Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Ο πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον Κώστα Καραμανλή με φόντο τις προεδρικές εκλογές και την οργάνωση του κομματικού μηχανισμού της ΝΔ, ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε μετά τη συνάντησή του με τον Σόιμπλε πως βγαίνοντας η χώρα από το μνημονιακό πρόγραμμα περί τα τέλη του 2014 αναζητείται λύση για τη συνέχεια με τις ευλογίες των Γερμανών και με την παρατεταμένη διαμάχη γύρω από το θέμα της δωροδοκίας ανεξάρτητων βουλευτών να έχει πάρει τη δικαστική οδό, όλα στην Ελλάδα δείχνουν να περιστρέφονται γύρω από την προεδρική εκλογή του Μαρτίου και την παραφιλολογία περί της εξαγοράς ψήφων, προκειμένου να εξασφαλιστεί ο πολυπόθητος αριθμός των 180 βουλευτών που απαιτείται για την εκλογή νέου προέδρου Δημοκρατίας. Λες και δεν υπάρχουν άλλα θέματα να ασχοληθεί το ημερήσιο ενημερωτικό δελτίο των μεγάλων εργολαβικών ΜΜΕ, λες και όλη η πρεμούρα του κόσμου είναι γύρω από το πώς και με ποιο τρόπο θα περιφρουρηθεί η κυβερνητική πλειοψηφία και τι συνολάκι φορά καθημερινά η κάθε βουλευτής στη Βουλή, τα νέα εξαντλούνται σε κάθε είδους πολιτικά κουτσομπολιά, αποπροσανατολίζοντας τους πολίτες από την τραγωδία της αγοράς που η κυβέρνηση επαναλαμβάνει πως έχει μπει σε αναπτυξιακή πορεία. Οι εκλογές για τον πρόεδρο Δημοκρατίας πλησιάζουν και τα κόμματα οχυρώνονται πίσω από τα προεκλογικά τους συνθήματα και την προσδοκώμενη εσωκομματική σταθερότητα. Η οχύρωση αυτή είναι απαραίτητη, καθώς πρέπει αφενός να διατηρηθεί η κομματική ιεραρχία πειθαρχία και αφετέρου να προστατευθούν τα κόμματα από περαιτέρω διαρροές. Διαρροές, όμως, που εξυπηρετούν πρόσκαιρες κρίσεις και προσωρινή δημιουργία νέων κομμάτων, με στόχο την τεχνητή διαφωνία και τη μελλοντική απορρόφηση. Δέστε τι έγινε με το ΛΑΟΣ και αν οι υπουργοποιήσεις Γεωργιάδη και Βορίδη ήταν τυχαίες. Δέστε τι θα κάνει ο Καρατζαφέρης και οι υπόλοιποι που ψάχνουν και πάλι τη μητρική αγκαλιά της ΝΔ. Αλλά πάνω απ' όλα, μην ξεχάσετε να καμαρώσετε στο μέλλον το πάντρεμα αποχωρησάντων ή μη στελεχών της Χρυσής Αυγής με το κυβερνόν κόμμα. Την ίδια στιγμή που «περίεργες», αλλά όχι μη αναμενόμενες συναντήσεις Καμμένου - Τσίπρα δίνουν την εντύπωση πως την αριστερά δεν τη χωρίζει άβυσσος από την εθνικιστική δεξιά, την ώρα που το ΚΚΕ εξακολουθεί να κρατά τα μπόσικα και αυτή την κλασική στάση περί «εμμονής στας παραδόσεις του σταλινικού ιδεώδους» και η ΔΗΜΑΡ ψάχνει τρόπους να ξανασταθεί όρθια, ο κόσμος απλά έχει καταλάβει ότι το παιχνίδι παίζεται στις πλάτες του κακόβουλα και ότι η περιβόητη ανάπτυξη δεν είναι παρά ένα κακόγουστο αστείο, που στοχεύει στην ανεκτικότητά του. Και εν μέρει οι ηγεσίες των κομμάτων το έχουν πετύχει αυτό. Γιατί από τη μια η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει ουσιαστικά προβλήματα από το 2011 και μετά, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ φτάνοντας μια ανάσα από την εξουσία έχει βάλει μάλλον «τα κεφάλια μέσα», αναλογιζόμενος ότι σύντομα μπορεί να έχει μεν το τιμόνι της χώρας, αλλά τον λαό σε εγρήγορση για το αν θα υλοποιήσει αυτά που έχει υποσχεθεί. Τα μόνα που παραμένουν σταθερά είναι τα προβλήματα των χιλιάδων ανέργων που στήνονται στις ουρές για το ντροπιαστικό βοήθημα που κρατά λίγους μήνες για όσους έχουν απολυθεί, και το εξευτελιστικό ποσό για τους μακροχρόνια άνεργους που τους δείχνει τον δρόμο της οριστικής εξόδου από την ήδη πολυτραυματισμένη αγορά. Και ενώ λοιπόν, συμβαίνουν όλα αυτά, και ενώ Σαμαράς και Καραμανλής συζητούν προς αναζήτηση πολιτικών ταχυδακτυλουργιών, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιποί ψάχνουν να οργανώσουν την κοινοβουλευτική εξασφάλιση των ψήφων το Μάρτιο, έναν μήνα - ορόσημο για τη χώρα και τους πολίτες της, που το μόνο, όμως, που δεν τους νοιάζει, είναι αν θα γίνουν και πάλι εκλογές. Πολύ απλά, αγαπητοί και αγαπητές, γιατί το παιδί του καθενός που δεν βρίσκει δουλειά όχι απλά δεν έχει την όρεξη να ασχοληθεί με τα κοινά, αλλά ετοιμάζεται να μεταναστεύσει στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης για μια θέση στον ήλιο που και εκεί δεν υπάρχει πλέον.

Με απλά λόγια: σε μια διαλυμένη χώρα άλλοι μιλούν για ανάπτυξη και περιφρονούν τη φτώχεια και άλλοι συνειδητοποιούν πως μάλλον δεν είναι τόσο έτοιμοι να κυβερνήσουν, γιατί ακριβώς αυτό το μέλι της εξουσίας είναι που τους σπρώχνει σε ανίερες συμμαχίες. Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς και την υποκριτική στάση των όποιων υπολοίπων συστημικών αριστερών στη Βουλή, που βολεύονται πίσω από την ασφάλεια των  κοινοβουλευτικών εδράνων, η όλη ιστορία μοιάζει με πραγματική τραγωδία. Έτσι που οι πολίτες να μην εκπλήσσονται πια για τις όποιες πολιτικές κινήσεις στη σκακιέρα και τα όποια παντρέματα δεξιάς και αριστεράς γίνουν στο όνομα της διακυβέρνησης της χώρας. Εξάλλου, από κυβερνητικά ειδύλλια που ακολούθησαν των πολιτικών συνοικεσίων  έχουμε το διαρκές παράδειγμα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Γιατί όχι λοιπόν, προσεχώς ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, με τη συνδρομή και του ΚΚΕ; Μέχρι τότε όμως, υπάρχουν τα μοντελάκια εντός και εκτός Βουλής. Οι σημαντικές συζητήσεις και ανταλλαγές απόψεων τύπου Σαμαρά Καραμανλή, λες και ο κόσμος όλος ζει και αναπνέει στους ρυθμούς ενός ακόμη στημένου προεκλογικού παιχνιδιού. Λες και λύθηκαν δια μαγείας όλα τα προβλήματα και οι εργολάβοι των ΜΜΕ δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν. Λες και η κοροϊδία μπορεί να συνεχιστεί για καιρό ακόμη.