Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Οι στιγμές μέχρι το πέρας του τετράμηνου θα είναι από δύσκολες έως επικίνδυνες και όλοι όσοι στοιχηματίζουν κάποια συγκεκριμένη εξέλιξη, θα πρέπει να δείξουν πάνω απ' όλα αυτοσυγκράτηση. Όλα τα δεδομένα μπορεί να ανατραπούν από στιγμή σε στιγμή, ενώ δημοσιεύματα που κάνουν λόγο από έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, μέχρι δημοψήφισμα, κάνουν καθημερινά τον γύρο του κόσμου. Και δεν είναι μόνο τα έκτακτα Eurogroup ή οι όποιες μετά από πίεση μεταρρυθμιστικές αποφάσεις, αλλά οι αντιδράσεις των πολιτών στην παρατεταμένη λιτότητα, Ελλήνων και υπόλοιπων Ευρωπαίων. Το γεγονός ότι πιστεύουν ακόμη στην Ευρώπη ότι οι πολιτικές συνεχιζόμενων περικοπών θα τους βγουν, δεν αποτελεί παρά φενάκη ή όψιμη εγωπάθεια, με δεδομένη τη σκληρή αντίσταση που προβάλλουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα σε όλες τις χώρες. Και δυστυχώς, για αυτά δεν μιλά κανείς, παρά πετάγεται κάθε φορά ο όποιος Σόιμπλε, Γιούνκερ ή Ντράγκι και λένε τα δικά τους περί κλεισίματος της στρόφιγγας και τερματισμού της φορολογίας των ευρωπαίων πολιτών, προκειμένου να σωθεί η Ελλάδα. Εύκολα λόγια, βεβιασμένες αποφάσεις για το μέλλον της Ευρώπης, που όχι μόνο δεν θα είναι ευοίωνο χωρίς την Ελλάδα, αλλά θα στενάξει από το βάρος της εξόδου της από τη ζώνη του ευρώ.

Έχουν, όμως, έτοιμη την απάντηση, ότι τάχα υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης της όποιας κρίσης. Αν είναι έτσι, τότε γιατί υπαναχώρησαν και πάλι στο προηγούμενο Eurogroup, δίνοντάς μας τετράμηνη παράταση; Γιατί να συζητούν κάθε φορά με ποιους όρους θα παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη και να καταναλώνουν φαιά ουσία για την περίπτωσή μας; Ο λόγος είναι απλός: γιατί έχουν συμφέρον από την παραμονή μας και σε καμία περίπτωση δεν βάζουν σε δοκιμασία το ευρώ. Επίσης, χρήσιμη είναι για την ΕΚΤ η διαιώνιση των χρεών μας, όπως χρήσιμο είναι και για το ΔΝΤ το μειωμένο ρίσκο στις αγορές από επικείμενη αλυσιδωτή αντίδραση που θα ακολουθήσει ένα πιθανό Grexit. Λόγια εύκολα, λοιπόν και άλλες τόσες απειλές. Το ερώτημα παραμένει: ας κάνουν αν μπορούν χωρίς την Ελλάδα και αυτό δεν ισχύει ειδικά για εμάς, παρά για κάθε κράτος μέλος της ευρωζώνης που βρίσκεται σε κίνδυνο. Εδώ είπαν να διευρύνουν την ευρωζώνη, θα ανεχτούν την Ελλάδα χρεοκοπημένη και εντός ΕΕ; Τι σημασία θα έχει για τους Ευρωπαίους μια ενδεχόμενη παρέμβαση της Ρωσίας για την τακτοποίηση των ελληνικών χρεών; Μια Ελλάδα στην ΕΕ με ρώσικη φωνή; Δεν είναι αυτό ρώσικη ρουλέτα για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα; Αλλά δεν είναι μόνο η Ρωσία, αλλά και η Κίνα που παραμονεύει να παρέμβει στην υπόθεση των χρεών μας. Τι θα σημάνει αυτό, όλοι γνωρίζουν μετά την κινέζικη επέλαση στην Ευρώπη. Λέτε να είναι αυτά απίθανα σενάρια; Εδώ που φτάσαμε όλα είναι πιθανά. Εξαρτάται κυρίως από την πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης και τον τρόπο που θα χειριστεί το θέμα. Όλα όσα συμβαίνουν τώρα, επιτρέπουν τους κυβερνητικούς ελιγμούς, καθώς και η λαϊκή εντολή υπάρχει, αλλά και ο αντιμνημονιακός κουρνιαχτός. Υπάρχει άνεση κινήσεων αλλά πάνω απ' όλα ρίσκα εκ του ασφαλούς. Ναι, η πλειοψηφία των πολιτών και δεν θέλει να φύγει από την ευρωζώνη, και δεν επιθυμεί να υποταχθεί στις γερμανικές αξιώσεις. Ο κυβερνητικός αγώνας φαντάζει για πολλούς ηρωικός. Μέχρι πότε, όμως; Και αν πράγματι, υπάρξει εναλλακτικό σχέδιο μετά την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ που θα ισορροπήσει την εύθραυστη ευρωπαϊκή σταθερότητα; Αν όντως βρουν οι εταίροι τη χρυσή τομή και μας πετάξουν άρον- άρον; Μέχρι στιγμής, οι πληροφορίες ήταν πως δεν θα το κάνουν γιατί δεν τους συνέφερε. Αν και πάλι μας παραχωρήσουν πεδίο δράσης, θα διαφανεί απλά πως είναι ευάλωτοι και πως οι απειλές ήταν απλά παιχνίδια εξουσίας. Αν όμως, δεν κάνουν πίσω, θα μπορούσε κάποιος να πει πως το θέμα για μας έκλεισε με τον χειρότερο τρόπο. Προσοχή, όμως: το τετράμηνο δεν έχει περάσει ακόμη. Θα συμβούν και άλλα πολλά που θα προϊδεάσουν τον πολίτη. Πάνω απ' όλα όμως, μπορεί να λάβει χώρα αιφνίδια αλλαγή στάσης από τους εταίρους, είτε προς τη θετική, είτε προς την αρνητική κατεύθυνση. Όλα πλέον είναι ρευστά. Προβλέψεις δεν γίνονται. Όσοι δε στοιχηματίζουν, ας κάνουν λίγο ακόμη υπομονή. Τα δεδομένα θα ανατραπούν μόνο με την παρέλευση του τετραμήνου. Εκτός και αν έχουν προγραμματίσει κάτι άλλο οι εταίροι ή βάλουν πλώρη για αλλού σε ότι αφορά την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, με τις  οριστικές αποφάσεις να λαμβάνονται αποκλειστικά από την Ουάσιγκτον και τις κινήσεις των Ρώσων να επηρεάζουν τα πάντα. Πολύπλοκο αλλά εφικτό, στις εποχές όπου οι οικονομικές σχέσεις υπόκεινται στους κανόνες της ρώσικης ρουλέτας και η νομισματική κρίση είναι ο προάγγελος της όποιας στρατηγικής αντιπαράθεσης.