Του Φίλιππου Ζάχαρη

Αφήνουμε τις υποχρεώσεις πίσω και προσπαθούμε να απολαύσουμε κάποιες ξεχωριστές στιγμές όπου λείπει η τοξικότητα και οι νοσηροί άνθρωποι. Υποθέτουμε ότι είναι οι στιγμές της ξεκούρασης του πνεύματος και της ψυχής που τόσο έχουμε ανάγκη, σε μία εποχή όπου δεν μετρά να ξέρεις, παρά να γνωρίζεις καλά ένα γνωστικό αντικείμενο.

Οι στιγμές για τις οποίες μιλώ, είναι μια ευκαιρία για να τροποποιήσει κανείς την πεπατημένη, να σκεφθεί συνολικά και να προσφέρει στον εαυτό του μοναδικές ευκαιρίες νοητικής ευδαιμονίας. Κάποιοι θεωρούν πως αυτές οι στιγμές είναι χάσιμο χρόνου. Κάποιοι άλλοι τις βλέπουν ως ευκαιρία για μικρές ανάσες, για δημιουργία και επανανοηματοδότηση της ζωής, επαναπροσδιορισμό και αναγέννηση. Δεν ξέρω αν στις στιγμές αυτές ανιχνευθούν  θαυματουργές  λύσεις, πολύ περισσότερο δεν γνωρίζω αν από ένα σημείο και μετά, όλα ηρεμούν ή απλά ρέουν. Είμαι όμως πεπεισμένος ότι οι στιγμές αυτές υπάρχουν πάντα, απλά οι άνθρωποι δεν θέλουν να τις βιώσουν γιατί πολύ απλά βιάζονται.

Η βιασύνη εμπεριέχει πολλά αρνητικά στοιχεία. Δημιουργεί υποχρεώσεις που πρέπει να ικανοποιηθούν, στείρες συναλλαγές με το πλήθος, μια σειρά από συναλλαγές που επιβάλλουν συγκεκριμένους τρόπους συμπεριφοράς αλλά κυρίως βάζουν τον καθένα στην διαδικασία του εξαναγκασμού.

Η παραγωγή αυξάνεται, τα προϊόντα το ίδιο, οι δεσμεύσεις βομβαρδίζουν την επικοινωνία, η ίδια η λεκτική εκτόνωση παίρνει μεγάλες διαστάσεις και τα ξεσπάσματα λόγω της συνεχούς επιδίωξης του κέρδους, διαμορφώνουν ένα πολύπλοκο και πολυσύνθετο σκηνικό όπου λίγο πολύ όλοι είναι πρωταγωνιστές και ταυτόχρονα κομπάρσοι.

Οι λίγες αυτές μικρές ανάσες, αποτρέπουν τον άνθρωπο από το να εμπλακεί σε όλη αυτή την νοσηρή διαδικασία, τον οδηγούν στο να προσπαθήσει να γνωρίσει και πάλι τον εαυτό του, να εστιάσει στα θετικά και να επαναπροσδιοριστεί σε όλα τα επίπεδα, ώστε από την επόμενη κιόλας μέρα, να παρουσιαστεί μεταμορφωμένος. Αυτού του είδους η μεταμόρφωση, βοηθά για την υπόλοιπη ζωή, συμβάλλει στην ολοκληρωτική επανατοποθέτηση απέναντι στις έννοιες, τις αξίες και την σημασία τους, στην οριοθέτηση των ατομικών αντιδράσεων  και των αντανακλαστικών.

Υπάρχουν πάντως αυτές οι στιγμές. Το κλίμα μπορεί να δημιουργηθεί, ο χρόνος που θα σπαταλήσει κανείς μπορεί να προσδιοριστεί. Όλα εναπόκεινται στο πόσο θέλει να αφιερώσει λίγο χρόνο για να δει τα πάντα από την αρχή, να ορίσει και πάλι τους κανόνες, να δει συνολικά την ζωή από το πρώτο λεπτό και να πάρει θέση απέναντι στα εκτυλισσόμενα γεγονότα.

Πρέπει λοιπόν, να πάρει κάποιος την απόφαση να αφήσει στην άκρη την νοσηρότητα, αλλά πάνω απ΄όλα τον δισταγμό για την νέα προοπτική που δημιουργείται από το νέο ξεκίνημα, τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται όταν κάποιος αποφασίσει να δει τα πράγματα από μια νέα ειδολογική σκοπιά, μακράν της καθημερινής ενατένισης της επικοινωνιακής ολισθηρότητας που αν μη τι άλλο, προκαλεί γενικευμένο αποπροσανατολισμό.

Στα χέρια λοιπόν του καθενός, έγκειται η δημιουργία των προϋποθέσεων εκείνων που θα τον επαναπροσδιορίσουν στην ζωή και θα του προσφέρουν την δυνατότητα να σκεφθεί αλλιώς. Η ζωή δεν διαρκεί πολύ, το ξέρουμε όλοι, το ίδιο όπως και η ευδαιμονία με τις δυνατότητες απενοχοποίησης. Το λέω αυτό, γιατί ναι μεν υπάρχει η συλλογική ευθύνη, όμως σε ατομικό επίπεδο δεν λειτουργεί κάτι ως πανάκεια, με την έννοια ότι κάποιος είναι απλά αυτός και όχι άλλος. Οι δυνατότητες λοιπόν είναι δίπλα μας. Οι ευκαιρίες το ίδιο. Απομένει στον καθένα και την καθεμιά να εστιάσει κατά προτεραιότητα σε όσα τον ικανοποιούν και του δημιουργούν της αίσθηση της ισορροπίας.

Είναι ένας συνεχής αγώνας, μια επαναλαμβανόμενη πρόκληση για τον κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά που από ένα σημείο και μετά μεταπλάθεται και ας λένε τα  σοφιστικά κιτάπια τα διάφορα ότι τάχα παραμένεις ο ίδιος σε όλη σου τη ζωή. Ίδιος είσαι αν το επιθυμείς ή βολεύεσαι σε αυτό που ξέρεις να κάνεις καλά. Ίδιος είσαι όταν δεν θέλεις να ξεκλέψεις λίγο χρόνο για να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα. Και αναθεώρηση δεν σημαίνει νοητική και συναισθηματική λοβοτομή. Είναι απλά ένα νέο κεφάλαιο στην ζωή σου, μια καινούργια οπτική γωνιά, μια νέα εστίαση σε γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις που ως τώρα δεν σε ενδιέφεραν ούτε σε απασχολούσαν.

Σημαίνει απλά να σηκωθείς από την θέση σου και να προσπαθήσεις να βρεις μια άλλη θέση. Και πού ξέρεις, ίσως είναι για καλό. Γιατί το μόνο σίγουρο σε αυτή τη ζωή είναι ότι το ποτάμι δεν μπορείς να το διαβείς δύο φορές. Μπορείς όμως να ακολουθήσεις την ροή του με φιλικό και ήρεμο τρόπο.