Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Τρελή κούρσα διαπραγματεύσεων στο Eurogroup, αλλά με μηδαμινά αποτελέσματα και παρά την αισιοδοξία του Έλληνα υπουργού Οικονομικών ότι στο τέλος θα επιτευχθεί συμφωνία. Η μεγάλη μάχη πίσω από τις κάμερες και τα μικρόφωνα δίδεται με τα υπερατλαντικά τηλέφωνα και με τις παρασκηνιακές επαφές των διαφόρων υπουργών Οικονομικών, που ενημερώνουν τους πρωθυπουργούς τους για τις τρέχουσες εξελίξεις. Παρά το γεγονός ότι ο Γ. Βαρουφάκης απαντώντας σε ερωτήσεις ξένων δημοσιογράφων δήλωσε καθαρά πως η Ελλάδα δεν παίζει πόκερ και ούτε απαντά στο επιχείρημα ότι «η μπάλα είναι στο ελληνικό έδαφος», εντούτοις με το να παρατείνει την αγωνία με την επιζητούμενη επιμήκυνση χρόνου όχι ηθελημένα πιστεύω δίνει την εντύπωση πως το παιχνίδι αυτό θα κρατήσει καιρό. Και αυτό παρά το πρόσφατο δημοσίευμα του Spiegel, πως η Ελλάδα βαδίζει προς τη χρεοκοπία αλλά και κεντρικού άρθρου της Welt που καλεί τους Ευρωπαίους να κρατήσουν σκληρή στάση απέναντι στην Αθήνα. Θα έλεγε κανείς πως όχι μόνο παίζεται σκληρό πόκερ, αλλά με το κάθε χαρτί που ανοίγεται σαν και αυτό που πάσαραν στον Βαρουφάκη την τελευταία στιγμή στο Eurogroup είναι και μια καινούργια έκπληξη, που αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Οι κρυφές ατζέντες, καθώς φαίνεται, τείνουν να αναιρεθούν και κανείς δεν ξέρει αν τελικά υπάρχει κάποια στο απυρόβλητο.

Οι εξελίξεις από μόνες τους κόβουν την ανάσα στους πολίτες, που, όμως, δεν έχουν διδαχθεί από την πείρα των προηγούμενων δεκαετιών. Σε εποχές κρίσεων τα παζάρια γίνονταν πάντα μετά το χαμήλωμα του πήχη και την εικονική υπαναχώρηση, προκειμένου να αποκομισθούν οι περισσότερες δυνατές ωφέλειες. Παζάρια που από μόνα τους έκρυβαν ένα σκληρό πόκερ δηλώσεων και διαπραγματεύσεων. Πιστεύει κανείς πως όλη αυτή η ιστορία γίνεται για να μην πτωχεύσει η Ελλάδα; Ασφαλώς και όχι. Η ευρωζώνη στο σύνολό της έχει το πρόβλημα και αυτοί που ανθίστανται στη λιτότητα δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Αν γίνει κατορθωτό να κερδίσουμε κάποια πίστωση χρόνου, η όλη ιστορία απλά θα μετατεθεί για το καλοκαίρι ή και νωρίτερα, όπου σύμφωνα με δημοσιεύματα -και πάλι γερμανικών μέσων- επίκειται η χρεοκοπία της χώρας γιατί δεν θα υπάρχουν χρήματα.

Κινδυνολογούν ή μπλοφάρουν άραγε, οι Ευρωπαίοι εταίροι; Και σε τελική ανάλυση, γιατί να μην μπλοφάρει και η ελληνική κυβέρνηση; Ο Γ. Βαρουφάκης δεν ασχολείται, λέει, με αυτά. Τότε θα πρέπει κάποιος να μας αποσαφηνίσει το πώς και με ποιο τρόπο θα βγούμε από την κρίση και αν επέλθει το Grexit, από πού θα αντληθούν οι πόροι επιβίωσης. Γιατί πέρα από το παιχνίδι με το ευρώ και τη δραχμή, πέρα από τις καταθέσεις που αποσύρονται μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση, υπάρχει και ο φτωχός κόσμος που αδυνατεί να συγχρονιστεί με τις  αλλεπάλληλες ανταποκρίσεις από Βρυξέλλες, Αθήνα, Βερολίνο και Παρίσι. Ο κόσμος αυτός θα κληθεί και πάλι να καταβάλλει τον οβολόν του και ας επιμένει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πως δεν θα υπάρξει η παραμικρή μείωση. Μήπως τελικά το 70% των όρων της συμφωνίας που γίνονται αποδεκτοί δεν περιέχει μέσα και κάποιες περικοπές στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα; Μήπως η όλη ιστορία γίνεται απλά για την ονομασία της τρόικας και κάποια οφθαλμοφανή μέτρα που ούτως ή άλλως θα καταργούνταν; Μην ξεχνάμε ότι και η κυβέρνηση Σαμαρά διαλαλούσε το τελευταίο διάστημα πως δεν θα γίνουν επ' ουδενί άλλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.

Τα συμπεράσματα δικά σας λοιπόν, για την επιλογή του χρόνου των διεξαχθεισών εκλογών. Χωρίς να θέλω να κινδυνολογήσω, οι εκλογές αυτές δεν είναι ότι έφεραν τη χώρα σε αυτό το τραγικό σημείο, αλλά προκάλεσαν σοβαρή αναταραχή στις αγορές και ανησύχησαν τους συντηρητικούς κύκλους, με αποτέλεσμα τη σκληρή αυτή αντίδραση. Πιστεύω μάλιστα -με δεδομένη τη φασαρία για την τρόικα και επί προηγούμενης κυβέρνησης- ότι ο εκβιασμός είχε αρχίσει προ πολλού. Και φτάνουμε στο δια ταύτα: Πόκερ στις πλάτες των λαών ή απλά αθέτηση των συμφωνηθέντων; Κινήσεις Ματ στη σκακιέρα ή χαμένος χρόνος με μικρή παράταση ενόψει της επικείμενης εξόδου από το ευρώ;  Μάντης σε αυτό δεν χωρεί. Απλά το μόνο που πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας, είναι ότι για πολλά χρόνια ακόμη η κρίση θα βασιλεύει στη χώρα. Το ίδιο και οι εκβιασμοί. Γιατί από τον ένα μήνα στο άλλο, από είσοδο της Ελλάδας στις αγορές και αισιοδοξία για το ότι η χώρα πλέον είναι σταθερή, τον επόμενο μήνα να μας απειλούν πάλι με χρεοκοπία, από τη μια στιγμή στην άλλη να μας θεωρούν ξεγραμμένους, ενώ πριν λίγο μιλούσαν για ανάπτυξη, φαίνεται πως κάποια οφέλη των εταίρων  δεν ικανοποιήθηκαν και από καλό παιδί γίναμε παρίας. Εξού και το σκληρό πόκερ των συμφερόντων, που είναι πασιφανές.