Σε «ενέργειες προσώπων του τόπου μας» απέδωσε τις ευθύνες για την κατάρρευση της Συνεταιριστικής Τράπεζας Λέσβου Λήμνου αλλά και της ΑΕΝΑΛ, η Περιφερειακή Σύμβουλος Μ. Νικολάρα της παράταξης «Β. Αιγαίο Γόνιμη Γραμμή».

Σκάνδαλα που δυσφημίζουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση, καθώς προκαλούν προβλήματα, με σαφή αλληλεξάρτηση και για τα οποία η Περιφερειακή Αρχή επιβάλλεται ν' αναλάβει πρωτοβουλία, για να οδηγηθούμε στην επίλυσή τους.

Στη συζήτηση του θέματος στο Περιφερειακό Συμβούλιο, που αφορούσε στη διασφάλιση των συμφερόντων της Περιφέρειάς μας, απέναντι στους υπεύθυνους της κατάρρευσης της Συνεταιριστικής Τράπεζας Λέσβου Λήμνου, τόνισε χαρακτηριστικά:

«Η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου εμπλέκεται με τη Συνεταιριστική Τράπεζα αφενός μεν ως μεριδιούχος, 3.788 μερίδια όπως μας παρουσίασε ο πρόεδρος των μεριδιούχων και άρα έχει συμφέρον για την ολοκλήρωση της εκκαθάρισης, για να μην κληθεί να καταβάλλει για την κάλυψη της ζημίας το διπλάσιο της αξίας των μεριδίων. Αυτό είναι αφενός, εκείνο που έχει μεγάλη σημασία, όμως εκείνο στο οποίο πρέπει να σταθούμε, είναι ποιες είναι οι οφειλές της ΠΒΑ ως διάδοχος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λέσβου και δανειολήπτριας για την κάλυψη της άλλης πέτρας των Λεσβιακών σκανδάλων, της ΑΕΝΑΛ. Βοούν χρόνια τώρα τα ΜΜΕ της Λέσβου για λήψη δανείων χωρίς την ύπαρξη απόφασης από το Δ.Σ της ΑΕΝΑΛ, για χορήγηση δανείων χωρίς αποφάσεις του Δ.Σ της Συνεταιριστικής και χωρίς εγγυήσεις.

Και τι γίνεται; Πότε θα ολοκληρωθεί η εκκαθάριση της ΑΕΝΑΛ, που είναι οφειλέτης της Συνεταιριστικής, για να ολοκληρωθεί και η εκκαθάριση της Συνεταιριστικής;

Ο κόσμος θέλει την αλήθεια, την εκκαθάριση και την απόδοση ευθυνών.

Γιατί αυτοί που ευθύνονται έχουν προκαλέσει, εκτός των άλλων, τεράστια ηθική ζημιά στον τόπο μας: Κατασυκοφάντησαν με τις πράξεις τους την αξία του συνεργατισμού, όπως και την αξία και τη σημασία για τον τόπο διαχρονικά της ύπαρξης ισχυρών και διάφανων αναπτυξιακών εταιρειών της Αυτοδιοίκησης.

Και εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε εκτός των άλλων και τα Lesvoshop που σχετίζονται με την ΑΕΝΑΛ, ότι εκκρεμεί ακόμα η καταβολή δεδουλευμένων και ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους γυναικείους συνεταιρισμούς που οδηγήθηκαν στην οικονομική ασφυξία και τον αφανισμό και στους οποίους οφείλονται ακόμα τεράστια, για τα δεδομένα και την αντοχή τους, ποσά».