Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Δεν είναι η πρώτη φορά που έργα παραδίδονται με μεγάλες ελλείψεις χάριν της προπαγανδιστικής φιλολογίας περί «νέας εποχής» στα ελληνικά δρώμενα. Από την εποχή των Ολυμπιακών αγώνων μη εξαιρετέου βέβαια του δοξασμένου παρελθόντος οι τελετές παράδοσης συνοδεύονταν από παταγώδεις αποτυχίες στην λειτουργικότητα των κάθε λογής έργων. Πάντα η πράξη έδειχνε την προχειρότητα στον σχεδιασμό και την μελέτη όλων αυτών των έργων. Ήμουν μάρτυρας πριν από λίγες ημέρες της  κατάστασης του οδοστρώματος στην Ολυμπία οδό.

Αν εξαιρέσει κανείς τα τούνελ και μερικά κομμάτια νέας ασφάλτου, η όλη χάραξη έγινε πάνω στην παλιά εθνική οδό Κορίνθου Πατρών και η διαφορά δεν φάνηκε τόσο πολύ γιατί πολύ απλά αρκετά κομμάτια της εθνικής οδού είτε ήταν πρόχειρα ανακαινισμένα, είτε δεν είχαν σήμανση, είτε δεν ήταν ολοκληρωμένα. Το γεγονός βέβαια ότι μπήκε στηθαίο μετά από τόσες δεκαετίες, η έλλειψη του οποίου κόστισε την ζωή σε χιλιάδες πολίτες τις περασμένες δεκαετίες, ήταν και το μεγαλύτερο προτέρημα της εθνικής αυτής οδού. Κατά τα άλλα, και κακό οδόστρωμα υπήρχε σε πολλά σημεία και κακοτεχνίες και περιορισμένο πλάτος που δυσκολεύει την άνετη οδήγηση.

Αδυνατώ να καταλάβω λοιπόν, προς τι όλες αυτές οι θριαμβολογίες και οι πανηγυρισμοί, με δεδομένο βέβαια πως στην χάραξη του δρόμου αυτού έχουν μεγάλο μερτικό οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αν δε προσθέσει κανείς και την τεράστια ταλαιπωρία των οδηγών με ουρές χιλιομέτρων και στην Ιονία οδό από το Μεσολόγγι και μετά, τότε πραγματικά προβληματίζει η στιγμή παράδοσης των νέων αυτών έργων. Βέβαια η αντιπολίτευση έσπευσε ήδη να μιλήσει για πρόχειρες δουλειές και τα τοιούτα. Όμως -αν δεν κάνω λάθος- οι μεγάλες καθυστερήσεις και η προχειρότητα στην κατασκευή των νέων οδικών αξόνων έγινε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ή δεν είναι έτσι;

Στην Ελλάδα εξακολουθούν να εκτελούνται και να παραδίδονται βεβιασμένα έργα, χωρίς την παραμικρή μέριμνα για την ασφάλεια των πολιτών. Μιλάμε για ένα κράτος που αδιαφορεί για τον πολίτη, ένα κράτος που έχει κάνει από χρόνια την ζωή του κόλαση. Οι πανηγυρικές τελετές λοιπόν δεν τον αφορούν και ας λένε πως αυτόν έχουν ως αποδέκτη. Τα περισσότερα οδικά έργα που παραδίδονται στην κυκλοφορία ενίοτε προκαλούν φόβο και καχυποψία. Αφενός για τις εταιρείες που εμπλέκονται, τους όρους κατασκευής, τις προδιαγραφές ασφαλείας και αφετέρου για το χρονοδιάγραμμα παράδοσης και τα κωλύματα που το συνοδεύει. Οι δε συνθήκες κατασκευής που δεν ήταν και οι καλύτερες, συν το γεγονός της πατροπαράδοτης διαφθοράς στην κατανομή και διάθεση των κονδυλίων κατά την κατασκευή,  περιπλέκουν την όλη κατάσταση.

Και μόνο η υποψία πως κάποιοι συνεχίζουν να καταχρώνται κοινοτικά κονδύλια με υψηλό κοστολόγιο, υπερτιμολογήσεις, μέτρια κατασκευαστικά υλικά και μεγάλα κέρδη, δεν δημιουργεί τις προϋποθέσεις ασφαλείας για το κάθε έργο ξεχωριστά. Ένα άλλο ζήτημα και δη σοβαρό έχει να κάνει με την συντήρηση των έργων. Το εγγύς μέλλον θα αναδείξει όλα τα προβλήματα, κατασκευαστικά και σχεδιαστικά. Οι πανηγυρισμοί, όμως, προς το παρόν καλά κρατούν. Και τα κόμματα κατηγορούν το ένα το άλλο για λαϊκισμό. Ως αυτόπτης μάρτυς της νέας εθνικής οδού Κορίνθου- Πατρών, που ναι μεν δεν είναι πια τόσο επικίνδυνη λόγω τους διαχωριστικού διαζώματος αλλά πάραυτα όχι και τόσο καλή ποιοτικά όπως την παρουσιάζουν, ένα έχω να πω: Μην πιστεύετε πάντα όσα σας λένε. Να έχετε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σας πως πολλά γίνονται για το θεαθήναι. Δεν καταστροφολογώ, είδα με τα μάτια μου πολλά από αυτά τα νέα έργα των οποίων δοκιμάστηκε στην πασχαλινή έξοδο η χρήση και ασφάλειά τους. Θα πει κανείς: «σε σύγκριση με τις περασμένες δεκαετίες, οι δρόμοι αυτοί παρέχουν επιτέλους ασφάλεια!». Θα συμφωνήσω καταρχάς.

Η ένστασή μου, όμως, έχει να κάνει αφενός με την ποιότητα των οδοστρωμάτων και αφετέρου με την σωστή χάραξη για αποφυγή μποτιλιαρισμάτων. Ο καθένας δικαιούται να ασκεί κριτική και να μην επικεντρώνει την προσοχή του στους κομματικούς πανηγυρισμούς. Δικαίωμά μας είναι να μην πέφτουμε για μια ακόμη φορά στην παγίδα των κάθε λογής νεωτερισμών. Ειδικά όταν οι τελετές εγκαινίων γίνονται εκεί ακριβώς που έχασαν την ζωή τους χιλιάδες οδηγοί και συνεπιβάτες επί τόσα συναπτά έτη, όπου το επίσημο κράτος δεν έπραττε ούτε καν τα στοιχειώδη.