Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Η μάχη είναι πολύ μεγάλη και θα συνεχιστεί μέχρι και την ερχόμενη  Δευτέρα, αλλά και τις επόμενες εβδομάδες στην Ευρώπη αναφορικά με την τύχη της Ελλάδας, αλλά και την επιβίωση της ίδιας της ευρωζώνης. Δυστυχώς, ενώ από τη μια υπάρχουν ξεκάθαρες θέσεις για το πώς θα πορευθούμε, εντούτοις πολλές λεπτομέρειες για πιθανή γεφύρωση των διαφορών ή άρση των προ συμφωνηθέντων παραμένουν μυστικές.

Το πλάνο ή η κρυφή ατζέντα, περιέχει λύσεις που αναμένεται να καθορίσουν το μέλλον της χώρας τα επόμενα χρόνια και για τον λόγο αυτό οι συζητήσεις των ερχόμενων ημερών θα είναι τεράστιας σημασίας. Η θέση της ελληνικής κυβέρνησης είναι σταθερή και αναλόγως των συνθηκών παραλλάσσεται μονάχα σε κάποιες πτυχές, που δεν παραβιάζουν όμως, μέχρι στιγμής την εντολή του εκλογικού σώματος.

Οι πολίτες δεν αξιώνουν τόσο από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ανυποχώρητη και αδιάλλακτη στάση, παρά κατάργηση της λιτότητας σε ολόκληρη την ευρωζώνη, που με ή χωρίς την Ελλάδα δεν πρόκειται να έχει ισόρροπη πορεία, αν οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν θα είναι στη λογική των περικοπών και των ασφυκτικών οικονομικών μέτρων, με μόνο στόχο τη διάσωση του ευρώ. Γιατί αν πρόκειται να σωθεί το ευρώ με τις αιματηρές θυσίες των λαών της Ευρώπης, αυτό θα ήταν και η ύστατη πρόκληση κερδοσκοπίας σε βάρος τους.

Δέστε ποια Ευρώπη ζούμε σήμερα: Η ανεργία σε υψηλά επίπεδα, οι περικοπές στα κοινωνικά επιδόματα αλματώδεις, η φτώχεια σε ανοδική πορεία και οι συντηρητικές πολιτικές σε συνδυασμό με την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων στο απόγειό τους. Δεν είναι λοιπόν, ούτε περίεργη η σκληρή στάση Μέρκελ και Σόιμπλε, ούτε μη αναμενόμενη. Η γερμανική ηγεσία θα συνεχίσει την άσκηση πίεσης προς όλες τις πλευρές, γιατί ακριβώς αυτός είναι ο στόχος της, να εκφοβίσει τους λαούς της Ευρώπης να υποκύψουν στη λιτότητα, εν ολίγοις να μάθουν να ζουν με τη φτώχεια.

Η μάχη λοιπόν, της Ελλάδας, είναι μάχη όλων των ευρωπαίων πολιτών που αξιώνουν τον τερματισμό της νέας απολυταρχίας, του νέου μοντέλου ευρωπαϊκής διακυβέρνησης με κανόνες στέρησης, τυφλής υποταγής και εκκωφαντικής σιωπής. Στην περίπτωση, πάντως, που γίνει τελικά αποδεκτή η κρυφή ατζέντα, αξίζει να δούμε τι θα περιέχει. Θα είναι πάλι ένας ακόμη βρόγχος; Μήπως οι όποιες αλλαγές θα είναι σχηματικές; Θα δυναμιτίσει περαιτέρω την κοινωνική αναταραχή στην Ελλάδα ή θα τη βάλει σε μια πιο ομαλή οικονομική πορεία;

Τα ως τώρα δεδομένα δεν πείθουν πως η ατζέντα αυτή θα τηρηθεί, αλλά ούτε και πως θα παρθεί πίσω πριν από την καθοριστική Δευτέρα. Αξίζει να δούμε, για παράδειγμα, με ποιο τρόπο και πώς θα αντικατασταθεί η ήδη ξεχασμένη τρόικα ή αν θα υπάρξει άλλο «διευθυντήριο» σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή πόλη. Πάνω απ' όλα, όμως, ποιες και σε ποιο βαθμό θα είναι οι νέες εντολές και αν θα οδηγούν σε νέα μνημόνια.

Ας μην κινδυνολογούμε, όμως. Οι ώρες είναι κρίσιμες και τα δεδομένα αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή. Η Ευρώπη πιθανώς θα είναι μια νέα Ευρώπη μετά την τακτοποίηση ή μη της υπόθεσης της Ελλάδας. Ποια χώρα, για παράδειγμα, θα σηκώσει κεφάλι ξανά αν υπάρξει αρνητική και ανυποχώρητη στάση απέναντι στα ελληνικά αιτήματα; Πώς και με ποιο τρόπο θα λαμβάνονται οι επόμενες αποφάσεις για τους Ευρωπαίους πολίτες, όταν η πυγμή του γερμανικού δόγματος θα είναι πασιφανής μετά από ένα πιθανό Grexit;

Ή το αντίθετο: ποια θα είναι η εικόνα της Ευρώπης μετά από πιθανή υπαναχώρηση των σκληρών της ευρωζώνης στις ελληνικές θέσεις και αποδοχή των αιτημάτων; Στην περίπτωση αυτή, θα ακολουθήσουν και άλλες φτωχές χώρες το παράδειγμά της, με αποτέλεσμα ένα νέο οικονομικό τοπίο στην Ευρώπη. Πολλοί θα πουν, πως δεν είναι μόνο αυτά που διακυβεύονται μέχρι τη Δευτέρα και τις 28 του Φλεβάρη, πως οι ίδιες οι παγκόσμιες αγορές έχουν ήδη στείλει μήνυμα ανησυχίας λόγω της τεταμένης κατάστασης στην ευρωζώνη.

Τους πολίτες, όμως, τους ενδιαφέρει πάνω απ' όλα πώς θα είναι η ζωή τους την επόμενη μέρα. Πώς και με ποιο τρόπο θα επιβιώσουν σε αυτή τη λαίλαπα της λιτότητας. Η μάχη θα είναι μεγάλη, το ίδιο και η αγωνία των Ελλήνων πολιτών, αλλά και όλων όσων στην Ευρώπη της φτώχειας λιμοκτονούν. Την αρχή την έκανε η ελληνική κυβέρνηση ορθώνοντας ανάστημα, καθώς ούτως ή άλλως δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά λόγω της πρόσφατης εκλογικής αξίωσης. Θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν παρόμοια οικονομικά αδιέξοδα. Πάνω απ' όλα, όμως, θα διαφανεί αν όντως τηρηθούν οι από καιρό συμφωνίες στην κρυφή ατζέντα ή λόγω κάποιων άλλων πιέσεων σε διεθνές επίπεδο, οι όροι αλλάξουν. Γιατί οι όποιες υπόγειες συμφωνίες μπορεί να αναιρεθούν λόγω ποικίλων συμφερόντων. Το αποτέλεσμα στην περίπτωση αυτή θα είναι πολύ επιβαρυντικό για την Ελλάδα και την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Το δε μέλλον, άγνωστο.