Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

O Μάρτιν Σουλτς στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας στην Γερμανία, ισχυρίζεται τώρα πως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι αυτός που ευθύνεται για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια δήλωση που δεν την ακούσαμε το προηγούμενο χρονικό διάστημα, όταν η χώρα μας ψυχορραγούσε από την πολιτική της ρώσικης ρουλέτας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.

Βλέπουμε λοιπόν, πως μπροστά στα εκλογικά οφέλη μπορεί να ανακοινωθεί το οτιδήποτε, αρκεί αυτό να ειπωθεί την κατάλληλη στιγμή και χρόνο. Όπως ακριβώς στις επικείμενες γερμανικές εκλογές το SPD προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το παραμικρό σε βάρος των συντηρητικών της Μέρκελ, έτσι και στην Ελλάδα όσο πλησιάζει η εποχή των εκλογών, ολοένα και περισσότερα πράγματα θα ακούγονται για τις υποτιθέμενες προσπάθειες διάσωσης της χώρας.  

Η αντιπολίτευση βέβαια, θα εξακολουθεί από την πλευρά της να ασκεί δριμεία κριτική στην προσπάθειά της να αποκομίσει όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη. Είναι γνωστό ότι πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση, είτε στην Ελλάδα είτε αλλού, υπόσχονται πράγματα περί αλλαγής των συνθηκών και καλυτέρευσης των δεδομένων. Αυτή ακριβώς η πρακτική που στοχεύει στην αποκομιδή ψήφων από όλες τις κοινωνικές τάξεις, είναι κάτι παραπάνω από συνηθισμένο φαινόμενο και επηρεάζει αναλόγως την ευαισθησία του πολίτη.

Ο Μ. Σουλτς ποντάρει στον μέσο Γερμανό πολίτη, που είναι αλληλέγγυος με τις διαμαρτυρίες των Ελλήνων κατά της πολιτικής Μέρκελ στο ελληνικό ζήτημα και ειδικά κατά της συμπεριφοράς του Σόιμπλε. Δεν προκαλεί λοιπόν, καμία εντύπωση η δήλωσή του περί της μεγάλης προσωπικής ευθύνης του Γερμανού υπουργού Οικονομικών. Το θέμα είναι πώς παρουσιάζουν τα ελληνικά  ΜΜΕ και ειδικά τα φιλοκυβερνητικά την δήλωση αυτή.

Τι σημαίνει, άραγε αυτό; Ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις απαλλάσσονται των συνολικών ευθυνών τους; Ή μήπως ότι ο Σόιμπλε ήταν αυτός που δημιούργησε το ελληνικό χρέος; Είναι εντυπωσιακό το πώς οι ελληνικές κυβερνήσεις αποποιούνται κάθε φορά των ευθυνών τους. Ο Σόιμπλε, βέβαια, κάνει απλά την δουλειά του ως γνήσιος συντηρητικός, δεν αποτελεί καμία έκπληξη η στάση του. Στην Ελλάδα, όμως, φαγώνονται να βρουν τον αποδιοπομπαίο τράγο, τον κύριο υπαίτιο για όλα όσα συμβαίνουν στον τόπο. Και σε τούτη την αναζήτηση των πρωταίτιων, απουσιάζουν ονόματα και κυβερνήσεις του παρελθόντος.

Βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να πει πολλά για τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όπως ακριβώς δεν έχει να πει τίποτε για την δική του θητεία ως κυβέρνηση μαζί με τους ΑΝΕΛ, αυτό που κάνουν σε μόνιμη βάση  ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που θεωρούν με την σειρά τους τις δικές τους κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια ως πετυχημένες. Γνωστή η συνταγή, λοιπόν, γνωστά και τα αποτελέσματα όλων αυτών των πολιτικών. Το θέμα μας, όμως, είναι πώς κατορθώνουν κάθε φορά να πείσουν τον πολίτη, ότι αφενός αυτοί δεν φταίνε σε τίποτε και αφετέρου πως όλα έγιναν από τους άλλους.

Στο τέλος, κάθε δήλωση προβάλλεται ωσάν να ήταν το βασικό κριτήριο επιλογής των καλύτερων μεταξύ των εμπλεκομένων στην υπόθεση ελληνικό χρέος. Ποιος είπε, όμως, πως η κάθε δημόσια δήλωση στην Ευρώπη για την Ελλάδα, δεν χρησιμοποιείται κατάλληλα από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση; Ποιος πιστεύει σε αυτά που λέγονται, ότι είναι λόγια γεμάτα ειλικρίνεια και καλή πρόθεση; Πολύ λίγοι μάλλον.

Όμως, κάτι γίνεται στο τέλος και ο αριθμός τους αυξάνει. Είναι και αυτό στο πλαίσιο της προεκλογικής μάχης, απόρροια της πρόχειρης άσκησης πολιτικής. Είτε αυτό αφορά τον επικεφαλής των σοσιαλδημοκρατών στην Γερμανία, είτε των συντηρητικών, ό,τι λέγεται, αποσκοπεί σε κάτι. Στο τέλος μονάχος μένει μόνο αυτός που εξακολουθεί να πληρώνει φόρους στην Ελλάδα, για όλη αυτή την παρατεταμένη λιτότητα. Η μοναξιά ανήκει σε αυτούς που δεν δύνανται να καταλάβουν τι σημαίνει να φορτώνεται ένας το χρέος και όχι πολλοί. Τι σημαίνει να αποποιούνται των ευθυνών όλοι εκείνοι, που ενώ γνώριζαν το τεράστιο ελληνικό πρωτογενές έλλειμμα, δεν έκαναν τίποτε για να το φρενάρουν, αφήνοντας τον  λαό στην τύχη του.