«Εξιλέωση (Οι δρόμοι της καταιγίδας #3)»

Της Άννας Γαλανού

Εκδόσεις «Διόπτρα»

Τιμή: 16.60 ευρώ

Η Αριάδνη, με έναν ανυπολόγιστης αξίας θησαυρό στα χέρια της, επιστρέφει στον Χάνδακα. Οι καταστάσεις, όμως, που αντιμετωπίζει, την οδηγούν στην απαξίωση και στην απομόνωση, ενώ μέρα τη μέρα νιώθει τον κλοιό των Ενετών να σφίγγει ολοένα και περισσότερο.
Είναι πλέον μια ξεπεσμένη αρχόντισσα, που στο τέλος μένει ολομόναχη.
Με τη βοήθεια της οικογένειας ενός Εβραίου γιατρού προσπαθεί να ξαναστήσει τη ζωή της από την αρχή, όμως η πανούκλα του 1592 σταματά τα πάντα. Ο μόνος δρόμος πια για εκείνη είναι η φυγή.
Συνοδευόμενη από τον γιο του γιατρού, τον Ιωσήφ, φτάνει στη Θεσσαλονίκη, τη «Νέα Ιερουσαλήμ», όπως την αποκαλούν. Ωστόσο, η κοινότητα των Σεφαραδιτών Εβραίων είναι πολύ κλειστή και η Αριάδνη δεν γίνεται αποδεκτή.
Τότε εμφανίζεται στη ζωή της ο Κωνσταντής, ένας όμορφος νεαρός Θρακιώτης, και τα πράγματα ξαφνικά αλλάζουν με έναν ανέλπιστο τρόπο.
Το θαύμα μοιάζει με ψέμα.
Η Αριάδνη πηγαίνει στην Αδριανούπολη, στο ίδιο μέρος απ' όπου ξεκίνησε η οικογένειά της. Εκεί θα ενωθούν ξανά από την αρχή όλα τα κομμάτια της ιστορίας, σε ένα ανατρεπτικό και λυτρωτικό φινάλε.

 

«Ο ένατος τάφος»

Του Stefan Ahnhem

Μετάφραση: Νοέλα Ελιασά

Εκδόσεις «Διόπτρα»

Τιμή: 17.70 ευρώ

Δεν υπήρχε καν ταφόπλακα. Με ένα φτυάρι άρχισε να σκάβει το μουχλιασμένο χώμα. Μετά έκοψε το χοντρό πλαστικό και αποκάλυψε το σώμα με τα κενά μάτια. Στο μέτωπο ήταν συρραμμένο το ταμπελάκι με τον μαύρο πενταψήφιο αριθμό. Ο ένατος τάφος έκρυβε μόνο μίσος. Εννέα χρόνια μετά...

Ο υπουργός Δικαιοσύνης της Σουηδίας βγαίνει από τη Βουλή και εξαφανίζεται μες στη χιονοθύελλα. Την ίδια παγωμένη νύχτα, στην άλλη άκρη της Βαλτικής, ένας άγνωστος παραβιάζει το σπίτι ενός διάσημου Δανού τηλεπαρουσιαστή και η σύζυγός του βρίσκεται νεκρή.

Πίσω από τις σκιές του χειμώνα κρύβονται δύο δολοφόνοι. Ένας χειρουργός που διαμελίζει προσεκτικά τα θύματά του και ένας αδίστακτος βιαστής.

Ο επιθεωρητής Φάμπιαν Ρισκ και η Δανή ομόλογός του Ντούνια Χούγκορντ προσπαθούν να συναρμολογήσουν το εφιαλτικό παζλ, χωρίς να γνωρίζουν ότι ο φόνος είναι μόνο η αρχή...

Μετά το Χωρίς Πρόσωπο, ο Ένατος Τάφος είναι το νέο αγωνιώδες θρίλερ του Stefan Ahnhem με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Φάμπιαν Ρισκ.

 

«Ένας τζέντλεμαν στη Μόσχα»

Του Amor Towles

Μετάφραση: Ρηγούλα Γεωργιάδου

Εκδόσεις: «Διόπτρα»

Τιμή: 18.80 ευρώ

Ένα κορίτσι, ένα πασπαρτού, ένας αξιωματικός του Κόκκινου Στρατού, λίγο σαφράνι και ένας ρωσικός μπλε γάτος... θα μεταμορφώσουν τον μικρόκοσμο του κόμη Ροστόφ.

Τη στιγμή που ο Αλεξάντρ Ίλιτς Ροστόφ περνούσε φρουρούμενος τις πύλες του Κρεμλίνου και έβγαινε στην Κόκκινη Πλατεία, ο καιρός ήταν αίθριος και δροσερός. Οι αξιωματούχοι του τωρινού καθεστώτος αποφάνθηκαν ότι η ποινή που αρμόζει σε έναν αριστοκράτη που τόλμησε να γράψει ποίηση είναι ο εγκλεισμός του στο ξενοδοχείο Μετροπόλ.

Ήταν Ιούνιος του 1922 στη Μόσχα, όταν ο λοχαγός οδήγησε τον κόμη και τη συνοδεία του στην είσοδο του μεγαλόπρεπου αρ νουβό ξενοδοχείου κι από εκεί σε ένα κακοφωτισμένο κλιμακοστάσιο που κατέληγε σε μια σοφίτα. Ανάμεσα στα λιγοστά έπιπλα που του επέτρεψαν να κρατήσει, ο κόμης διάλεξε ένα πορσελάνινο σερβίτσιο, το πορτρέτο της νεκρής αδελφής του και όλα τα βιβλία του. Μέσα σ' αυτό το δωμάτιο ο πρώην αριστοκράτης θα μπορούσε ν' ακούσει τις σκέψεις του για τα επόμενα τριάντα χρόνια, καθώς έξω εκτυλίσσονταν μερικές από τις πιο επεισοδιακές δεκαετίες της ρωσικής και παγκόσμιας Ιστορίας, η άνοδος του Στάλιν και η Μεγάλη Εκκαθάριση, η κατάρρευση του μετώπου το καλοκαίρι του '41, η απαρχή του Ψυχρού Πολέμου...

Ο Amor Towles, αν και ξένος, καταφέρνει να αναβιώσει το μεγάλο ρωσικό μυθιστόρημα και να δημιουργήσει στο μυαλό του αναγνώστη μια πανδαισία εικόνων, αρωμάτων και αισθήσεων, αναμειγνύοντας τους πύρινους στίχους του Μαγιακόφσκι, την αφηγηματικότητα του Τολστόι, την ενδοσκόπηση του Ντοστογιέφσκι, τη σάτιρα του Μπουλγκάκοφ και την αγωνία του Σολζενίτσιν.

 

«Γινατι. Ο σοφός της λίμνης»

Του Γ. Καλπούζου

Εκδόσεις: «Ψυχογιός»

Τιμή: 18,80 ευρώ

Ο Ζώτος και η Χαβαή, με την πολυκύμαντη ερωτική τους σχέση, ένας αινιγματικός βαρκάρης, μια γυναίκα-αράχνη που γυρεύει δωμάτιο για μια νύχτα κι έναν άντρα για μια ζωή, ο σατανικός κομπογιαννίτης γιατρός Μαργαζής και ο τυχοδιώκτης παπα-Λέρας, ο οποίος παινεύεται ότι εκδύει τις γυναίκες από τα αμαρτήματα κι από τα εσώρουχα, μπλέκονται στο γαϊτανάκι που υψώνει ως μιαρή ή ευλογημένη έκρηξη το γινάτι με αφορμή έναν φόνο, μια αυτοκτονία, τον φόβο της αντεκδίκησης, την καταφρόνια της κοινωνίας, τον πλούτο, τη φτώχια, τη ζήλια, τον πόθο, κάποια ανομολόγητα εγκλήματα, την εθνική ταυτότητα και τον διάβολο ή τον άγγελο που κρύβει καθένας μέσα του. Και κυλά η ζωή τους πότε σαν αγριεμένο ποτάμι και πότε σαν γλυκασμός της άνοιξης.

Πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές πορεύονται στα χρόνια της ιταλικής κατοχής των Ιωαννίνων του 1917 της πρώτης απόπειρας δημιουργίας Βλάχικου πριγκιπάτου στην Πίνδο της εξόρυξης πετρελαίου στη Δραγοψά της εκστρατείας στη Μικρά Ασία της προσφυγιάς Μικρασιατών και Ποντίων, αλλά κι εκείνης των Τουρκογιαννιωτών του διχασμού σε βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς και της μάστιγας της ληστοκρατίας στην Ήπειρο. Συνάμα ακολουθούν τα βήματα Εβραίων, Βλάχων, Αλβανών και Σαρακατσάνων, και γενικότερα την ταραγμένη εποχή πριν από το 1922 και κατά την πρώτη δεκαετία του Μεσοπολέμου.

Στην ίδια πατρίδα συνυπάρχουν ή συγκρούονται διαφορετικοί κόσμοι, ομάδες και άτομα σμίγουν ή αποχωρίζονται τα όνειρα κι ανακατώνονται τα αίματα, οι θρησκείες και οι γλώσσες κι όλα συμβαίνουν στα Γιάννενα, στην πόλη των θρύλων και της μυστηριακής γοητείας.

 

«Το υπουργείο της υπέρτατης ευτυχίας»

Της Αρουντάτι Ρόι

Μετάφραση: Αγγελίδου Μαρία

Τιμή:18,80 ευρώ

Το υπουργείο της υπέρτατης ευτυχίας, μας οδηγεί σ' ένα εσωτερικό ταξίδι που διαρκεί πολλά χρόνια από τις πολυπληθείς γειτονιές του παλιού Δελχί και τα λαμπερά πολυκαταστήματα της εκκολαπτόμενης νέας μητρόπολης μέχρι τα χιονισμένα βουνά και τις κοιλάδες του Κασμίρ και πέρα, όπου ο πόλεμος είναι ειρήνη και η ειρήνη πόλεμος και πότε πότε «κηρύσσεται κανονικότητα».

Η Αντζούμ, που ήταν Αφτάμπ, ξετυλίγει ένα ξεφτισμένο περσικό χαλί σε μια πόλη νεκροταφείο που αποκαλεί σπίτι. Ένα μωρό εμφανίζεται ξαφνικά, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, σε μια φάτνη από σκουπίδια στο πεζοδρόμιο. Ο αινιγματικός Τίλο είναι τόσο παρών, όσο απούσα είναι αυτή από τις ζωές των τριών αντρών που την αγάπησαν. 

Το «Υπουργείο της υπέρτατης ευτυχίας» είναι μια οδυνηρή ιστορία αγάπης και ταυτόχρονα μια αποφασιστική διαμαρτυρία, που γράφεται με ψιθύρους και κραυγές, με δάκρυα και μερικές φορές με γέλια. Οι ήρωές της είναι άνθρωποι που έχουν συντριβεί από τον κόσμο όπου ζουν και στη συνέχεια σώθηκαν από αγάπη και από ελπίδα. Για τον λόγο αυτό, όσο εύθραυστοι κι αν είναι, δεν παραδίδονται ποτέ. Αυτό το γοητευτικό, υπέροχο βιβλίο επινοεί εκ νέου τι μπορεί να κάνει και να είναι ένα μυθιστόρημα. Και σε κάθε σελίδα του αποδεικνύει το χάρισμα της αφήγησης που διαθέτει η Αρουντάτι Ρόι.

 

«Η απαγωγή του μνηστήρος»

Της Κων. Λιβιεράτου

Εκδόσεις: «Κέδρος»

Τιμή: 9.90 ευρώ

Η γιαγιά μου (1900-1940) δεν υπήρξε ηρωίδα σε κανέναν πόλεμο. Ούτε διέπρεψε σε κάποια επιστήμη ή τέχνη.

Έζησε μια σύντομη και ταπεινή ζωή στην ελληνική επαρχία, στον γυναικωνίτη του προηγούμενου αιώνα. Δεν της δόθηκαν ευκαιρίες, τις δημιούργησε μόνη της. Απόλαυσε το γλυκό κομμάτι της ζωής που της αναλογούσε, γιατί πάλεψε γι' αυτό και το κέρδισε. Με πείσμα και πάθος.

Η γυναίκα αυτή, το 1920, κόντρα στα συντηρητικά ήθη της εποχής εκείνης, έκλεψε τον εκλεκτό της καρδιάς της. Τότε που συνηθιζόταν ο άντρας να κλέβει την κοπέλα που του αρνιόταν ο πατέρας-αφέντης.

Η σκληρή ιστορία μιας Κρητικιάς και ενός Κεφαλλονίτη, που γεννήθηκαν, αγαπήθηκαν, έζησαν και πέθαναν στο Μεσολόγγι.

Η ζωή της τολμηρής και ευφάνταστης Ντούλας και του θεοπάλαβου γλεντζέ Μπάμπη.

 

«Σε μια πτυχή του χρόνου»

Συγγραφέας: Λένγκαλ Μαντλίν

Μετάφραση: Φέρρο Στεφανία

Εκδόσεις: «Κέδρος»

Τιμή: 12.00 ευρώ

Ο πατέρας της Μεγκ, σπουδαίος αστροφυσικός, εξαφανίζεται, και η Μεγκ μαθαίνει πως βρίσκεται στον μακρινό πλανήτη Κάμαζοτς, φυλακισμένος από τη σκοτεινή δύναμη Εκείνο, που προσπαθεί να εξαπλωθεί σε ολόκληρο το σύμπαν.

Για να σώσει τον πατέρα της, θα χρειαστεί βοήθεια. Από τον χαρισματικό μικρό αδερφό της Τσάρλς Ουάλας, από τον φίλο της τον Κάλβιν, αλλά και από τα τρία παράξενα πλάσματα που τους επισκέπτονται: την κυρία Τιναυτό, την κυρία Ποιοαπόλα και την κυρία Αυτοπού. Επίσης, η Μεγκ πρέπει να επιστρατεύσει όλες της τις δυνάμεις: το πείσμα, τον θυμό, αλλά και την αγάπη. Θα πρέπει να μπει σε μια πτυχή του χρόνου, να τεσσερακτινιστεί, να περιπλανηθεί στο σύμπαν. Οι δυνάμεις του κακού απειλούν να αφανίσουν ολόκληρο τον κόσμο και η Μεγκ πρέπει να τις σταματήσει.

Το βιβλίο που έχουν αγαπήσει ολόκληρες γενιές και εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο, από το 1962 που πρωτοκυκλοφόρησε, εκδίδεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.

= = = = = = = = = =

 

Βιβλιοκριτική

«ΧΑΙΡΕ Ω ΧΑΙΡΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

Του Στρατή Μισγίρη

         Ο πολυπράγμων λόγιος Στρατής Μισγίρης είναι πολύ γνωστός εκπαιδευτικός και καταστατικός διανοούμενος ανά την όλη επικράτεια.

         Για τον αποχρόντα λόγο αυτόν, μου δόθηκε πολλάκις, η εξαιρετική ευκαιρία να καταπιαστώ σε λογοτεχνικά σημειώματα πολύ φροντισμένα, με τα λογής πονήματά του.

         Επειδή κατά κύριο λόγο το ανωτέρω πόνημά του διαλαμβάνει αρκετά περισπούδαστα δοκίμια, για το επικό Εικοσιένα με τους επώνυμους ήρωές του, για τους Βαλκανικούς Πολέμους και το Αλβανικό Έπος, ως παιδαγωγική πρόκληση έθεσα το πλουσιοπάροχο περιεχόμενό τους, ως κρίσιμο σημείο αντιλεγόμενο, υπόψη ενός ζωηρού ακροατηρίου ενός σεμιναρίου δημιουργικής γραφής.

         Ιδιαιτέρως εκ μέρους της ποικίλης νεολαίας αντιμετωπίστηκε σκαιότατα το καθόλου περιεχόμενο του πονήματος, ως υποπροϊόν κίβδηλης εθνικοκαπηλίας κι άφατης θυμικής αυτοκατανάλωσης, μιας πνευματικής πτωμαΐνης του οπισθοδρομικού Κατεστημένου.

         Ως έσχατο επίμετρο πάντων, από καθήκον του πνευματικού μου διακονήματος και του γραμματολογικού μου λειτουργήματος, είναι πράγματι επιβεβλημένο να μνημονεύσω επουδενί λόγω σχετλιαστικά απαξάπαντες τους αντίστοιχους υπό αμφισβήτηση δημιουργούς, όλων των διαλαμβανομένων κεντρώνων του ανωτέρω πονήματος, όπως τους Μήτσο Κατσίνη, Θ. Παπαθανασίου, Στ. Μανδαλάκη, Στ. Μπολέτση, Άρη Κανδηλάπτη, Κ. Σπυρόπουλο, Πόπη Χρονάκη, Γ. Βερίτη, Γ. Περγιαλίτη, Στρ. Ουσταγιαννάκη, Ρόδη Ερμά, Ξεν. Θωμαϊδη, Θ. Μαγκαράκη, Ν. Μυρσίνη, Νίκο Ρούτση, Γ. Α. Βλάχο, Γ. Αντωνιάδη, Κ. Γιαννακόπουλο, Αθ. Παπαθανασίου, Κ. Σ. Ματσουκίου, Μ. Λαζαράκη, Αντώνη Σούκο, Κ. Κοντό, Χαρ. Ψωϊνό, Γ. Σαΐνη.

                                                            * * ** * ** *

 

Αγαπητότατε Στρατή Μισγίρη,

         Κατ' απόλυτη κι απαράβατη αρχή κυρίως πνευματικοηθική θα καθίστατο αδύνατη μια οποιαδήποτε άρνησή μου να ενδιαφερθώ επιμελημένα και να εγκύψω ενορατικά σε οποιαδήποτε παρουσιαζόμενη εργασία ή εσώψυχο πόνημά σου.

         Ωστόσο, αναγκαστικά πρέπει να καθομολογήσουμε, ότι οποιαδήποτε κατεστημένη πνευματική παράδοση και κομφορμιστική σύγχρονη αντίστοιχη, παραγωγή, πλέον ακριβοδίκαια κρίνεται και σταθμίζεται κατά την ολισθηρή Συγχρονία.

         Συνεπάγωγα κατά στερρή συγκαιρινή αντικειμενική λογογραφική αξιολογική κρίση, εμμένουν όπως αξιόπρεπα μας εμπνέουν, από την όλη πολλή πεζογραφική γενιά του 1930, πρωτίστως ο αρχοντόψυχος Κοσμάς Πολίτης, ο αινιγματικός Μ. Καραγάτσης, ο επιμελημένος Άγγελος Τερζάκης, ο ιδιόρρυθμος Γιάννης Σκαρίμπας, ο γλυκύς Ηλίας Βενέζης, ο μαρτυρικός Στρατής Δούκας, ο πανανθρώπινος Φώτης Κόντογλου, ο πονεμένος Μενέλαος Λουντέμης κι ο καλλιεπής αλλά εμπαθέστατος Στρατής Μυριβήλης.

         Κατά ενδεικτική απαρίθμηση επί του προκειμένου ερχόμενοι στη συνέχεια στην ημέτερη Λεσβιακή πεζογραφική παράδοση καθίσταται αδιανόητο κι αδύνατο να μην αναφερθούμε στον Ασημάκη Πανσέληνο, τον Κώστα Μάκιστο, τον Προκόπη Πανταζή, τον άφθαστο Αντώνη Πρωτοπάτση, τον Δημήτρη Καμίτζο, τον πρωτομάστορα Αργύρη Εφταλιώτη, τον Τάκη Χατζηαναγνώστου, τον Αλέξανδρο Τσαγκαρέλλη, την Ειρήνη Βεκρή και τη Μαρία Σαμαρτζή.

         Περιδιαβάζοντας επί τούτου και γενικά στη σύγχρονη λίγο έως πολύ πεζογραφική παράδοση, επιβάλλεται να μην ξεχάσουμε ποτέ τον Στρατή Τσίρκα, τον Ανδρέα Φραγκιά, τον Δημήτρη Χατζή, τον Σπύρο Πλασκοβίτη, τον Μάριο Χάκκα, τον Άρη Καρπούζο, τον Ισίδωρο Ζουργό, την Μάρω Δούκα, την Ιωάννα Καρυστιανή, την Ειρήνη Γαλανάκη, την Ευγενία Φακίνου, την Πέρσα Κουμούτση και, μα πάνω από τους πάντες τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Παντελή Πρεβελάκη και τον Αντώνη Σαμαράκη.

         Αποφεύγω στο επίμετρό μου από σεβασμό στους επιβεβλημένους καλούς τρόπους, όπως στοχοποιήσω και στιγματίσω πλειάδα υπερφίαλων κοντυλοφόρων, ευεπίφορων επί αρχαιολαγνικών υστερικών φληναφημάτων και πατριδοκάπηλων πομφολύγων.

Αεί αρωγός και παραστάτης

ΔΗΜΟΣ Α. ΚΑΡΑΤΖΟΓΛΟΥ

 

Αγάπη για... ένα δάκρυ!!!

Στην Βασιλική Τσικνή Φραντζή

                 Πέρσι μου χάρισε, εγκάρδια προσφορά, το ποιητικό της «Της αγάπης αίματα». Έκπληξη αληθινή, γιατί δεν φανταζόμουν τέτοια και τόση ευαισθησία, φαντασία, βαθύ στοχασμό, ευγένεια ψυχής και πλούτο συναισθημάτων. Διάβασα τα ποιήματά της, τα ξαναδιάβασα και κάθε φορά ένιωθα να με τρυπά βαθύτερα η ματιά της, να με σπρώχνει ο άνεμος της ψυχής της, όπως η ίδια λέει, να με συγκλονίζει η δύναμη της αλήθειας της και να με παρασύρει απαλά στ΄ αφροπέλαγα της νιότης μας, η γλυκύτητα της αγάπης της.

                   Φέτος μου χάρισε, από καρδιάς, τον «Τιμολή» της κι' άλλα διηγήματα. Μου συνέβη αυτό που αναζητούμε και προσδοκούμε όλοι μας, μέσα στην ακινησία της καθημερινότητας, που οδηγεί σε τέλμα το νου και την καρδιά μας. Έκρηξη συναισθημάτων, βουτιά απύθμενη στο παρελθόν, θύμισες που συγκλονίζουν, συγκινούν και δακρύζουν. Η αξέχαστη γαλήνη της μορφής του αγιοκαλόγερου Δανιήλ. Η μάντρα με τα πρόβατα και γύρω τους  ο πατέρας, η μάνα, με ήρεμα χαμόγελα, τα κορίτσια, τ΄ αγόρια, πρόσωπα γελαστά, χαρούμενα, ευτυχισμένα. Λες και ξυπνάς από βαθύ λήθαργο και νιώθεις ότι είδες  ένα όνειρο ζωντανό σαν ζωγραφιά, με χρώματα αληθινά κι αμόλυντα, από χέρι μαγικό κι ευλογημένο, το χέρι της Βασιλικής Τσικνή-Φραντζή.

                    Μεγάλωσε στης  Άντισσας τα καλντερίμια. Ματωμένα γόνατα, μαυρισμένοι αγκώνες, τρεχαλητά στις ρεματιές και τα λαγκάδια. Αξέχαστα χρόνια, με τις χαρές, τις αγκαλιές, τις πίκρες, τις πληγές, πολλές φορές αγιάτρευτες, μα αξέχαστα, για όσους επιζητούν να μην αφήσουν τη γκρίζα στάχτη της λησμονιάς να τα σκεπάσει. Και δεν μπορεί να τα σκεπάσει, όταν υπάρχουν γραφίδες που σου δίνουν «Της αγάπης αίματα», τον «Τιμολή της Αναστασώς», τον «Μεγάλο καημό» και τα «Πάθια του βουνού».

                   Γι αυτά τα «Πάθια» κι όλα τ' άλλα, ψάχνω να βρω έναν τρόπο να της  εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου, για ένα δάκρυ που μου κύλισε διαβάζοντάς τα. Δυσκολεύομαι, γι' αυτό θα της ξαναχαρίσω κάτι πολύτιμο, μα πιο εύκολο, γιατί δεν σταμάτησε ποτέ. Την αληθινή αγάπη μου, που ξεκίνησε τότες, απ' τα καλντερίμια κι έφτασε μέχρι σήμερα, το ίδιο αληθινή, το ίδιο ζεστή και κυρίως βαθειά ανθρώπινη.

                                                                 Πολύδωρος Αντ. Αμπατζής