Δεύτερη κινητοποίηση πραγματοποιούν σήμερα οι κάτοικοι της Μόριας, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, αφού τα γεγονότα των τελευταίων ημερών έχουν προκαλέσει έντονη αγανάκτηση.

Οι μνήμες είναι νωπές ακόμη από την τελευταία εξέγερση των Αφρικανών στις δομές της Μόριας, με τις καταστροφές που έγιναν στις παρακείμενες ιδιοκτησίες γης, αλλά και τα παρατράγουδα στο Κέντρο με τον πετροπόλεμο, τις φωτιές, τους τραυματισμούς και τις συλλήψεις.

Η έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στο Κέντρο Διαμονής, με τη φιλοξενία 3.500 ανθρώπων διαφόρων φυλών και εθνικοτήτων ανησυχεί ιδιαίτερα τους Μοριανούς, που για άλλη μια φορά βγαίνουν στους δρόμους με το αίτημα της αποσυμφόρησης του Κέντρου.

«Εδώ και δυόμιση χρόνια, αναφέρει ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Μόριας Νίκος Τρακέλλης, οι συγχωριανοί μου έχουν χάσει τον ύπνο τους και την ηρεμία τους. Πολλοί ίσως να μας χαρακτηρίζουν ρατσιστές, όμως σε καμία περίπτωση δεν είμαστε. Συμπονούμε και συμπαραστεκόμαστε αυτούς τους ανθρώπους, που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα και τα οποία τους ανάγκασαν να φύγουν από τον τόπο τους. Απ' την άλλη, όμως κι εμείς αυτή τη στιγμή ζούμε υπό ένα μη φυσιολογικό καθεστώς, που προκαλεί εντάσεις και αισθήματα θυμού και απόρριψης. Το χωριό μας έχει δύο πάρκα, που καθημερινά είναι γεμάτα μετανάστες. Δεν λέμε να μην έρχονται, γιατί αυτό δεν θα ήταν ούτε σωστό, ούτε λογικό. Λέμε, όμως, ότι το χωριό μας έχει δομές και πρόβλεψη για περιορισμένο αριθμό ανθρώπων και όχι για χιλιάδες. Δεν μπορούμε να πούμε στον κάτοικο της Μόριας να μην πάει στο πάρκο το παιδί του, ή να μην βγει έναν περίπατο στο χωράφι ή να μην πάει στο κτήμα του. Δικαιώματα έχουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, έχουμε, όμως κι εμείς που ζούμε τα τελευταία 2,5 χρόνια μία κατάσταση πολύ διαφορετική απ' αυτή που έχουμε συνηθίσει και απ' αυτή που μπορούμε να αντέξουμε.

Όλα θα ήταν πολύ καλύτερα, αν οι δομές φιλοξενίας ήταν οργανωμένες και φυσικά δεν συγκέντρωναν έναν τόσο μεγάλο αριθμό πληθυσμού. Δεν είναι δυνατόν το Κέντρο της Μόριας να φιλοξενεί 3,5 χιλιάδες ανθρώπους, είναι αδύνατον. Αν ήταν για παράδειγμα, χίλια ή χίλια πεντακόσια άτομα και για αυτούς οι συνθήκες διαβίωσης θα ήταν εντελώς διαφορετικές, αλλά και για εμάς το βάρος πολύ μικρότερο.

Η κατάσταση είναι σε οριακό σημείο και οι εξεγέρσεις θα είναι καθημερινό φαινόμενο.

Μ.Χ.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»