Είναι επίσημο και οριστικό. Ο ΓΑΣ  Αιολικός Λέσβου δεν πρόκειται να δώσει το παρών στο πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής των γυναικών που θα  διεξαχθεί σε λίγες μέρες στην Αθήνα. Το λεσβιακό σωματείο αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Κατ' αρχάς η έλλειψη προπονητικού χώρου, που δεν είναι άλλος από το Κολυμβητήριο (και το οποίο ως γνωστό δεν λειτουργεί), αλλά κυρίως  το οικονομικό, που «κόβει» τον σύλλογο στα δύο.

Αυτά τα αίτια, οδήγησαν τους διοικούντες τον σύλλογο στην απόφαση να μην κατεβάσουν την ομάδα στο πρωτάθλημα, κάτι που όπως λένε, δεν σημαίνει  τον μαρασμό και την διάλυσή του, αφού άλλη κατηγορία δεν υπάρχει για να πέσει η ομάδα. Θα παραμείνει εκεί και αν τα πράγματα εξελιχθούν διαφορετικά και οι καταστάσεις είναι καλύτερες, ίσως του χρόνου να υπάρξει  γυναικεία παρουσία στο πρωτάθλημα.
Για το Ν.Ο.Μυτιλήνης δεν συντρέχει λόγος απουσίας, αφού η ομάδα θα πάει κανονικά στην Αθήνα, έχοντας στην πλάτη της ένα σημαντικό κόστος για τη μετακίνηση, με την προετοιμασία να γίνεται στην Πλαζ του ΕΟΤ.

ΤΡΙΑΝΤΑ ΕΤΩΝ ΚΑΡΙΕΡΑ
Στον υγρό στίβο ακόμη, είχαμε την οριστική απόσυρση ενός Λέσβιου καταξιωμένου διεθνή διαιτητή, του Μιχάλη Σκαλοχωρίτη, ο οποίος κρέμασε οριστικά τη σφυρίχτρα του, έχοντας ενεργή συμμετοχή τριάντα ετών. Μάλιστα, ο Μ. Σκαλοχωρίτης διαιτήτευσε για τελευταία φορά το ντέρμπι των αιωνίων Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός για την ανάδειξη του φετινού πρωταθλητή.
«Πάντοτε πίστευα ότι ο διαιτητής πρέπει να περνά απαρατήρητος, να μην ξέρουν καν το όνομά του οι φίλαθλοι» δήλωσε στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του ο Μ. Σκαλοχωρίτης. «Να είναι πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας γιατί οι πραγματικοί πρωταγωνιστές είναι μόνο οι παίκτες.
Αυτό προσπάθησα να κάνω στα περίπου 30 χρόνια που ασχολούμαι με την διαιτησία. Ιδιαίτερα με εκνευρίζει που πολλές φορές όταν μας παίρνουν συνέντευξη, αναφερόμαστε στον εαυτό μας και λέμε: «εγώ έπαιξα εδώ, εγώ έκανα εκείνο, εγώ πέτυχα αυτό, εγώ ..., εγώ....».
Ήταν δική μου επιλογή να σταματήσω την διαιτησία τέσσερα χρόνια πιο μπροστά, μια απόφαση όχι και τόσο εύκολη πιστεύοντας (ως δάσκαλος, λόγω επαγγέλματος) ότι πάντοτε πρέπει να σκεφτόμαστε το «ουδείς αναντικατάστατος».
Αυτό που είχα να δώσω ως διαιτητής, αυτό που μπορούσα να προσφέρω, πιστεύω ότι το έδωσα. Ίσως έπρεπε να φύγω και νωρίτερα γιατί πιστεύω ότι η νέα γενιά των διαιτητών είναι πολύ καλύτερη από τη δική μου και είναι η ώρα να πάρει τη σκυτάλη και να απογειώσει τη διαιτησία. Εξάλλου, ένας χώρος δύσκολος, όπως είναι η διαιτησία, για να παραμένει υγιής πρέπει να ανανεώνεται συνεχώς.
Ευχαριστώ όλους τους παίκτες, προπονητές και παράγοντες που με ανέχθηκαν τόσα χρόνια και να τους πω ένα μεγάλο συγγνώμη για τα λάθη και τις παραλείψεις μου, τα οποία μπορεί να τους αδίκησαν».