Ρίχνοντας το μπαλάκι της ευθύνης στους πολιτικούς αυτοδιοικητικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες, για την ανάγκη εξεύρεσης λύσης στο θέμα της διαχείρισης των αποβλήτων των ελαιοτριβείων, ο Σύλλογος Ελαιοτριβέων Λέσβου, επισημαίνει.

«Δεν μπορούν από το φόβο των αγροτών στην αρχή της ελαιοκομικής περιόδου, να δίνουν παράταση άδειας λειτουργίας των ελαιοτριβείων.

Να μην κάνουν μια συγκεκριμένη και εφαρμόσιμη πρόταση.

Και να έρχονται στο τέλος της σεζόν και να θέλουν να βάλουν πρόστιμα και ποινές στα ελαιοτριβεία».

Οι ελαιοτριβείς παρουσιάζουν τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην παραγωγή ελαιολάδου, αποδεικνύοντας ότι από ένα προσοδοφόρο επάγγελμα στο παρελθόν, έχει μετατραπεί σε μια απασχόληση, χωρίς κέρδος, υπογραμμίζοντας ότι η επιβολή οποιουδήποτε προστίμου, καθιστά δυσμενέστερη τη θέση τους.

Είναι απόλυτα κατηγορηματικοί στην άποψη ότι οι επιχειρήσεις τους δεν ρυπαίνουν.

«Καμία ρύπανση δεν προκαλεί στο περιβάλλον ο ευλογημένος καρπός της ελιάς, που κατά χιλιάδες τόνους καταναλώνεται απ' όλο τον κόσμο (σαν βρώσιμες ελιές, καθημερινά), το αντίθετο μάλιστα.

Η προ δεκαετίας μελέτη του Πανεπιστημίου Αιγαίου (πρόγραμμα ΡΙΤΣ) αποδεικνύει ότι στον κόλπο Γέρας (όπου εκτός των άλλων εκβάλουν 7 ελαιοτριβεία μόνο από ένα χείμαρρο) και στη λήξη της ελαιοκομικής περιόδου, δεν ανιχνεύεται καμία ρύπανση.

Στα χιλιάδες χρόνια καλλιέργειας της ελιάς στο νησί μας, και με παραγωγή υπερτριπλάσια της τωρινής, ποτέ και κανείς δεν ανέφερε έστω και ένα πρόβλημα που πρόεκυψε από τα λιοζούμια (φυσικό χυμό της ελιάς), ούτε σε κανέναν άνθρωπο (υγείας, ασθενών, δέρματος κλπ.), ούτε στο περιβάλλον, τα ποτάμια της Λέσβου έσφυζαν από ζωή - ψάρια, καβούρια, νερόφιδα, χελώνες κλπ., τα φυτά, η βλάστηση παρουσίαζαν υγεία και ευτροφισμό, οι θάλασσες πεντακάθαρες, οι κόλποι πλούσιοι σε ψάρια και όστρακα».

Διερωτώνται λοιπόν:

«Πώς ξαφνικά δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα εξοντωτικών προστίμων στα ελαιοτριβεία της Λέσβου; Πώς 2 χρόνια τώρα έχουμε καταγγελίες ανύπαρκτων και στημένων γεγονότων; Ας αναρωτηθούμε τι γίνεται στην Πελοπόννησο ή στην Κρήτη με πολλαπλάσια παραγωγή της Λέσβου. Πάντως, εξατμισοδεξαμενές δεν λειτουργούν.

Στην Ισπανία και στην Ιταλία είναι γνωστό ότι με τα λιοζούμια ποτίζονται οι ελιές με εξαιρετικά αποτελέσματα (όπως και στο πείραμα του Ινστιτούτου Ελαίας της Κρήτης).

Υπάρχουν και οι περιπτώσεις των διφασικών ελαιοτριβείων (που τώρα λιγοστεύουν). Σ' αυτά, η πυρήνα και το λιοζούμι ανακατεύονται και το παίρνει μια άλλη μονάδα (όπως τα πυρηνελαιουργεία την πυρήνα). Απ΄αυτά, βγάζει λάδι και πέλετ. Μια μικρή τέτοια μονάδα υπάρχει και στη Λέσβο.

Τελευταία υπήρξε πρόταση από εταιρεία με τεχνολογία Γερμανική, να παίρνει μόνο το λιοζούμι από τα ελαιοτριβεία, απ' οπου θα βγάζει ό,τι μπορεί (λάδι, κομπόστ, πολυφαινόλες) με σημαντικό κέρδος. Είναι μια πρόταση για ένταξη στον επενδυτικό νόμο ύψους 17 εκατομμυρίων ευρώ. Από τα παραπάνω, είναι φανερό ότι πίσω από το κυνήγι των ελαιοτριβείων υπάρχουν οικονομικά συμφέροντα».

Ο Γ. Κατζανός, καταλήγει σε δύο σημαντικά στοιχεία:

-Όταν μεταφράστηκε η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία στην ελληνική, στο σημείο όπου αναφέρεται για τα παραπροϊόντα των οπωροκηπευτικών και των φρούτων εκ παραδρομής παραλήφθηκε η λέξη καρπών (ελιάς κλπ.)

-Όταν αναφέρθηκαν πάλι στη νομοθεσία οι φαινόλες, δεν έγινε διαχωρισμός των τοξικών χημικών από τις φυσικές ωφέλιμες πολυφαινόλες (της ελιάς), δημιουργώντας έτσι το ανύπαρκτο δήθεν πρόβλημα της ρύπανσης.