιβλίο του Γιάννη Σκαλόπουλου. Ένα μεγάλο μέρος των γραφτών του  έχει έντονο   κοινωνικό - ιδεολογικό στίγμα. Ένα άλλο καλύπτει  θέματα υπαρξιακά. 

        Σε αρκετά γραφτά του ο συγγραφέας προβάλλει μια  ρομαντική εικόνα του ποιητή, υπέρμαχου της αρετής και του δίκιου, της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης. Μέσα σε όλες τις εναντιότητες έχει χρέος να μάχεται για το καλό των ανθρώπων. Δεν επιτρέπεται να γυρνά την πλάτη του «στα κρίματα του αιώνα». Η ολιγωρία είναι ανεπίτρεπτη, όταν δίπλα του άλλοι συνάνθρωποι δυστυχούν.

        «Ο αληθινός ποιητής, αυτός ο προφήτης των καιρών πρέπει να ζει, να βιώνει καθημερινά ατελεύτητα, με ολάκερο το είναι του τα βάσανα και τους καημούς του δοκιμαζόμενου ανθρώπου, να  συμπάσχει με τους αδικημένους για την πείνα, για τους πολέμους, για την κοινωνική αδικία, για την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο». 

        Αρκετά από τα γραφτά του βρίσκονται σε κατευθείαν ανταπόκριση με τα τρέχοντα κοινωνικοπολιτικά σημαντικά γεγονότα, προπάντων με τα κακώς κείμενα, που με στερεή, πειστική επιχειρηματολογία στηλιτεύει. «Αφουγκραζόμενος τα βαριά και τα ελαφρά βήματα της ιστορίας», με επιδέξια χρήση αντιθέσεων, που αισθητοποιούν εντονότερα τα μηνύματα που υποβάλλει, «σπέρνει φωτιές δικαιοσύνης και  ανθρωπιάς, μέσα σε έναν κόσμο όπου οι θύελλες όλο και πληθαίνουν  κι οι θάλασσες πιότερο θεριεύουν».

          Στο αφήγημα «Οι θεοί μου» προβάλλονται οι αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ταπεινών και καταφρονεμένων, των αδικημένων όπου Γης και οι φορείς των ανθρωπιστικών ιδεωδών, κυνηγημένοι, συκοφαντημένοι, εξορισμένοι, τουφεκισμένοι. Ο συγγραφέας συνειρμικά θυμάται τον Χριστό να διώχνει με φραγγέλιο από το ναό τους εκμεταλλευτές εμπόρους.

     Είδα τους θεούς μου να πολεμούν και να ματώνουν αντάμα με τους κολασμένους της Γης στους μικρούς και μεγάλους φλεγόμενους δρόμους διεκδικώντας, απαιτώντας Ψωμί, Ειρήνη Δικαιοσύνη. Είδα τους θεούς μου να κλαίνε πάνω στο άψυχο κορμί του παιδιού που  αφάνισεν  η Πείνα και η Δίψα. Τους είδα να δίνουν πέτρες -όπλα στα καχεκτικά παιδιά της Παλαιστίνης. Τους είδα τους θεούς μου μπροστάρηδες σε αγώνες δίκαιους με τους πεινασμένους της Γης.

  Για αυτό και είδα τους θεούς μου να φυλακίζονται, να προπηλακίζονται να τουφεκίζονται καθημερινά από την αλαζονεία του διεφθαρμένου πλούτου, από τους εκφραστές της εκμετάλλευσης μέσα σε έναν κόσμο όπου λοιδορείται η κοσμιότητα και η ακοσμία κυριαρχεί.

  Ο δικός μου θεός  δεν πλουτίζει από την αγνωσία, δε με αφορίζει, όταν βγαίνω στους δρόμους με τους φτωχούς  και μάχομαι για Ψωμί και Δικαιοσύνη. Είναι εκείνος που κρατάει το φραγγέλιο και διώχνει από το ναό του λογής λογής εμπόρους που πλουταίνουν υμνολογώντας τον».

               Με το όπλο της σάτιρας χτυπά ανελέητα όλους τους μασκαρεμένους εκμεταλλευτές της ευπιστίας και της άγνοιας του λαού, που τον έχουν βυθίσει οι εκάστοτε κρατούντες, για να τον χειραγωγούν.

Νέα Τάξη

 Αυτοί και οι άλλοι: οι βρυκολάκοι    των Καιρών, Φαντάσματα, νάνοι,

φαύλοι, Κλέφτες αφεντάδες,  κίβδηλοι, ψεύτες λαοπλάνοι 

κι οι βολεμένοι μαζί, προσκυνητάδες. Τόσες πληγές και τόσοι λάκκοι 

μαστιγώνουν τη ζωή μας την αφέντρα. Βουτηγμένοι στην Αδικία και στο Ψέμα

διαφεντευτάδες του λαού, με τη βουκέντρα   σαλαγάτε τ' άμαθο κοπάδι

στου Χαμού τον κατήφορον αντάμα.  Αϊ να χαθείτε σοφοί και πλάνοι

ρουφιανοφασουλήδες, τσαρλατάνοι.

        Τα γραφτά του Γιάννη Σκαλόπουλου, καλοδουλεμένα, αυθεντικά, επικαιρικά και παντός καιρού, κρατούν ανεξάντλητη τη δυναμική τους. Με καλοζυγιασμένο, συγκινησιακά ελεγχόμενο λόγο  και  καίρια εικονοποιία  ισορροπούν στο πρέπον όριο και αποτυπώνουν άμεσα και εύληπτα τα πιο ευγενικά, ανθρωπιστικά αισθήματα.    

         Αφοσιωμένος στο «όραμα μιας ελπιδοφόρας Αυγής, όπου ο σημερινός βρώμικος κόσμος θα ηττηθεί από εκείνους τους μαχητές που θα υψώσουν το λάβαρο της ανόθευτης δικαιοσύνης στο Λαϊκό βάθρο  της τιμής», δεν αγνόησε από την άλλη μεριά τον εσωτερικό       άνθρωπο. Ανάδειξε με περίσσιο λυρισμό πανανθρώπινα θέματα, όπως η μοναξιά, η  απώλεια,  η θλίψη για όσα χάθηκαν, για όσα δεν ήρθαν, η γοητεία και οι καημοί του έρωτα, η έκσταση μπροστά στην ομορφιά της φύσης, η νοσταλγία παλιών καλών ημερών, κ.ά.

                Ένα  δείγμα από το  έξοχο ερωτικό ποίημα  «Αγέλαστη  Άνοιξη»,  που πήρε βραβείο σε ποιητικό διαγωνισμό του Δήμου Μυτιλήνης. Οι στίχοι του  αποπνέουν άρρητη γοητεία. Ο έρωτας  καταφύγιο και αντίδοτο στις «δυσκολίες του βίου και του ονείρου», στη  «σκοτεινή νύχτα»,  που ο  ποιητής πορεύεται «ναυαγός σε  κρύο δάσος».  

   

Άϊ σιωπηλή νεράιδα της προσδοκίας /  στα σκούρα σου μάτια κούρνιασαν /οι ελπίδες και τα σύννεφα, /πληγωμένα πουλιά του χειμώνα, κυνηγημένα από το μολύβι / της Μοναξιάς μου. / Άσε με να ταξιδεύω /στις μεγάλες θάλασσες των ματιών σου,/ναυαγός στο κρύο δάσος της σκοτεινής μου Νύχτας.

         Συχνά ο Γιάννης Σκαλόπουλος αναστοχάζεται την πορεία της ζωής του. Αναλογίζεται πως παρόλα τα δύσκολα άντεξε, κράτησε τη ζωή του παραμένοντας σταθερός στις ιδεολογικές του πεποιθήσεις, «στάθηκε ορθός σε τόσες καταιγίδες, βρήκε το κουράγιο να ανηφορίσει τα πέτρινα βουνά της φτώχιας και της γνώσης, δεν απελπίστηκε ούτε κιότεψε». Στο «Ταξίδι» θυμάται «από πόσους σκοτεινούς και φωτερούς δρόμους» διάβηκε η ζωή του,  «δουλεύοντας την πλέρια αγάπη» και θλίβεται  για τα ανεκπλήρωτα, προσωπικά και κοινωνικά οράματα.

(..) Τόσα χρόνια πέρασαν κι ακόμα

δε λέει να φέξει για μας δροσάτη μέρα,

μια μέρα του Μαγιού, φτεροκοπώντας

τ' αθώα πουλιά στον κάμπο της ερμιάς μας.

                Η γραφή του ωστόσο, λυρική πάντα, διατηρεί τον μαχητικό, οραματικό τόνο, δε μένει στην άρνηση και την απογοήτευση. Προβάλλει την ελπίδα. Στέρεα  είναι η πεποίθησή του για την τελική κατίσχυση του φωτός, των ανθρωπιστικών ιδανικών μέσω του  ατομικού και συλλογικού  αγώνα. Η γραφή του Γιάννη Σκαλόπουλου, δείχνει «σαν ένα τεντωμένο δάχτυλο μες τη βροχή, πάντα και πάντα προς τη μεριά του ήλιου». (Ρίτσος)

 

= =  = == = = = = = = = ==  == = = = = = = =

 

ΥΣΤΑΤΗ ΠΑΡΟΔΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ

ΕΧCAUSA HONORI

Ροδόπολη Αττικής, 17-12-2023

Έγκριτε Δημοδιδάσκαλε,

Αναστοχαζόμενος εμμονικά, μα την αλήθεια εκ χαρακτήρος  αποφεύγω να γίνομαι αδιάκριτος και σπερμολόγος, απέναντι σε προσωπικές υποθέσεις κάποιου συνανθρώπου.

Ωστόσο μα την πίστη μου με συντάραξε και μου βαρυφάνηκε το γεγονός, ότι του λοιπού η γονική μου γενέτειρα θα σε στερηθεί δημιουργικά και παραγωγικά ως συγγραφικό αιμοσφαίριο.

Ό,τι έχω ήδη τολμήσει κατά νου να σου αναδιπλώσω σε τούτη τη δραματική γραφή, θεμελιώνεται σε άκρατο σεβασμό και βαθύτατη εκτίμηση, ξεχωριστά  σε αυτές τις δυστοπικές, δύστηνες και χαλεπές κοινωνικές συνθήκες.

Αναμφισβήτητα σέβομαι άπειρα το εμβληματικό Φανάρι του πλούσιου κάμπου της Κεντρικής Ελλάδας.

Αλλά σε ξορκίζω τελικά να στοιχηθείς αντάμα στην άποψη, πως για την πνευματική κοινωνική διακονία, ηθική πολιτεία και δραστηριότητα σε πάκτωσαν εναργώς εις τον θυμικό της κόρφο, με τις τόσες και τόσες διδακτικές εργατοώρες και με την εικοσαετή ωκεάνια εκδοτική παραγωγή.

Ωστόσο στη συνέχεια διόλου δεν αντιπαρέρχομαι τον άκρατο φθόνο, τον άμετρο υποκριτικό δόλο και τη δολερή κακεντρέχεια, τη χύδην κακότητα και την υποδόρια υπονόμευση λογής λογής περισπούδαστων ταγών.

Όμως διαχρονικά είναι πασίγνωστο, πως οποιοσδήποτε αναγεννησιακός ανθρωπιστής διανοούμενος, ως φιλόσοφος των μοιραίων ταλαίπωρων Αδαών Πληβείων του Συρμού, δεν αποτάσσει δεν απολαμβάνει τη στοιχειωδέστερη καθημερινή ασφάλεια, παρά τον διπλόφαρδο κατατρεγμό.

Ωστόσο πράγματι τα παραπάνω είναι αναμφισβητήτως αληθινά, στην ενεστώσα και παρούσα χαλεπή συγκυριακή πραγματικότητα.

Επιπλέον δεν παρορώ το γεγονός, ότι αποτελείς ειλικρινής, αδαμάντινος, γρανιτένιος, τσίλικος και ευθαρσής χαρακτήρας.

Ωστόσο τολμώ να φρονώ, πως για μια ομολογουμένως αχρεία ελεεινότητα ορισμένων δοκησίσοφων έστερξες όπως εγκαταλείψεις για το εμβληματικό Φανάρι την αγία οικογένεια και κυρίως μίαν αυριανή debutante κόρη, θεραπενίδα του Ιπποκράτη αλλά πάνω από τα πάντα, κυρίως τον περίλαμπρο εικοσαετή ακαδημαϊκό σου μόχθο.

Δεν απολησμονώ στο επίμετρο, πως επανειλημμένως εστάθηκα οξύς κι άμετρος αντιρρησίας, έναντι των ημέτερων στερρών απόψεων.

Αρνούμαι όμως όπως αποδεχθώ, πως τυχόν διιστάμενες ή αντιλεγόμενες προσωπικές απόψεις μας πλαστουργούν αλλότριες κοσμοθεάσεις, νοητικές νοοτροπίες, απαλείφοντας την οικεία Εκκλησία του Δήμου μας.

Ωστόσο επιμετρικά ψυχανεμίζομαι, ότι όντως τέκνο παλαιικών μεγαλοαστών ραντιέρηδων υφολογικώς πιθανόν αποκλίνω κομματάκι από το σεπτό Κοσμοείδωλό σου.

ΔΗΜΟΣ Α. ΚΑΡΑΤΖΟΓΛΟΥ

 == = == = = === = = =

 

«Αχ, βαχ Κεμέρ, Αϊβαλί

Η δικιά μου πατρίδα είναι η Μυτιλήνη...»

Μικρασιάτες πρόσφυγες στο Σκαλοχώρι, Σκαλοχωρίτες μουσουλμάνοι στο Αϊβαλί

 

          Ομιλία του Χρήστου Χατζηλία Δρ της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, με τίτλο «Αχ, βαχ Κεμέρ, Αϊβαλί/ Η δικιά μου πατρίδα είναι η Μυτιλήνη...», Μικρασιάτες πρόσφυγες στο Σκαλοχώρι, Σκαλοχωρίτες μουσουλμάνοι στο Αϊβαλί διοργανώνει η Συνύπαρξη και Επικοινωνία στο Αιγαίο την Παρασκευή, στις 7 το απόγευμα, στα γραφεία της Συνύπαρξης, Μεραρχίας Αρχιπελάγους 5, Επάνω Σκάλα, με ελεύθερη είσοδο.

          Ο Χρήστος Χατζηλίας, θα παρουσιάσει την εμπειρία της ανταλλαγής πληθυσμών στο Σκαλοχώρι, εμπειρία που αψηφά και υπερβαίνει τις επιταγές της επίσημης ιστορίας. Ο ίδιος ο ομιλητής σημειώνει σχετικά: «Μια φορά κι έναν καιρό, στα 1923, κάποιοι δυνατοί και νικητές και κάποιοι αδύναμοι και νικημένοι  αποφάσισαν να χωρίσουν και να απομακρύνουν ανθρώπους που ζούσαν μονοιασμένοι κι αγαπημένοι για αιώνες. Η ιστορία που θα σας πω αφορά τους κατοίκους ενός χωριού της Λέσβου, το Σκαλοχώρι (Τσουκαλοχώρι) για τους χριστιανούς Ρωμιούς, Τσομλέκ Κιόι για τους μουσουλμάνους, που εκπατρίστηκαν και φτώχυναν, χώρια ο ένας απ' τον άλλον. Όμως η αγάπη και η λαχτάρα για την «πατρίδα» έκανε τους Σκαλοχωρίτες, απ' τη μια κι απ' την άλλη μεριά του Αιγαίου να ανταμώνουν εκατό χρόνια τώρα και να κρατούν ζωντανό το νήμα της μνήμης και της συνέχειας. Κατά την έρευνά μου, στα πλαίσια της εκπόνησης της διδακτορικής μου διατριβής, μια σειρά από ασύνδετες τότε πληροφορίες και φαινομενικά άσχετες φωτογραφίες σήμερα βρίσκουν νόημα και αποδεικνύουν πως η κλωστή δεν κόπηκε και πως οι άνθρωποι πάντα έβρισκαν τρύπες στο χρόνο και διαλείμματα στη σκληρή Ιστορία, ανταμώνοντας, ξεγελώντας τις κυβερνήσεις, ξεπερνώντας το διχασμό, το φόβο και την απελπισία, χωρίς ίχνη ρεβανσισμού και αναθεωρητισμού, γιατρεύοντας και όχι ξύνοντας πληγές...».