Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Χρονίζοντα προβλήματα δεν βρίσκουν την λύση τους, όχι γιατί λύση δεν υπάρχει, αλλά επειδή οι κυβερνήσεις θέλουν να δείχνουν ότι προσπαθούν, παρατείνουν την διάρκειά τους. Οι προθέσεις δεν είναι μόνο εκ του πονηρού, αλλά εσκεμμένα προβάλλονται οι υποτιθέμενες δυσκολίες και κατανέμονται οι ευθύνες στους «προηγούμενους».

Δέστε τι γίνεται με τα δημόσια νοσοκομεία, τις άθλιες συνθήκες παραμονής και εργασίας στα περισσότερα από αυτά. Δείτε πώς συγκρούονται η ΠΟΕΔΗΝ με τον Πολάκη, μια σύγκρουση που γίνεται στις πλάτες των ασθενών. Βέβαια, ορθά η ΠΟΕΔΗΝ προβάλλει τα προβλήματα των εργαζομένων και πολύ επιπόλαια η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας αντιτείνει πως προβλήματα δεν υπάρχουν και πως όλα είναι «στημένη προβοκάτσια».

Οι πολιτικές στον χώρο της Υγείας, αν μη τι άλλο είναι εδώ και δεκαετίες τραγικές και αυτό που έχουν να θυμούνται όλοι τους δεν είναι παρά τα Κέντρα Υγείας την δεκαετία του 80 και τις καινοτομίες τού τότε υπουργού Υγείας Γεννηματά. Το γεγονός ότι από τότε μόνο κτιριακά έχουν γίνει κάποιες αλλαγές (ανεγέρσεις νέων πτερύγων ανακαινίσεις) και ότι σε όλα τα υπόλοιπα το πράγμα πάει από το κακό στο χειρότερο, καθώς ούτε γιατροί υπάρχουν, ούτε νοσηλευτές, ούτε αναλώσιμα είδη στα δημόσια νοσοκομεία, δίνει το δικαίωμα στην εκάστοτε αντιπολίτευση να φωνασκεί, παρά το γεγονός ότι οι ευθύνες όλων των κυβερνώντων κομμάτων είναι αμέτρητες.

Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, επιμένει ότι με την κατάργηση εισόδου των 5 ευρώ που είχε θεσπίσει η προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, με μερικές εκατοντάδες προσλήψεις αλλά και ευκαιριακές εξαγγελίες συμπλήρωσης των κενών, μπορεί να αντιμετωπίσει τα ανακύπτοντα προβλήματα, χωρίς να συνυπολογίζει πως με πρόχειρες λύσεις δεν πρόκειται να δοθεί οριστική λύση.

Όμως, οι πρόχειρες λύσεις σώζουν πάντα τις κυβερνήσεις. Αυτές και η αναποφασιστικότητά τους, που στα μάτια των φίλα προσκείμενων φαντάζουν ως «εν δυνάμει δυσκολία». Τα προβλήματα, όμως, παραμένουν στάσιμα και όλοι που μέχρι τώρα κόπτονταν πως έχουν έτοιμες τις λύσεις στα προεκλογικά τους κιτάπια, σιωπούν επιδεικτικά ή κομπορρημονούν πως έχουν κάνει ήδη πολλά.

Η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Υγείας είναι υπόλογη, όχι τόσο για την άθλια κατάσταση που παρέλαβε, αλλά για την διαιώνιση των προβλημάτων που μαστίζουν την δημόσια Υγεία. Δεν κατηγορεί κανείς την τωρινή ηγεσία για τα χάλια ετών, αλλά για το γεγονός ότι δεν κάνει κάτι πραγματικά καινοτόμο ως παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Οι δικαιολογίες και πάλι είναι οι γνωστές: Δεν υπάρχουν τα περιθώρια βελτίωσης, δεν περισσεύουν κονδύλια για προσλήψεις, τα απανωτά μνημόνια έχουν στην κυριολεξία καταπονήσει την Υγεία κλπ κλπ.

Μα αυτό το ξέρουν εδώ και επτά συναπτά έτη. Γνωρίζουν πολύ καλά την κατάσταση και έπρεπε να είχαν προετοιμαστεί καταλλήλως. Όμως, για να χρονίζουν τα προβλήματα, σημαίνει ότι ούτε θέληση υπάρχει, ούτε ενδιαφέρον.

Όσο θυμάμαι τις τελευταίες δεκαετίες, όλοι μιλούν για αξεπέραστα προβλήματα. Όσο γυρνώ πίσω στο παρελθόν, πάντα υπάρχουν ράντζα και απίστευτη αδιαφορία για την κατάσταση των δημόσιων νοσοκομείων. Τα δε όρια έχουν ήδη ξεπεραστεί, αφού ούτε οι γιατροί μπορούν να δουλέψουν, καθώς δεν είναι και λίγες οι φορές που δέχονται επιθέσεις από τους οικείους των ασθενών, ούτε οι ασθενείς μπορούν να αισθάνονται ασφάλεια, ούτε το νοσηλευτικό προσωπικό μπορεί να σηκώσει αυτό το δυσανάλογο βάρος.

Για να καλυτερεύσει η κατάσταση λοιπόν, πρέπει πάνω απ΄ όλα να ενδιαφερθούν. Πρέπει να υπάρξουν άνθρωποι που θα δουλέψουν με μεράκι για τα δημόσια νοσοκομεία. Σε κάθε άλλη περίπτωση, οι όποιες απειλές και αθυροστομίες σε βάρος των ΜΜΕ ή όλων αυτών που διαμαρτύρονται για το άθλιο σύστημα Δημόσιας Υγείας, είναι επιεικώς ατυχείς. Όλοι όσοι δε, από το Υπουργείο Υγείας διαμαρτύρονται για την αντιμετώπισή τους από τα ΜΜΕ και ισχυρίζονται ότι τα δημόσια νοσοκομεία είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, ας ρωτήσουν καλύτερα τους πολίτες. Γιατί με το να παίζουν λεκτικά με την Δημόσια Υγεία ένα από τα πιο σημαντικά αγαθά- αν μη τι άλλο είναι προσβολή.