Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Είναι πολύ παράξενο, αλλά αυτές οι εκλογές που κυλούν σε αργό από πλευράς συνθηματολογίας tempo, για πρώτη φορά στην Ελλάδα αποδεικνύουν, πως αφενός έχουμε περάσει σε μία νέα εποχή, και αφετέρου ότι η κρίση έχει γεννήσει μια άλλη νοοτροπία στους πολίτες, οι οποίοι απογοητευμένοι από όλες τις κακουχίες και τις στερήσεις, ψάχνουν εναγωνίως για νέα πρότυπα και λύσεις. Μήπως, όμως, επιλέξουν και πάλι τον δικομματισμό, με το επιχείρημα ότι άλλες επιλογές δεν υπάρχουν, ή θα δώσουν την ψήψο τους και σε άλλα κόμματα, πιστεύοντας πως έτσι θα δημιουργήσουν περαιτέρω τριγμούς; Κάποιος θα πεί: εδώ που φτάσαμε, δεν χωρούν αλχημείες και πειραματισμοί... Σταθερό επιχείρημα αλλοτινών εποχών, όταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν αλώσει το εκλογικό παζάρι. Σήμερα, λένε και πάλι, οι επιλογές είναι περιορισμένες και η λύση είναι επιτακτική: ή ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ. Κατά μία έννοια, είναι σωστό κάποιοι να πιστεύουν πως μια αριστερή κυβέρνηση για πρώτη φορά στον τόπο, θα μπορούσε να αλλάξει νοοτροπίες, θέσεις και στάσεις ζωής. Από την άλλη, δικαιολογημένοι είναι και αυτοί που βολεύτηκαν στις διαβεβαιώσεις της τωρινής κυβέρνησης πως άλλη λύση δεν υπήρχε και επαναπαύθηκαν στην επισφαλή κατάσταση των συνεχόμενων περικοπών. Δικαιολογημένοι όλοι τους λοιπόν; Πέρασαν δεκαετίες που η Ελλάδα όχι απλά δεν άλλαξε, αλλά ξαναέπεσε στο μάτι του οικονομικού κυκλώνα και με πολύ δυσκολία μπορεί να πιστέψει κανείς ότι θα ξαναβγεί. Η κληρονομιά των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αντικατοπτρίζει την τωρινή κατάσταση, που σε κάθε περίπτωση όμως, ήταν προβλεπόμενη. Όσοι έχουν μελετήσει προσεκτικά τα προεκλογικά συνθήματα των δύο αυτών κομματων στις πάμπολλες εκλογικές αναμετρήσεις των προηγούμενων δεκαετιών, θα αποκωδικοποιήσουν με ευκολία ότι όλα τους είχαν έναν κοινό στόχο: την αλίευση ψήφων με υποσχέσεις διορισμών και πάλι από την αρχή. Τις τελευτείες εκλογές μόνο, επειδή ακριβώς υπήρχε το κακό προηγούμενο του δοξασμένου «λεφτά υπάρχουν», όλα κύλισαν στους ρυθμούς της οικονομικής κρίσης, γιατί πολύ απλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Από τότε, ξεκίνησε την ανοδική του πορεία ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το μοναδικό για ελληνικά μεταπολιτευτικά χρονικά φαινόμενο της Χρυσής Αυγής. Ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας, έχουν υποσχεθεί πολλά, έχει σχηματίσει την εικόνα ενός κόμματος-ελπίδα για τον τόπο. Η εικόνα αυτή όμως, θα δοκιμαστεί, αν πάρει την εξουσία. Και πάνω απ' όλα, θα δούμε κατά πόσο και ποια κυβερνητικά φλερτ θα υπάρξουν μετεκλογικά αν δεν προκύψει αυτοδυναμία. Γιατί είναι και αυτό που θα πρέπει να ξέρουν οι ψηφοφόροι, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι μετακινούμενοι κάθε φορά. Και αυτό είναι το κορυφαίο θέμα. Τι σημαίνει αλήθεια, «μετακινούμενος ψηφοφόρος»; Πώς και με τι ιδεολογική κατάρτιση αλλάζουν τα κόμματα σαν τα πουκάμισα; Και όμως: Αυτοί οι μετακινούμενοι ψηφοφόροι κάνουν τη διαφορά για τον τόπο, πολίτες που χωρίς να ξέρουν τι και γιατί ψηφίζουν, ένα έχουν στο μυαλό τους: το κόμμα - πρότυπο που θα οδηγήσει τη χώρα μακριά από τη φτώχεια. Ένα το δίλημμα λοιπόν, ένα το επιχείρημα: ποιο θα είναι το κόμμα που δεν θα επιβάλλει νέους φόρους και χαράτσια. Αλήθεια και με τα προηγούμενα χαράτσια, τι θα γίνει; Για τις προηγούμενες πολιτικές ποιος θα λογοδοτήσει; Ακόμη, βέβαια, μένουν λίγες ημέρες μέχρι τις εκλογές και η αγωνία κορυφώνεται, παρά το γεγονός ότι η εποχή των μεγάλων συγκεντρώσεων έχει προ πολλού περάσει. Οι τόνοι μπορεί να ανεβαίνουν, οι συζητήσεις επί της οθόνης να πολλαπλασιάζονται, όλα, όμως, έχουν κριθεί από τις δημοσκοπήσεις και τις εκλογικές αναλύσεις. Οι μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις είναι πια παρελθόν, γιατί έτσι αποφάσισαν οι image makers. Ο δικομματισμός όμως, είναι και πάλι παρών. Θα πουν οι ψηφοφόροι των δύο «μα αυτό επιτάσσει η εποχή, αυτό είναι το μήνυμα μπρος ή πίσω...». Ίσως κάποιοι από τους νέους ψηφοφόρους να μην ενθυμούνται τα παλαιότερα συνθήματα, ίσως να μην ξέρουν καν τι γινόταν τότε δεν είναι δα και υποχρεωμένοι... Δεν θα ψάξω στο άρθρο αυτό το καλύτερο κόμμα, δεν θα μπω στη διαδικασία να φωτογραφίσω το «καλό» και το «κακό» για τον τόπο. Σε τελική ανάλυση, οι ψηφοφόροι είναι αυτοί που θα καθορίσουν το μέλλον του τόπου. Και στις αστικές δημοκρατίες, τα εκάστοτε ρεφορμιστικά κόμματα επιβλέπουν την τήρηση του κατεστημένου εδώ και δεκαετίες, που δεν είναι μόνο ελληνικό προνόμιο. ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ στην εξουσία το 2015; Κερδίζει μόνο αυτός που θα κάνει τη νέα δημοσκόπηση και ανάλυση πριν τις κάλπες, το κόμμα που θα αλιεύσει τους περισσότερους από τους αναποφάσιστους, σε εποχές που η ιδεολογική κατάρτιση και η πολιτική παιδεία είναι παρελθόν. Σε εποχές, όμως, που για μια ακόμη φορά ο δικομματισμός πρυτανεύει.