Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Για «ισορροπημένο» πακέτο μεταρρυθμίσεων, κάνει λόγο o επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, τονίζοντας με έμφαση ότι το 2016 επέστρεψε η ανάπτυξη και πως η Ελλάδα αναμένεται να ξεπεράσει σημαντικά τους δημοσιονομικούς της στόχους.

Πάλι τα ίδια από την ΕΕ, λοιπόν. Πάλι διθύραμβοι και θετικά πρόσημα για την δήθεν αναπτυξιακή δυναμική μιας χώρας στην οποία οι κάτοικοί της αδυνατούν να καταναλώσουν τα στοιχειώδη και να γευτούν αυτήν ακριβώς την περιλάλητη ανάπτυξη, που ούτε στις αγορές φαίνεται ούτε στις καθημερινές συναλλαγές.

Οι «δηλώσεις σωσίβιο» για την κυβέρνηση του Πιερ Μοσκοβοσί έρχονται σε μια περίοδο όπου το να πει κανείς ότι περνά καλά, φαντάζει επιεικώς ανέκδοτο. Για την κυβέρνηση, βέβαια, και προσωπικά για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, παρόμοιες ηχηρές δηλώσεις είναι κάτι σαν μάννα εξ΄ ουρανού καθώς πέραν των δανειστών που έχουν λαμβάνειν από την όποια νέα σφιχτή δημοσιονομική πολιτική, οι καθημερινές διαμαρτυρίες των πολιτών την έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που να μην γνωρίζει πώς να κυβερνήσει την χώρα.

Γιατί και στην κυβέρνηση μόνο τα στατιστικά στοιχεία αύξησης των εσόδων έχουν απομείνει για να διαφημίσει την ούτως ή άλλως αποτυχημένη σε όλα τα επίπεδα πολιτική της. Δηλώσεις, λοιπόν, σαν και αυτές του ευρωπαίου επίτροπου των Οικονομικών λειτουργούν ως άλλοθι για την συνέχιση τη λιτότητας, ασχέτως αν σε όλους τους τόνους προσπαθεί να γίνει με κάθε τρόπο σαφές ότι η λιτότητα τελείωσε και πως πλέον δεν θα ληφθούν επιπρόσθετα επιβαρυντικά μέτρα.

Δέστε, όμως, τι έχει γίνει στο ασφαλιστικό, δέστε πώς φορολογούνται πλέον οι ελεύθεροι επαγγελματίες και μισθωτοί, δέστε πόσες χιλιάδες άνθρωποι κλείνουν τα «μπλοκάκια» και πόσα παράθυρα εισροής μαύρου χρήματος ανοίγουν, γιατί πολύ απλά ουδείς δύναται να καταβάλλει τα εξωφρενικά ποσά που ζητούνται. Μαζί με όλους αυτούς προστίθενται και οι χιλιάδες ανέργων, απολυμένων και εξαθλιωμένων από τις περικοπές και την φτώχεια πολιτών. 

Στην καλύτερη περίπτωση σήμερα, ευνοημένος θεωρείται αυτός που καταφέρνει να πληρώσει τις υποχρεώσεις του μηνιαίως, χωρίς να του περισσεύει βέβαια το παραμικρό για να καταναλώσει. Και όταν δεν υπάρχουν καταναλωτές, δεν υπάρχει αγορά. Και όταν δεν υπάρχει αγορά, δεν κινείται το χρήμα, οπότε η ανάπτυξη μάς τέλειωσε.

Ας αφήσει λοιπόν, η κυβέρνηση τις θεωρίες περί δημοσιονομικής προόδου, εδραζόμενη σε δηλώσεις ευρωπαίων αξιωματούχων, οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν από την πολιτική λιτότητας. Ο λόγος είναι πολύ απλός: το ελληνικό πείραμα  χρησιμεύει για την συνέχιση της ίδιας πολιτικής σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι ο οδηγός  ελέγχου των αντιδράσεων, ο μπούσουλας για την επινόηση νέων μεθόδων για την οικονομική και κοινωνική καταστολή.

Οι δηλώσεις του Πιερ Μοσκοβισί δεν είναι τυχαίες, ούτε αυτές ούτε όλες οι υπόλοιπες, που ενίοτε γίνονται και σε επίπεδο συναντήσεων κορυφής. Οι πολίτες, λοιπόν και στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, θα πρέπει να προετοιμάζονται για περικοπές και θυσίες στο όνομα της επιστροφής του καπιταλισμού στον «ορθό δρόμο», αντί της αυτοκαταστροφής του λόγω της ίδιας της αποτυχημένης πορείας βάσει της λογικής «κατανάλωσε κατανάλωσε και πίσω μην κοιτάς!»

Για τον λόγο αυτό, αλλά και για πολύ περισσότερους, το γενικευμένο σύστημα παραγωγής λιτότητας σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας που βοηθά τις υψηλές εισοδηματικά τάξεις να κερδοσκοπούν αλλά που δεν δίνει και πολλές προοπτικές ανθεκτικότητας στο ίδιο το σύστημα όχι τόσο λόγω των μαζικών αντιδράσεων όσο λόγω της υπερβολικά παρεκκλίνουσας πορείας από τους προκαθορισμένους στόχους για ανελέητη αύξηση της παραγωγής που θα συνοδεύεται όμως και από την αντίστοιχη κατανάλωση, το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό μοντέλο τείνει προς ολική κατάρρευση.

Όλα αυτά τα μέτρα, που προς το παρόν εφαρμόζονται πιλοτικά σε Ελλάδα και αλλού, στοχεύουν στο να μειώσουν τις δυναμικές αντίστασης και να αποκοιμίσουν περαιτέρω τον πολίτη. Χειραγωγώντας τα θέλω και τις προτιμήσεις του, βομβαρδίζοντας με συνεχή διαφημιστικά τσιτάτα τα καθημερινές του ανάγκες, βάζουν στόχο τον απόλυτο έλεγχό του. Βαφτίζουν τότε την λιτότητα - ανάπτυξη και  την φτωχοποίηση του πληθυσμού προσωρινή παράπλευρη απώλεια.

Λες και έχουν στην κατοχή τους το μαγικό ραβδάκι που θα μεταμφιέσουν τις φτωχικές κατοικίες σε επαύλεις. Λες και με την ακατάσχετη ψευδολογία τους θα μπορέσουν να πείσουν τους πολίτες και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών πως όλα εξαρτώνται από το διευθυντήριο των Βρυξελλών που αποφασίζει πότε θα κάνει τον πλούσιο φτωχό και τον φτωχό πλούσιο με τα εκάστοτε «πακέτα μεταρρυθμίσεων». Και μάλιστα, χωρίς αντιδράσεις από τον κοινωνικό ιστό.